Op maandag 20 februari 2017 had ik in de ochtend sport en spel in de oefenzaal. Dit keer deden we wederom een looptest (piepjes wandel test). Ik begon de test al met een hartslag van 115. Tijdens het lopen ging ik steeds meer omhoog qua hartslag. Ik kwam uiteindelijk op een hartslag van rond de 170 uit. Erg hoog dus. Ik was pas een paar keer heen/weer gelopen en toen vloog mijn hartslag al omhoog. Doordat het zo snel omhoog gaat, heb ik veel klachten. Ik verzuur heel snel, ik heb slappe benen, ik word duizelig, ik transpireer als een malle, ik ben heel snel kortademig, ik moet gewoon snel stoppen, terwijl ik het fysiek wel aan kan enz. Ik kwam wel wat verder dan de vorige keer, maar ja, toen had ik onwijs veel last van mijn astma en nu ben ik inmiddels 2 weken verder. Daarna gingen we een circuitje doen met allemaal baldingen. Zo was er een korfbalpaal neergezet en moest je naar de paal dribbelen en de bal in/ door de korf gooien. De opdracht deed je om en om, 2 minuten lang en zo snel mogelijk achter elkaar. Ook was er een rondje van pylonen uitgezet en moest je met een bal slalommen langs de paaltjes, terwijl je dribbelde met de bal. Je moest dan proberen de andere revalidant in te halen. Er was ook een opdracht om met een hele zware bal buikspieren te doen. Dat ging als volgt: je ligt op een matje met je armen achter je hoofd en een zware bal in je handen, dan kom je omhoog door middel van je buikspieren, vervolgens geef je de bal over aan de tegenover je liggende hartrevalidant, daarna ga je beiden weer naar beneden om beiden weer omhoog te komen. Dan geeft degene de bal weer terug en dat doe je 2 minuten. Tot slot moest je met een bal tegen de muur gooien en dan bovenhands 2 handen, linkerhand en rechterhand. We deden 2x 4 onderdelen en 1x 2 onderdelen. Best vermoeiend, omdat mijn hartslag zo snel naar de 170 vloog. Daarna deden we een partijtje van 3 tegen 3 (waarvan 1 fysiotherapeute, omdat er slechts 5 revalidanten zijn op het moment). Ik was niet zo handig met de bal, dus veel schoten resulteerden niet in een punt. 

Daarna een tijd gesproken met de fysiotherapeute die de groep begeleidt, omdat ik vind dat het totaal niet goed gaat en ik heel slecht mee kan doen met de groep (terwijl ik de jongste ben!). Het frustreert mij enorm, omdat hetgeen wat ik eerder wél kon, nu niet meer gaat. Al doe ik het op een rustiger niveau gaat het alsnog slecht. Het lijkt per keer erger te worden, dus... Ze denkt dat mijn hart overbelast is, maar waarvan?! Ik zwem amper/ niet meer en doe behalve de revalidatie niet veel. Nu gaan we kijken hoe het gaat als ik de gehele week niet zwem en donderdag op een borg van 13 of minder train (dus licht tot een beetje zwaar). Ik vind het stom dat ik zo weinig mag belasten, want fysiek/ conditioneel kan ik het makkelijk aan... Nou ja, laat ik er maar naar luisteren en inspanning zoveel mogelijk vermijden deze week. Kijken hoe het dan gaat. 

De rest van de dag heb ik niets meer gedaan, behalve om 14.10 uur. Toen ben ik even langs de tandarts gegaan voor een controle. Het was allemaal prima, al heb ik altijd wat ontstoken tandvlees en een beetje tandsteen bij de voor- en onderkant. Toch vindt de tandarts het nu nodig om een afspraak te maken bij de mondhygiëniste. Ik vind het eigenlijk een beetje onzin. Ik heb het altijd al, maar doordat ik nu mijn hartoperatie gehad heb, moet er nu wel wat aan gedaan worden. Het is gevaarlijker, omdat het min of meer een open verbinding is met mijn hart. Als ze er iets aan gaan doen, is het ook gevaarlijk, want dan heb ik een verhoogd risico op het krijgen van endocarditis. Dat is een ontsteking van de binnenbekleding van het hart en de hartkleppen. Daar zit ik natuurlijk niet op te wachten. Van tevoren moet ik 6 antibioticatabletten innemen van 500mg om mij hiertegen te beschermen. Dat gelijk maar geregeld en het recept bij de huisarts afgegeven. Ook gevraagd voor de acenocoumarol en de verapamil 80mg, omdat ik die beiden niet kan bestellen, omdat ze niet bekend zijn bij mijn eigen apotheek (opgehaald in het UMC). Daarna veel op de bank gezeten/ gelegen. 

Op dinsdagochtend was ik weer, zoals gewoonlijk, bij de huisartsenpraktijk voor het bloedprikken. Dit keer zat de leukere er weer en ging het prikken prima. Daarna nog even terug mijn bed ingegaan, maar uiteindelijk maar 45 minuten geslapen. In de middag nog wat gewerkt aan het omschrijven van mijn verpleegplan. Dit moet nu volgens een bepaald format van school en volgens het klinisch redeneren, dus een hele hoop werk om het volgens de richtlijnen om te schrijven... In de middag kon Jamilla haar rijbewijs ophalen bij het gemeentehuis en ging ze met mijn vader een stukje rijden. Ze vond het helemaal leuk en volgens hun ging het heel goed. Ik ging nog even in bad, net als mijn moeder. 

Op woensdag 22 februari ging ik samen met mijn moeder met de trein naar Leiden. Naar leiden?! Ja, ik ging mijn afdeling eindelijk weer eens opzoeken, mijn praktijkleermap ophalen, mijn kluisje leeghalen en mijn postvakje legen. Ook mijn collega's nog gesproken. Dat was wel fijn, want sinds juli ben ik plots niet meer op werk verschenen. Daarna ging ik naar het Leidsche plein/ het restaurant en bedacht ik me dat ik mijn praktijkopleidster (van de 3e) nog moest bellen. Zij kwam ook nog even kletsen. Erg fijn! Daarna met mijn moeder naar de nieuwe locatie van het ID- college gelopen. Ik was daar natuurlijk nog niet eerder geweest, dus na wat zoeken, hadden we het gevonden. Ik moet zeggen dat het er wel mooi uitziet. Het is alleen wel ver van het station af, want het is iets meer dan 1,5 km lopen. Daarna probeerde ik het klaslokaal te vinden en na een dwaaltochtje door de school had ik het juiste lokaal gevonden. In de klas een beetje verteld wat er gebeurt was, hoe het gelopen is en hoe het nu gaat. Nog enkele vragen van klasgenootjes beantwoord enz. Het was fijn om ze weer even te zien. Ik mis ze echt en zou dolgraag weer bij hun in de klas zitten. Ik houd niet zo van in de belangstelling staan; ik doe het liefst gewoon rustig mee. Met enkele klasgenootjes ben ik nog gaan lunchen in de stad. Ik nam een broodje gezond en ijsthee en ook daar kletsten we nog wat verder. Toen hun pauze voorbij was en Nathan mij de docentenkamer had gewezen, ging ik met mijn SLB'er in gesprek over wat ik thuis eventueel kan doen/ voorbereiden, zodat ik het volgend jaar makkelijker heb en mij thuis niet hoef te vervelen. Uiteraard kijk ik naar wat er gaat op een dag, want als ik me slecht voel, zal ik niets doen, maar als ik me goed voel, kan ik best het een en het ander doen. Er valt alleen niet zoveel te doen, want het is vooral de praktijkopdrachten waar de klas aan werkt. Ik kan wel in ProfPortaal enkele e- learnings maken, zodat ik uiteindelijk op 80 uur uitkom (uren per onderdeel staan vast, dus nee, ik kan hem niet zomaar een paar uur openzetten...). Het zijn wel leuke e- learnings, omdat je veel meer de verdieping in gaat. Ook kan ik nog mijn verpleegplannen omschrijven en wat opdrachten in de praktijk voorbereiden. Er komt nog een anatomie toets aan in april; de laatste. De nu 3e jaars, dus de klas waar ik straks in zal stromen (in september), hebben die toets al gemaakt, dus het is praktischer als ik dat examen tegelijk met mijn klas maak. Van school mag het, maar ik moet ook toestemming krijgen vanuit de praktijk. Dat zal vast wel lukken. Het zou wel lekker zijn, want het is een mega groot examen en als ik die dan weer af kan strepen... 

Na het bezoek aan school ging ik weer terug naar huis. Ik was kapot. Gelukkig had ik het al goed ingeschat en was ik met de trein gegaan. Daarna naar huis gereden en op de bank in slaap gevallen. Ik was helemaal op en enorm vermoeid. Jamilla en mijn vader gingen weer een rondje rijden. Jamilla moet natuurlijk wat rij-ervaring opdoen nu ze zonder rij-instructeur moet rijden. 

Ik was, toen ik op de afdeling was, gebeld door het secretariaat van de GUCH- poli. Ze belde naar aanleiding van mijn vraag of het holteronderzoek nog wat eerder plaats kon vinden, omdat ik wel veel klachten heb. Helaas kan dat niet en vindt de cardioloog het geen spoed. Het is vervelend, maar het kan wel even wachten... Wel zou ze een telefonisch consult in plannen... 

Op donderdag 23 februari ging ik wederom naar de revalidatie. Dit keer zou ik dus amper belasten. Ik deed nu ongeveer hetzelfde als ik de eerste week deed (alleen bepaalde oefeningen met gewichten deed ik op hetzelfde aantal kilo's als vorige week). Met alle oefeningen (behalve 1 krachtoefening), had ik een hartslag van boven de 160x per minuut. Met alles had ik onwijs veel klachten en was ik erg kortademig. Ik liep nu 4,5 km/ uur op de loopband en ik kon nog bijna niet praten, terwijl ik ook 5,5 km per uur heb kunnen lopen. Het trappetje lopen deed ik heel rustig aan, maar ook nu lukte het niet om überhaupt nog te praten tijdens de oefening. Hoe langzaam ik het ook deed, het maakte niets uit. Nee, ik was niet blij na de training. De fysio zei dat ik dan nog minder moest belasten, maar wat doe ik nu dan? Ik doe al bijna niets. Ik ben absoluut niet moe van de opdracht; wel van de klachten. Na de revalidatie ben ik langs de GUCH- poli gelopen en heb ik gevraagd of ze een afspraak (met spoed) konden inplannen. Iets gaat gewoon echt niet goed en wat het is, is het, maar er moet echt naar gekeken worden. Ik heb steeds meer identieke klachten als voor de OK. Per week kan ik minder. Waar ik eerst nog kon zwemmen, kan ik dat nu absoluut niet. Thuis nog wat aan anatomie gedaan en aan het eind van de middag met mijn dekentje op de bank in slaap gevallen. Ik ben zo vreselijk moe iedere keer en ik heb zo weinig energie. Eerst ging ik op de goede dagen nog wat doen. Dan bezocht ik bijvoorbeeld familieleden, ging ik even de stad in of wat dan ook. Dat gaat nu niet eens... Nu kan ik morgen om 11 uur bij mijn cardioloog terecht. Ik ben benieuwd. Ik hoop dat hij het begrijpt en een verklaring heeft voor mijn klachten. Hier word ik echt down/ verdrietig van! In de middag de afspraak bij de mondhygiëniste maar geannuleerd, omdat ik niet weet hoe het morgen zal lopen. Nu heb ik volgende week afgesproken in de hoop dat het dan wel door kan gaan. Ook moest ik natuurlijk weer de trombosedienst bellen om het door te geven. Voor de "ingreep" moet ik in ieder geval rond de 2,5 zitten, dus moet ik volgende week alsnog geprikt worden om dat te controleren. Het zal mij benieuwen. 

Op vrijdag 24 februari was ik wederom vroeg op na een korte nacht. Ik had om 11 uur de afspraak bij de cardioloog staan, dus voor de 3e keer deze week naar Utrecht. Er werd weer een hartfilmpje gemaakt door degene die het ook bij mij op de IC, SEH, de poli en de hartbewaking had gedaan. Ik kom hem heel vaak tegen, dus dat is wel grappig. Daarna zat ik heel lang te wachten. Ik had dus mijn afspraak om 11 uur, maar uiteindelijk werd ik pas om tien over half 12 binnengeroepen. Met de cardioloog besproken dat het nu echt slecht gaat. Gezegd wat mijn klachten waren en daarna besproken dat we weer een bloedonderzoek, een thoraxfoto (hart-/ longfoto), een holteronderzoek (op 9 maart afgesproken), een hartecho en een bubbeltjes echo van mijn hart zouden herhalen. Vandaag kon ik het enorm uitgebreide lab en de thoraxfoto al doen. Mijn bloed werd echt op van alles getest: schildklier, bloedarmoede, leverfuncties, nierfuncties, hartfuncties, eiwitten, cholesterol, bloedbeeld, natrium, kalium, calcium, ijzertekorten enz. Bij de thoraxfoto was het wel grappig, omdat ik exact wist hoe ik moest staan. De röntgenlaborant vroeg al: "Dat heb je vast eerder gedaan?" Nou, maar een paar keer, haha. Daarna ging ik weer naar de bus om naar mijn geparkeerde auto in de P+R garage te gaan. Eenmaal in de parkeergarage ging ik naar de 5e etage en ik was echt in de veronderstelling dat mijn auto aan die kant moest staan, maar ik denk dat ik de verkeerde lift had ofzo... Ik had gekeken aan welke kant ik de bus opstapte, maar vermoedelijk stopte de bus aan de andere kant en liep ik daardoor dus verkeerd. Apart in ieder geval, maar ik was ook niet de enige die zijn/ haar auto niet kon vinden, haha. Ik wist wel dat ik op 5c stond, maar toch... Eenmaal thuis ging ik nog wat anatomie samenvatten over de nieren. Nu heb ik al 2 hoofdstukken samengevat. 

Op zaterdag heb ik nagenoeg niets gedaan. Ik voelde mij niet lekker, niet fit en erg moe, dus dan maar een daagje lekker bijkomen. 

Op zondag 26 februari hebben we met zijn vieren ontbeten met afbakbroodjes en sinaasappelsap. Daarna heb ik een e-learning gedaan in ProfPortaal over dementie. Dit keer had ik de theorie helemaal niet doorgelezen, omdat je hem volgens een klasgenootje ook zo kon maken. Nou, ze had gelijk; ik kon hem maken en had hem gehaald. Zo dat zijn weer 3 uurtjes! Chill! In de middag heb ik een start gemaakt aan het 3e hoofdstuk over de spijsvertering. Dat vind ik een lastig hoofdstuk om te leren, omdat het niet zo interessant is, je allerlei voedingsstoffen moet leren en ik niet goed in kan schatten wat voor vragen er gesteld zullen worden over het onderwerp. Met het samenvatten ben ik al best ver gekomen. Ik denk dat ik ongeveer 1/3 gehad heb van het hoofdstuk. Ik vind het toch best knap dat ik toch de motivatie kan vinden om het te gaan leren, omdat ik nog geen antwoord heb vanuit de praktijk of ik daadwerkelijk het examen af mag leggen. Hopelijk hoor ik het snel (en mag het). In de avond speelden we nog "30- seconds."