5 januari 2017 was de eerste dag dat ik eindelijk een begin maakte aan mijn fotoboek. Al enkele tijd was ik bezig geweest om alle foto's op datum uit te zoeken en samen met mijn zus te sorteren. Vandaag heb ik dan eindelijk een paar pagina's in het boek volgeplakt en geschreven. Het kost nog best veel tijd om het allemaal in te plakken, haha. Wel leuk om te zien wat ik het afgelopen jaar, afgezien van de gezondheidsproblemen, toch nog heb gedaan! Mijn vader ging met mijn oma op stap en mijn moeder was aan het werk. Mijn zus ging in de middag naar vriendinnen om sinter kerst en nieuw te vieren met vriendinnen. 

Op vrijdag 6 januari had ik eigenlijk een afspraak staan bij de praktijkondersteuner van de huisarts voor psychische begeleiding met betrekking tot de afgelopen periode. Echter werd er vanmorgen gebeld door de doktersassistente dat de afspraak niet door kon gaan. Zelf was ik toen nog niet wakker, dus belde ik later terug. Ik had juist bedacht om met de praktijkondersteuner te gaan praten, omdat ik 6 weken lang niet mocht autorijden, maar volgende week is het al mijn 5e week en de week erna mag ik vanaf vrijdag weer autorijden. Zij zit er alleen maar op vrijdagen, dus ja, dan ga ik net zo lief terug naar de psycholoog die ik voor de revalidatieperiode veel gezien heb. Zij kent mij tenminste al en zoveel maakt het nu ook niet meer uit... De huisarts gaat als het goed is een verwijsbrief schrijven en ik heb de psychologe al een e-mailtje gestuurd. Kijken of én wanneer ik daar weer heen kan. Ik hoop wel een beetje snel, want sinds 16 december wacht ik al om met iemand te gaan praten over de afgelopen tijd, mijn frustraties, mijn zorgen, hoe ik het kan verwerken enz... Vandaag heb ik ook weer foto's in mijn fotoboek ingeplakt. Het krijgt nu wel steeds meer een verhaal. In de avond gingen we (Jamilla, mijn moeder en ik) nog naar de bioscoop. Daarbij werden we weggebracht met de auto door mijn vader. We gingen naar de film: Onze jongens. Het was wel een leuke film! 

Op zaterdag vrij weinig gedaan. In de ochtend ontbeten met mijn ouders met croissantjes en in bad geweest. Mijn wond mocht niet nat worden, dus had mijn vader waterdichte pleisters gekocht, maar helaas waren ze niet zo waterdicht... De wond ging dus toch weer een beetje verweken, al ging ik amper onder water, dus ging die weer een beetje open en lekte er weer pus/ wondvocht uit. Daarna dus toch weer een nieuwe pleister op de wond geplakt. De rest van de dag mijn blogs bijgeschreven, want de afgelopen dagen had ik daar geen tijd voor... Nou ja, misschien ook niet zoveel zin in, haha. Jamilla had de Kringkampioenschappen en heeft 2x een gouden medaille gewonnen; 1 op de 50m vrije slag en 1 op de 200m wisselslag. Er kwam ook een lief beterschapskaartje binnen van Laura uit Australië. 

Op zondag had Jamilla de Kringkampioenschappen. Dit keer zwom ze alleen de 200m vrije slag. Ik lag nog lang in bed, dus op een gegeven moment kwam mijn moeder (vlak voordat ze weggingen) om het hoekje kijken of alles wel goed ging. Het ging op zich goed al had ik heel veel pijnklachten. Heel veel last van mijn borst en mijn linkerschouder (waar ik te veel op gelegen heb). De hele dag was ik absoluut niet fit en was ik continu misselijk. Ik wilde wat foto's in mijn fotoboek inplakken, maar na 1 pagina had ik dat maar opgegeven. Nee, ik was kapot, ik was misselijk en het enige wat ik kon was slapen en/ of televisie kijken. Nou ja, dan doen we dat maar... Jamilla had weer het hoogst mogelijke eremetaal weggekaapt op de 200m vrije slag. In de avond aten we mijn lievelingseten, al smaakte me dat dit keer niet heel erg. De rest heb ik maar voor morgen bewaard, omdat het dan hopelijk wat meer smaakt. 

Maandag 9 januari 2017 was ik alweer vanaf 8 uur beneden, maar wel met mijn deken en kussen. Na het innemen van de pillen, het eten van het brood en wat televisie kijken, kwam degene van de trombosedienst alweer langs. Ik zei al tegen haar dat mijn INR (waarde om de bloedstolling te bepalen) aan de hoge kant was. Ik had regelmatig last van bloedneuzen en wondjes lekten lang na, dus naar mijn idee was ik niet goed ingesteld. Daarna nog even in slaap gevallen, maar ik heb nog heel veel last van een spier die onder mijn schouderblad klem zit en mijn linkerschouder (waar ik veel op gelegen heb), is erg pijnlijk. Daarnaast heb ik ook nog veel last van mijn borst. Ondanks de pijnklachten, had ik toch een goede dag. Ik werd nog gebeld door de huisarts met betrekking tot het schrijven van de verwijsbrief. In de middag kon ik de brief al ophalen, dus dat was fijn. Daarna ook gelijk maar even langs de tandarts gelopen, aangezien die toch in hetzelfde gebouw zit als de huisarts en het mondeling makkelijker uit te leggen is dan via de telefoon. Gezien het feit dat ik bloedverdunners gebruik en lichaamsvreemd materiaal in mijn hart heb, is het belangrijk dat ik dat doorgeef. Daar moet namelijk rekening mee gehouden worden, want als er een ingreep/ behandeling plaats moet vinden, moet dat van tevoren doorgegeven worden aan de trombosedienst, zodat de bloedverdunners eventueel aangepast kunnen worden. Ook moet ik dan eventueel antibiotica slikken om endocarditis te voorkomen, dus echt zomaar iets doen, kan en mag niet. Ik had eigenlijk vorig jaar in november al naar de tandarts gemoeten, maar ja, alles liep anders dan gepland... Daarna nog even langs mijn oma gelopen. Even gekletst en daarna kwam mijn vader mij oppikken om mijn moeder van haar werk op te halen. In de avond had ik een bericht teruggekregen van mijn psychologe en ik kan er de 24e heen, dus dat is wel fijn. Nog eventjes geduld, maar dan kan ik eindelijk praten. 

Op dinsdag 10 januari was ik wederom beroerd, maar ik had ook 's nachts weer een oxynorm voor de pijn ingenomen... Een beetje op de bank gelegen en televisie gekeken. Ik had de apotheek nog gebeld of ik ondanks mijn bloedverdunner toch ibuprofen mocht slikken voor de pijnklachten, aangezien ik iedere keer zo naar wordt van de oxynorm, maar ik, vooral 's nachts te kort kom qua pijnstilling. Na veel overleg mocht ik het een week uitproberen. Ik denk dat ik er ook meer baat bij heb, gezien ook een deel van de pijn afkomstig is van spieren. Daarna de trombosedienst gebeld om het door te geven, maar die zeiden dat ik er dan ook een maagbeschermer bij moest slikken. Daarom weer teruggebeld naar de apotheek. Gelukkig had ik al eerder een maagbeschermer gehad, dus konden ze het zo regelen. Ook naar de Mediq gebeld om te vragen wat je met de vernevelaar moet doen als je hem niet meer nodig hebt. Na enorm lange wachttijden en 3x uit de wachtrij gegooid te zijn, kreeg ik eindelijk iemand aan de lijn. De arts moet dan een order geven dat ik ermee stop en dan moet ik opnieuw contact met hun opnemen. Donderdag gelijk maar even aan mijn longarts vragen...  Aan het einde van de middag trok het misselijke en nare gevoel gelukkig weer bij. Ook had ik een beetje last van mijn hartslag. Het was echt weer aan het omspringen qua ritme (normaal ritme, ritme uit de boezems en dan weer een normaal ritme). Het zette gelukkig (nog) niet door, maar goed, we gaan het zien komende dagen. 

Op woensdag 11 januari had ik met mijn moeder afgesproken om een uur of 10 op te staan en dan even naar de kapper te gaan en eventueel ergens wat eten of drinken. Een beetje kijken of en wat er zou gaan... we gingen als eerst naar de kapper. Ik was er al sinds begin september niet meer geweest, dus het werd wel weer tijd, haha. Ik heb er echt heel veel vanaf laten halen (ruim 15 cm). Ik moet nog wel wennen aan het korte model, maar ik vind het ook wel even lekker. Het werd ook wel erg lang en ik had ook enorm veel dode/ gespleten haarpunten. Nu zit er tenminste weer een beetje model in. Het groeit toch altijd heel snel weer aan. Het was nog wel een soort van pittig, want met het haren wassen moet je toch best wel naar achteren hangen en met knippen juist met je kin op je borst. Dat zijn nog niet bepaald de makkelijkste bewegingen, maar ja, wie mooi wil zijn moet pijn lijden. Haha. Daarna even door de Action gelopen en een warm waterkruik gehaald, zodat ik die lekker tegen mijn spieren aan kan houden. Daarna gingen we naar de Bosrand om een lekker broodje gezond te eten en wat te drinken. Tot slot nog even langs 2 winkeltjes in de stad gereden, omdat mijn moeder naar blonderingsspul nodig had voor haar haar. Ik heb gelijk nog 2 nagellakjes gekocht. Ik kon het eerst de hele tijd niet op doen vanwege mijn longen (en daarvoor vanwege mijn werk), maar nu kan het wel weer even! Kijken of ik er morgen energie voor heb. Daarna gingen we richting huis. Thuis nog gebeld over de afspraken op de GUCH- poli, omdat ik eerst bij de arts moet komen en dan in de middag pas een echo van mijn hart heb. Mijn inziens was dat de verkeerde volgorde. Nu wordt er nog naar gekeken. Ook gelijk gevraagd hoe het zat qua hartrevalidatie, aangezien ik daar nog niets van gehoord heb. Daar konden ze op de poli geen antwoord op geven, want daar gaat de verpleegkundig specialist van het GUCH- team over. Na dat telefoontje mijn stoute schoenen aangetrokken en die verpleegkundig specialist gebeld. Het klopte inderdaad dat ik nog niets gehoord had, want ik was nog niet aangemeld... Ja, dan kan je lang wachten. De verpleegkundig specialist gaat er nu achter aan. Daarna weer onder mijn dekentje op de bank liggen en ik was zo naar dromenland vertrokken. Dan merk je toch hoeveel energie het kost van je lichaam... Máár ik ben nu wel moe van dingen doen en dat geeft ook wel weer voldoening. Het was allang lekker om even weg te zijn van thuis. Even een frisse neus halen en onder de mensen zijn. In de avond aten we broccoli stamppot (broccoli, aardappelpuree en gehakt).