Vandaag, 6 maart, zou eigenlijk mijn laatste revalidatieweek in gaan, maar sinds vorige week weet ik dat dat niet het geval is. Ik zal nog wel een paar keer extra komen. Dit keer hadden we weer sport en spel in de oefenzaal. Dat betekent eerst een looptest waarbij je steeds op de piepjes heen en weer moet lopen tot je het niet meer redt. Daarnaast heb je vaak een circuitje met bepaalde onderdelen. Dit keer stond het in het teken van evenwicht, balans en kracht. Zo was er een oefening waarbij je op een grote bal zit en een kleine bal tegen de muur gooit en weer op moet vangen. Dat klinkt makkelijk, hè? Nee, zo makkelijk was dat nog niet, want naast het op de bal zitten was er nog een eis: je moest 1 been vooruit steken. Oftewel houd je balans op een bal met 1 been en gooi dan een bal tegen de muur (en vang hem ook weer op). Bij mij ging het nog redelijk makkelijk, maar er waren er ook een paar die vaak van de bal afvielen of hun balans kwijt waren. Een andere oefening was dat je op een soort halve bal squats moest doen. Hierbij verlies je dus ook snel je balans. Een andere oefening was uitstappen, waarbij je vooral je bovenbenen en kuitspieren traint. Ook moest je een soort schaatsbeweging maken en daarbij van de 2 kegels voor je een ring pakken en om de andere kegel heen leggen. Je stond dan op 1 been, je moet voorover buigen om de ring te pakken en dan naar je andere been gaan om de ring om de kegel te leggen. Dit alles moest je doen zonder zelf om te vallen en zonder de kegels om te gooien. Er was nog een oefening voor je buikspieren waarbij je een verzwaarde bal steeds heen en weer naar de zijkant moest bewegen (dus naar links en dan weer naar rechts). Best zwaar. Nog een oefening bestond uit het boven je hoofd houden van een gewichtje en dan zo sloom mogelijk zakken tot je op de mat zat en dan weer zo sloom mogelijk opstaan. Tot slot moest je nog een oefening uitvoeren waarbij je je bekken steeds van de grond moest liften, terwijl je op je rug lag. Dit circuitje deden we 2x, al werd het bij mij 1,5 keer, omdat ik het niet meer trok. Na het circuitje was het tijd voor een teamspel. We deden weer een soort hockey, maar dan met zo'n stok met piepschuim- achtig materiaal, waardoor de bal alle kanten opvliegt. Dat hadden we ook aan het begin van de revalidatie gedaan en toen had ik erg veel last gehad van mijn borstbeen, maar nu ging dat eigenlijk heel goed. In dat opzicht ga ik dus wel wat vooruit, maar qua conditie en uithoudingsvermogen helaas niet. 

Na de revalidatie ging ik lekker naar huis toe en ging ik nog wat samenvatten voor mijn anatomie- examen (als ik die mag maken in april). Ik heb nog een elektrische tandenborstel gekocht op aanraden van de mondhygiëniste. Waarschijnlijk wordt die morgen of overmorgen geleverd. Via een andere website heb ik van die opzetborstels gekocht. Uiteraard keek ik of er nog een actiecode was die ik in kon voeren. Die was er en wel in een hele speciale vorm, namelijk in de vorm van een rebuspuzzel. Nadat ik die opgelost had, had ik de code die ik in kon voeren en zo bespaarde ik dus nog wat extra geld. In de avond zijn Jamilla en ik nog naar onze tante (Els) geweest. We hadden nog nooit bij haar nieuwe huisje gekeken, dus dit was een mooie gelegenheid. We aten ook gezellig mee en het eten was erg lekker. Wel was het een soort pasta, waardoor ik expres niet zoveel nam, omdat ik daar eigenlijk niet tegen kan. Het was wel heel lekker! Ook vond ik het huisje erg leuk ingericht en oogt het toch vrij ruim. In de avond was ik kapot en ging ik lekker vroeg naar bed toe. 

Op dinsdag 7 maart kon ik eindelijk eens een keer blijven liggen. Ik hoefde nu niet naar de trombosedienst, wat ik overigens best bijzonder vind, aangezien ik alleen de vorige keer net aan goed zat qua INR- waarde. Nou, ja, ik ga het volgende week wel zien. Dan word ik weer geprikt. Ik had nog wat geleerd en enkele e- learnings gemaakt om uiteindelijk aan die 80 uur te komen. Het gaat al de goede kant op. In de avond ging ik nog even naar het zwembad (sinds lange tijd). Het trainen ging voor geen meter en ik stond echt enorm veel aan de kant, maar goed, ik had het geprobeerd. Ik heb wel wat gezwommen, maar pff, wat was het zwaar. Ik had weinig lucht en mijn hart is snel van streek. Ik ben benieuwd, ik hoop dat er snel wat gevonden gaat worden met de onderzoeken, want dit gaat echt niet goed zo en het frustreert me dan ook echt enorm. 

De dag erna had ik afspraken bij de poli KNO in het UMC Utrecht. Jamilla had in de ochtend een sollicitatiegesprek bij een school in Oudekerk aan de Amstel, maar het was een misverstand, want het ging om een baan tot aan de zomer, terwijl de flexpool dacht dat het om een baan na de zomervakantie zou gaan. Balen dus! Mama was met haar meegegaan. Ik moest in de middag naar het ziekenhuis en dus ging mama ook met mij mee. Ik had niet hele goede herinneringen aan de vorige keer met de gehoortest en de uitslag. Als ik daaraan terug denk, ben ik toch wel vooruit gegaan, haha. Pff, wat was ik toen ziek, maar vooral ook heel pijnlijk! Nu moest ik in exact dezelfde ruimte de gehoortest doen. Er keek een stagiaire mee en ik focuste me erg op de geluiden die ik hoorde. Het was behoorlijk inspannend, omdat ik zo goed mogelijk naar de piepjes probeerde te luisteren. Daarnaast werd het algauw erg warm, omdat het een erg afgesloten ruimte is en er 2 deuren dicht zitten. Daarna namen we plaats in de wachtkamer. Ook daar moest ik weer terugdenken aan hoe ik er in december bij zat; enorm veel pijn, zuurstof in en een tankje dat bijna leeg was en erg kortademig. Mijn gehoortest was een stuk beter dan in december en met mijn linkeroor hoor ik wel iets minder goed de hoge tonen. Het signaal wordt waarschijnlijk niet goed doorgegeven aan het slakkenhuis. Ze zouden eventueel met een MRI- scan kunnen kijken of ze de oorzaak kunnen achterhalen, maar echt te behandelen is het niet. Nou, waarom zou ik dat dan willen doen? Ook nog even kort over mijn holtes gesproken, omdat dat het grootste probleem is, maar ook hier werd niet heel enthousiast gereageerd over een operatie aan de bijholtes. Nou, dan weten we dat ook weer. Heb ik gelijk een second opinion gevraagd en is dat in ieder geval uitgesloten. Voorafgaand aan de afspraken namen mama en ik nog een kopje aardappel-prei soep in het restaurant. Na de afspraken gingen we nog even bij mijn opa en oma langs in Nieuwegein. Gezellig! 

Op donderdag 9 maart werd ik weer bij de hartrevalidatie verwacht. Nu was het weer tijd om te fitnessen. Ik had gevraagd aan de fysiotherapeute of ze op kon schrijven wat ik moest doen op welke intensiteit/ snelheid/ wattage/ gewichten. Dit keer heb ik mij er helemaal aangehouden, maar zelfs nu had ik nog een hoop klachten... Ik haalde nu mijn record qua hartslag tijdens de revalidatie en met mijn medicatie, namelijk 187. De oefening die ik toen deed was uitstappen, dus ook niet eens zo'n heftige oefening. Met het traplopen haalde ik een hartslag van 175. Na het revalideren had ik me snel gewassen en omgekleed om weer door te gaan naar de hartfunctieafdeling. Ik kreeg nu wederom een holterkastje. Tegen mij was gezegd dat ik het kastje 72 uur zou krijgen, maar dit was niet het geval. Ik kreeg hem gewoon nog een keer voor 48 uur. Dat is wel jammer, want anders had ik hem wel al om laten doen voor de revalidatie, maar goed, dat wist ik niet en om dan 4 dagen niet te kunnen douchen, is ook een beetje goor... Daarna begon het bijhouden van het dagboekje weer. Alle klachten die ik had en alle activiteiten die ik deed, moest ik weer noteren. Dit keer had ik besloten om mijn hart meer uit te dagen dan de vorige keer. Toen was ik ook ziek, dus dat maakte het erg lastig om dan toch dingen te ondernemen. Nu nam ik expres trappen en ging ik meer bewegen. In de avond kon ik natuurlijk niet zwemmen, omdat dat niet mogelijk is met het kastje. 

Op vrijdag ging ik met Shayna shoppen in Den Haag. Ik was nog kapot van de dag ervoor, maar toch... Rond kwart voor 10 stond ik bij het station. Ook hier nam ik weer de hoge trap en eenmaal boven was ik behoorlijk adem aan het happen. Met de trein gingen we dus richting Den Haag. Daar aangekomen, was het nog best een stukje lopen naar het centrum. We begonnen bij de Primark en de Decathlon. Ik merkte dat het wel heel erg veel moeite kostte allemaal. Ik was al kapot na de eerste winkel... Bij de Primark heb ik een lange broek, een kort broekje en sokken gekocht. Bij de Decathlon nam ik nog een mini- handdoekje mee, die heel snel droog is. Mama wilde nog een nieuwe snorkel, maar die moest oranje blauw zijn. Ik twijfelde erover. maar via Whatsapp stuurde ik een foto (die pas verzonden werd toen ik uit de winkel was). Bij de Hema gingen we lunchen. Ik nam een broodje zalm en een kop tomatensoep. Ook nam ik een flesje IJsthee. Mama reageerde ondertussen op mijn foto en wilde de snorkel toch wel graag hebben. Na het eten gingen we nog wat winkels bekijken, maar het ging steeds moeizamer. Ik voelde mij steeds slechter worden en ik werd steeds duizeliger. In een winkel ging ik weer even zitten om bij te komen, maar het ging niet zo snel meer over. Op een gegeven moment gingen we nog even terug naar de Decathlon en nam ik de snorkel alsnog mee. Daarna liepen we weer terug naar de trein, maar pff, dat ging zo moeizaam. Mijn klachten verergerden steeds meer en op een gegeven moment moest ik dan ook verplicht even gaan zitten, omdat ik het gevoel had dat ik "out" zou gaan. Daarna liepen we weer verder naar de trein waar ik uiteindelijk echt goed uit kon rusten. Het was pas 14 uur, maar ik kon niet meer. Rond 15.15 uur was ik weer thuis en lag ik eerst een tijd op de bank. De rest van de avond was ik amper iets waard. In de avond nog een trap genomen en een paar keer de oefening uitstappen gedaan. Dat is 1 van de oefeningen die niet goed gaat bij de revalidatie, dus dan kunnen ze misschien zien of er wat gebeurt in mijn ritme. 

De volgende ochtend nam ik weer mijn medicatie en ging ik eens helemaal plat liggen op mijn rug. Direct erna was ik weer kortademig, maar dat was ook te zien aan mijn saturatie (89-91%). De ochtend was ik ook erg kortademig geweest. Ik was van 6-9 uur heel kortademig, maar ik wist niet waarvan. Om 10 over 10 kon ik het kastje en de plakkers weer verwijderen. Verlost! In de middag lekker een bad genomen en een stukje in mijn boek gelezen. Ook nog een beetje samengevat en nog enkele e-learnings gemaakt over shock, combi vitale functies en shock en thoraxdrainage. Ik heb nu 80 uur aan e- learnings gedaan, dus ik ben klaar! Jamilla en mama zwommen een competitiewedstrijd in Leusden. Mijn moeder heeft me op 2 afstanden verslagen, snik! 

Op zondag ging ik met mijn zus naar de zonnebank in Woerden. Even genieten! Daarna gingen we naar de Pompier om lekker op het terrasje wat te drinken en een patatje te eten. In de middag nog wat samengevat, maar ik was echt verschrikkelijk moe.