De nacht van 11 op 12 oktober wederom weinig geslapen. Het duurde lang voordat ik in slaap viel. Eerst werd ik rond 2 uur wakker en toen weer om 6.15 uur. 's Nachts ging het plassen heel goed, eindelijk weer als normaal. In de ochtend lukte het daarentegen amper. Ik had enorme buikpijn, maar ik wist niet wat de oorzaak was; een volle blaas, ongesteld of van de ontlasting. Mijn blaas viel mee, maar vlak daarna had ik dunne ontlasting. Dat was dus de boosdoener. 

Om 10 uur had ik een afspraak bij mijn eigen longarts. Mijn longen klonken wel iets vernauwd en met uitademen piep ik wel wat, maar vergeleken met de 2e opname viel het mee. Ik noemde nog wat vage klachten en dat ik dunne ontlasting had. Mijn longarts adviseerde om toch weer naar de huisarts te gaan, dus had ik, toen ik thuis was, de huisartsenpraktijk weer gebeld. Om half 4 kon ik langskomen, maar niet veel later werd ik gebeld of ik om 13.50 uur al langs kon komen. Als er dan iets moest gebeuren, kon het wat makkelijker geregeld worden. De huisarts voelde het al een beetje aan. 

Toen ik tegenover de huisarts zat, eerst gepraat over hoe het gegaan was vrijdag. Hij gaf toe dat hij het verkeerd ingeschat had en dat het goed was dat ik toch doordramde dat hij moest voelen. Hij had niet verwacht dat mijn blaas zó vol kon zitten als ik toch nog wat plaste. Toen ik vertelde dat er achteraf dus 1350ml in mijn blaas zat, schrok hij wel. Hij zei dat hij het moeilijk vind om mij te peilen, omdat ieder ander enorm onrustig zou zijn en ik juist nog heel rustig over kwam. Tja, op dat moment ging het nog net, maar toen ik een uur verder was, was ik ook wel flink onrustig aan het worden. Ik neem het de huisarts niet kwalijk, juist daarom dramde ik toen een beetje door dat hij moést voelen. Ik vind het al knap dat hij het durft aan te geven. En bij mij is het ook moeilijk om de ernst in te schatten (ik doe me het liefst beter voor). Nadat hij weer bijgepraat was, mijn klachten verteld. Ik heb namelijk moeite met eten, want het is net alsof het allemaal niet goed zakt. Ook heb ik een verminderde eet- en drinklust, af en toe verhoging, voor de afspraak had ik al 8x dunne ontlasting gehad en ik urineer zeer weinig (tussen 12 tot 23cc/ uur). De huisarts onderzocht mijn buik en zei dat ik vooral pijn aangaf van mijn dikke darm. Hij kon de klachten niet "rijmen" en dus ging hij overleggen met de internist. Hij wilde dat ik deze week nog gezien zou worden, maar dat ging niet lukken, dus moest ik voor de zekerheid weer naar de SEH toe. 

Op de SEH werden mijn controles gedaan, bloed afgenomen en werd ik lichamelijk onderzocht. Inmiddels was ik nog 3x naar het toilet geweest. Toch kwam er uit het bloedonderzoek niets naar voren, behalve dat ik iets uitgedroogd was. Ze, de semiarts en poortarts, denken dat ik door mijn slechte weerstand weer een virusinfectie heb opgelopen. Als het na het weekend niet beter gaat, moet ik mij weer melden bij de huisarts, maar dat gaat moeilijk, aangezien ik dan in de Heideheuvel ben... Nou ja, maar even aankijken en desnoods donderdag maar terug naar de huisarts. Er werd alleen niet gekeken naar het feit dat mijn eten slecht zakt, het drinken amper lukt en ik weinig urineer.... Eenmaal thuis was ik gesloopt, waarna ik weer een poos op de bank onder mijn dekbed in slaap gevallen was. Om half 9 ging ik naar boven en redelijk veel geslapen. Om 7.30 uur was ik beneden aan het vernevelen en toen weer naar boven gegaan en in slaap gevallen. 

Om half 11 ben ik uiteindelijk mijn bed uitgegaan. Mijn moeder had dinsdagavond haar sollicitatiebrief en CV verstuurd naar de Interne geneeskunde in het Leidsche Rijn. Vanmorgen kreeg ze al een uitnodiging om morgen op gesprek te komen. Dat is snel! Ze wilden per sé vrijdag alle sollicitaties afgerond hebben en dus moest mijn moeder nog wat dingen regelen, aangezien zij morgen ook moet werken. Nu begint de avonddienst wat eerder en heb ik beloofd om haar even van Woerden naar Leidsche Rijn te brengen. Dan heeft ze daar geen stress van. 

Daarna probeerde mijn moeder continu om mij mee te krijgen naar de stad, zodat ik er even uit zou zijn. Ik had er eigenlijk helemaal geen puf voor, maar ja, ik moest, haha. Het viel me wel weer behoorlijk tegen. Het kostte zoveel energie, maar uiteindelijk was het ook wel even fijn. Ook nog een broodje gegeten bij de Hema. Ik had een broodje met zalm uitgekozen, maar het eten ging vrij moeizaam. Nog een paar winkeltjes in geweest en nog nieuwe handschoenen gekocht. Ik moest wel wennen aan de kou! Ik heb met veel mooie dagen in het ziekenhuis gelegen en nog een paar redelijke dagen meegepikt, maar ik was nu alweer een tijd niet echt buiten geweest. Het is nu wel echt herfstweer. Daarna weer terug naar huis gegaan om bij te komen. Ook nu weer in slaap gevallen op de bank. Na Expeditie Robinson ben ik weer lekker naar mijn bed gegaan. 

Vrijdag 14 september voelde mijn buik weer wat rustiger. Ik heb nog wel last van krampen, maar het is een stuk beter vergeleken met afgelopen woensdag. Het drinken en eten gaat nog steeds erg matig. Ik piep wel weer meer dan de afgelopen dagen. Ook heb ik nog steeds verhoging. In de ochtend paar keer vernevelt, de trap op en afgelopen, gewassen, aangekleed, gegeten en een pakketje bij het postkantoor op het dorp opgehaald (met de auto). Daarna was de energie alweer op en ben ik weer in slaap gevallen op de bank. Ik had een wekker gezet, zodat ik op tijd kon vernevelen en naar het ziekenhuis in Woerden kon om mijn moeder op te halen. Daarna mijn moeder afgezet bij het ziekenhuis in Leidsche Rijn en zelf naar de Shell gereden om mijn auto door de wasstraat te halen. Nu is die tenminste weer schoon. Ik heb er zo lang niet naar omgekeken, haha. Daarna langs de Mc Donalds gereden en een hamburger en ijsje gegeten. Daar ook gewacht tot mijn moeder klaar was met haar sollicitatiegesprek. Daarna weer naar huis gereden en wat geroosterd brood gegeten. Mijn moeder werd teruggebeld en ze is aangenomen! Super trots op haar! Mijn moeder heeft nog wat gemengde gevoelens over het nieuws, omdat het zo snel is gegaan. Het liefst bleef ze natuurlijk in Woerden blijven werken, want daar werkt ze al sinds haar opleiding (oftewel 29 jaar). Door de fusie was ze nu wel "verplicht" om te solliciteren, want ze wil eigenlijk niet naar Nieuwegein. De cardiologie komt sowieso in Nieuwegein en de interne zit in het Leidsche Rijn. Mijn moeder rijdt alleen maar scooter en zeker in de winter is Nieuwegein dan moeilijk te bereiken... Leidsche Rijn is ook nog met het openbaar vervoer te bereiken. Daarbij had ze afgelopen zomer al een dag meegelopen in het Leidsche Rijn op de afdeling waar ze nu gesolliciteerd heeft. Ook heeft zij 18 jaar gewerkt op de interne, dus ervaring heeft ze wel. De mensen die haar aangenomen hebben, willen meedenken over een oplossing voor Woerden. Mijn moeder heeft namelijk een groot contract op de cardiologie, dus daar krijgen ze wel een probleem als zij weg gaat. Er gaat nu overlegt worden met de teamleiders onderling om te kijken wat de beste periode is om over te gaan naar het Leidsche Rijn, zodat er vervanging geregeld kan worden en het niet allemaal in stort. Het is namelijk nu 1 organisatie.

In de avond nog even naar het zwembad geweest. Het ging vrij zwaar, maar het was wel even lekker! Op een gegeven moment kwam ik niet meer vooruit, dus toen gestopt, maar ik had ook al veel gedaan. Thuis mijn tas opgeruimd en dus 2 trappen beklommen en daarna nog een keer, omdat ik mijn mobiel vergeten was. Daarna was ik heel benauwd, dus even gekeken en de saturatiemeter gaf 89% aan. Oeps! Even gerust op bed en toen zakte de benauwdheid gelukkig weer af en bleef mijn saturatie op 93-94% steken. De laatste paar dagen duikt mijn zuurstofgehalte steeds vaker onder de 95%... In de avond nog een stukje van de finale van "The next boy/ girlband" gekeken. Daarna lekker naar bed gegaan. Morgen eens kijken of ik vast een begin kan maken met het inpakken van mijn tas(sen) voor de Heideheuvel. 

Afgelopen nacht een beetje onrustig geslapen. In de ochtend eerst vernevelt en toen mijn tas, zo ver mogelijk, ingepakt voor de Heideheuvel. Ik heb er altijd zo'n moeite mee, want ik kan nooit kiezen en wil altijd teveel meenemen. Ik ben bang dat ik iets vergeet of iets tekort kom. Ook moet ik bijna een vrachtwagen aan medicatie meenemen, maar goed, dat kan ik pas op maandagochtend inpakken. Kortom het wordt een hoop gesleep voor "slechts" 3 dagen. Op een gegeven moment zal het inpakken wel makkelijker worden. Dan raak ik eraan gewend, haha. Tijdens de revalidatie kan ik ook een vernevelaar huren, dus dat scheelt ook al een hoop gezeul. Mijn vader en zus haalden ondertussen boodschappen en toen ze terug kwamen, geholpen met de spullen uitladen. Daarna al weer kapot. Ik voelde mij weer benauwd, maar ik heb waarschijnlijk ook weer een terugslag... Ik voelde mij erg slapjes en duizelig. De rest van de dag rustig aangedaan om energie op te doen. Vlak voor het avondeten was ik zó moe, dat ik even op de bank ging liggen, maar het slapen lukte niet. Er was teveel lawaai en ik had trek. Daarom toch eerst maar gegeten. Ik had een slabak, maar het was niet echt een succes. De aardappels en kip kon ik niet wegkrijgen; het zakte erg moeizaam. Daarom de helft weer laten staan... Na het eten mijn dekbed en kussen gepakt van boven en toen wel in slaap gevallen op de bank. 

Zondag 16 oktober voelde ik me wel benauwd, maar op zich wel goed. Ik kwam pas laat mijn bed uit, maar ik was al een paar keer uit bed geweest om te vernevelen. Daarna een boterham gegeten met moeite. Samen met mijn moeder besloten om even een rondje te rijden op de scooter en naar Cityplaza in Nieuwegein te gaan. Het was immers mooi weer en daar moesten we dan ook even van genieten. Bij de New Yorker nog een trainingsbroek gekocht, zodat ik ook een roze sporthemdje en sportshirtje kan dragen. Op de andere broeken stond het niet zo leuk, haha. Ook heb ik nog sloffen gekocht, want ook die stonden op de paklijst voor de Heideheuvel. We gingen bij de Subway een broodje eten. Ik had dit keer wél mijn studentenpas mee, zodat je lekker korting krijgt. Ik nam een broodje met tonijnsalade, kaas, ijsbergsla, komkommer en honing mosterdsaus. Het was maar een klein broodje, maar toch heb ik, denk ik, 1/3 aan mijn moeder gegeven. Zoals gewoonlijk zakte het eten slecht. Nog 3 andere winkeltjes in geweest en nog even in de zon gezeten toen mijn moeder nog een winkel in wilde. Mijn energie was op. Eerst zat ik lekker rustig alleen op een bankje, maar er kwam iemand naast zitten met friet. Natuurlijk moest er ook weer een sigaret opgestoken worden, dus moest ik er weer vandoor. Toen maar op een ander bankje gaan zitten naast iemand die een baby de fles gaf. Daar kon ik gelukkig wel een tijdje blijven zitten. Toen mijn moeder de winkel doorgelopen was, gingen we weer terug. Ik was ondertussen zo moe geworden, maar wel lekker dat ik er even uit was. Bij de Burger King in de Meern nog een sundae ijsje gegeten. Ook deze was veel te groot en landde niet helemaal goed. Wat was ik misselijk daarna. Eenmaal thuis even op bed gaan liggen en bijna 1,5 uur geslapen. In de avond nog een broodje geprobeerd te eten, maar dat was geen succes. Om 20 uur weer op bed gaan liggen.