Woensdag 26 oktober ging ik even met mijn moeder en zus over "De koeienmarkt" van Woerden. Uiteraard hebben wij de koeien niet opgezocht, maar wij zijn juist langs de kraampjes gelopen. Onderweg nog even gezeten en wat gedronken bij de Pompier. Ook had ik nog kibbeling gehaald, maar ik vond hem lang niet zo lekker als die van de visboer bij ons op het dorp... Het ging een tijdje vrij goed, maar opeens was het genoeg voor mij. Toen gingen we weer terug. 

Thuis weer vernevelt en nog even 15 minuten gelegen. Daarna gingen mijn moeder en ik op weg naar het UMC. Ik had eindelijk mijn afspraak bij de cardioloog/ professor staan. Wat was ik nerveus... Wat zou hij zeggen? Welke onderzoeken staan mij nog te wachten? Gaat hij toestemming geven voor het revalidatietraject? Enz. 

Van tevoren werd er weer een hartfilmpje gemaakt en daarna werden we binnengeroepen bij de cardioloog die gespecialiseerd is in aangeboren hartafwijkingen bij volwassen. Eerst mijn klachten verteld en een tijdje gepraat en vragen beantwoord. Verteld wat voor afwijkingen ik heb, omdat dit mogelijk bij een syndroom kan passen (mini duim, stand afwijking voeten, geen reukorgaan, geen voorhoofdsholte, trommelstokvingers met horlogeglasnagels enz.). De cardioloog wist ook al heel veel vanuit het ziekenhuis in Woerden. Verder werden mijn controles gedaan en luisterde hij naar mijn hart en longen. Waarom ik nu zoveel klachten heb en waarom mijn rechter harthelft groter is dan de linkerkant, moet uitgezocht worden. De bovenste holle ader aan de linkerkant hoeft nog niet eens een probleem te zijn, maar het ligt er natuurlijk wel aan aan welke kant mijn bloed het hart binnenkomt. Voor nu is het belangrijk dat er nog 3 vervolgonderzoeken gedaan worden; een echo van mijn hart (opnieuw), een hartkatheterisatie en een slokdarmecho. Met de echo van mijn hart gaan ze nog gerichter op zoek dan de eerste keer in Woerden. Ik schrok wel een beetje toen hij zei dat er een hartkatheterisatie gedaan moet worden. Dat klinkt wel een stuk heftiger dan de eerder genoemde MRI- scan. Bij de hartkatheterisatie kan hij de druk op meerdere plekken in en rond het hart bepalen en een eventuele verbinding tussen zuurstofarm/zuurstofrijk bloed opsporen. Dit noemen ze ook wel een shunt. Met een MRI kan hij geen druk meten, dus daarom is er een hartkatheterisatie nodig. De slokdarmecho en de hartkatheterisatie wilde hij eigenlijk onder narcose doen, maar dan zou er pas plek zijn in januari(!). Daarom nog gevraagd wat de alternatieven zouden zijn. Kan het in een ander ziekenhuis sneller, moet het per sé onder narcose of kan het ook onder een roesje, kan de slokdarmecho niet apart gedaan worden, kan de slokdarmecho ook zonder narcose of roesje etc. Ik denk dat ik het ook zonder narcose wel kan, want dan geef je je er wel aan over en weet je dat het nodig is om meer helderheid te krijgen. Zeker als dat enkele maanden winst oplevert. Het kan in ieder geval niet in een ander ziekenhuis gedaan worden, want die hebben niet de kennis en expertise om te weten waar ze naar moeten kijken en/of zoeken. De arts gaat kijken wat er mogelijk is en dan krijg ik de brieven met de oproepen thuisgestuurd. Verder nog gevraagd of hij toestemming geeft voor het revalidatietraject in de Heideheuvel. Hij vind dat geen probleem en ik mag, wat hem betreft, dus gewoon beginnen met revalideren! De Heideheuvel mag ook contact met hem opnemen als zij vragen hebben, dus dat is ook fijn. Ook mag ik sporten, maar daarbij moet ik wel letten op mijn eigen grenzen. Als ik over mijn eigen grenzen ga, voel ik mij akelig en duurt het herstel ook lang. Volgens hem kan het, aan de hand van de informatie die hij nu heeft, cardiologisch gezien geen kwaad. Het is een aangeboren hartafwijking, dus heb ik het ook al 20 jaar. Dat is wel fijn en geruststellend om te horen. 

Toen we weer in Woerden waren, heb ik direct de Heideheuvel gebeld om het door te geven, zodat mijn revalidatie alsnog snel ingepland kan worden. Voor hun woog het cardiologische gedeelte erg zwaar mee, maar nu ik toestemming heb, moeten hun ook akkoord gaan. Dan kan ik tenminste eindelijk 12 weken aan mijn herstel gaan werken! Ik kan niet wachten tot ik mag beginnen (en mij uiteindelijk beter ga voelen)! Er zullen nog wel enkele weken overheen gaan eer ik opgeroepen wordt voor de opname, maar goed, er is nu een goed vooruitzicht. Vrijdag wordt er nog een blaasonderzoek gedaan om ook op dat gebied meer duidelijkheid te krijgen. Dan staan er (als het goed is) geen andere dingen meer in de weg voor de revalidatie, haha! In de avond tomatensoep gegeten en verder lekker rustig aangedaan. 

Donderdag 27 oktober ging het weer wat minder. Ik had last van mijn holtes, keel en oren. Ook veel last van hoofdpijn. Eerst maar een warm bad genomen en lekker rustig aangedaan. Toch ben ik even met mijn moeder mee geweest naar Woerden. Ze ging even een agenda uitzoeken, haar rooster ophalen voor december en een lipstick kopen. Daarna gingen we weer terug, aangezien ik het zat was. Toen we in de stad liepen, werd ik op mijn mobiel gebeld door de Heideheuvel. Ik dacht: ze zullen wel willen overleggen met cardioloog of iets dergelijks. Dat was niet de reden waarom ze mij belde. Ik kreeg namelijk te horen dat ik vanaf 14 november ga starten met mijn revalidatietraject! Ik word er om half 10 verwacht en dan gaat het eindelijk van start! Echt blij mee. Ik kan niet wachten tot ik mag beginnen. Gelukkig is het toch nog best wel snel en heeft het weinig/ geen vertraging opgelopen. Een andere observant mag in ieder geval ook 14 november komen, dus dat is wel fijn, want dan kennen we in ieder geval vast 1 iemand. Eenmaal thuis had ik nog gebeld naar de huisarts of het mogelijk is dat ik de griepprik op kan halen, zodat mijn moeder hem kan prikken. Dat doet ze vrijwel ieder jaar, omdat ik nooit in staat ben om hem op te halen op het daarvoor afgesproken tijdstip. Het voordeel is dat ik dan ook niet in de rij hoef te staan. Rond 17.30 uur werd ik teruggebeld dat dat kon. Mijn familieleden had ik ook laten weten dat ik over een paar weekjes mag beginnen met revalideren. Mijn bestelde badpakken kwamen ook met de post binnen. Gelukkig passen ze allebei en ze zien er erg leuk uit! In de avond gelijk 1 van de nieuwe badpakken aangetrokken naar de training. Het trainen ging niet zo lekker, dus al vrij snel weer eruit gegaan. 

Vandaag had ik om half 12 een afspraak staan bij de psycholoog. Zoals altijd was ik wat aan de vroege kant in Woerden, maar toen ik aanbelde, bleek dat ik op de verkeerde locatie stond... Grr! De afspraak was verzet van woensdag naar vandaag, maar daarmee ook de locatie, alleen dat had ze er niet bijgezet. Aan degene die open deed, gevraagd of ze mijn psycholoog kon bellen. Toen snel doorgereden naar Linschoten. Er zaten natuurlijk weer een hoop trage mensen op de weg die net zo lang moesten wachtten bij een rotonde totdat er echt geen ander verkeer meer aankwam. Pff, schiet op! Ik heb haast, haha. Uiteindelijk het gesprek bij de psycholoog gehad. Aangezien ik haar al een tijd niet gesproken had (behalve via de mail), had ik een hoop te vertellen over wat er de afgelopen tijd allemaal gebeurt was. Het was wel een fijn gesprek. Daarna nog even naar huis gegaan en pannenkoeken (kant-en-klaar) gehaald als lunch. We moesten ook nog toiletpapier hebben, dus dat ook maar meteen meegenomen. Daarna gauw wat gegeten en gedronken en toen kon ik weer door naar de uroloog. Tegen mij was gezegd dat er een blaasonderzoek gedaan zou worden, maar dit was niet het geval. Verteld dat het nu weer goed ging, dus hoefde er nu geen vervolg aangegeven te worden. Nou ja, ook best. De reden is nog wel onduidelijk, maar goed, ik kan mezelf redden, mocht het nog een keer gebeuren. Ik had ook 2 brieven van het UMC gekregen; 1 voor een afspraak voor de echo van mijn hart (14 december) en de ander voor een afspraak bij de cardioloog (23 december). Die laatste afspraak vind ik vreemd, want hij had duidelijk gezegd dat hij alle 3 de onderzoeken eerst gedaan wilde hebben, zodat we daarna om de tafel kunnen zitten om alles te bespreken. Normaal zou het mij niet uitmaken om tussendoor nog een gesprek te hebben, maar nu gaat het van de revalidatie af, dus als het dan niet nodig is... Dan liever niet en eerst alle onderzoeken ondergaan. Ik probeerde het UMC te bellen, maar er werd niet opgenomen. Maandag nog maar een keer proberen. In de avond weer "The voice of Holland" gekeken. 

Op zaterdag 29 oktober tot het eind van de middag een pyjama daagje gehouden. Ondanks de nachtelijke vernevelingen lekker uitgeslapen. Het vernevelen doe ik nu rond de 5 of 6x per dag, dus ik heb het nog steeds hard nodig (vooral overdag). Helaas heb ik nu alweer keelpijn en pijn bij het slikken, maar ik ben een beetje bang dat ik misschien wéér een schimmelinfectie ontwikkel... Even goed in de gaten houden! Ik heb wat gepuzzeld in een sudoku puzzelboek. Dat was lang geleden dat ik zo'n puzzel gemaakt heb... Ik moest er echt weer inkomen, haha. Met mijn zus heb ik 3 potjes triominos gespeeld (uiteraard won ik, haha). Aan het eind van de middag ging ik me omkleden en klaarmaken voor vertrek. Ik had namelijk met Shayna afgesproken om uit eten te gaan bij een sushi restaurant in Waddinxveen. Het was echt heel gezellig! Ook heel lekker, maar vooral ook veel, gegeten. Hmm! Ik heb een collage gemaakt van ons en het eten. 

Op zondag deed ik weer mee met een "wedstrijdje." Ik zwom de 50m vlinderslag en de 50m vrije slag, dus lekker korte afstanden. De 50m vlinderslag lag ik naast mijn moeder in dezelfde serie. De vlinder ging verbazingwekkend goed, zeker gezien de omstandigheden. Ik had er van tevoren niet veel van verwacht, maar ik zwom exact dezelfde tijd als mijn persoonlijke record. En dat in deze conditie! Ik had zo rond de 40-41 seconden gehoopt, hihi. De 50m vrije slag ging ook weer beter dan de week ervoor, terwijl er toch een hoop dingen niet helemaal goed gingen, haha. Ik dacht zelfs dat ik te vroeg weg was, maar ik viel precies in het fluitsignaal het water in. Ja, letterlijk vallen, want ik gleed uit op het startblok... Wel een gezellige middag gehad en lekker gezwommen! In de avond hadden we geen zin om te koken, dus lieten we eten thuisbezorgen. Ik had patat, broodje döner kebab en een blikje jus d' orange. Na het eten deden mijn moeder, mijn zus en ik nog een paar spelletjes triominos. Ook keken we nog naar de formule 1 wedstrijd op de televisie. Verder heb ik 2 dingen bedacht die mij leuk leken om te kopen om mij bezig te houden in de Heideheuvel; Ministeck en een gutssetje. Het gutsen heb ik vroeger op school wel eens gedaan en dat vond ik toen super leuk. Ik zei het tegen mijn zus en direct dachtten we aan hetzelfde: "Auw, mijn vinger!" Haha. Ja, dat gebeurde wel regelmatig bij iemand in de klas (en soms vaker dan 1x). Je kan best snel uitschieten en daarbij je hand op de verkeerde plaats houden... Ministeck zijn van die kleine plastic dingetjes die je op een bord prikt en uiteindelijk kan je daar met verschillende kleuren een afbeelding mee maken. Ik heb een kleine(re) en een hele grote besteld. Nou daar zou ik toch de tijd mee moeten kunnen doorbrengen in de Heideheuvel, haha. 

Maandag 31 oktober was ik al vroeg wakker. Ik moest nog een aantal dingen regelen, dus dat ging ik gelijk maar doen. Eerst belde ik naar het UMC over de afspraak van 23 december. Het was uiteindelijk wel goed, want de andere 2 onderzoeken zouden nog voor die afspraak ingepland gaan worden. Toch heb ik de afspraak laten verzetten, want als ik er om 9 uur moet zijn, is mijn hele revalidatiedag kwijt. Ook moet mijn auto gekeurd worden en een grote beurt krijgen, wat voor mijn vader het handigst uitkomt in die week, maar ja, dan heb ik geen auto om naar het UMC te rijden. Nu staat de afspraak op 4 januari om 15 uur. Dan ben ik maar heel weinig kwijt van de dag. Daarna de garage gebeld of ik mijn auto in de week van 19 t/m 23 december kan laten keuren en een grote beurt kan geven. Dat kan gelukkig. Mijn vader gaat mij dan op en neerrijden naar de Heideheuvel en brengt mijn auto weg naar de garage, aangezien ik dan aan het revalideren ben. Tegen de middag ging ik richting Houten. Ik had een leuk spel via Marktplaats gekocht, dus ging ik die ophalen. Ik was toen al in de buurt van mijn opa en oma, maar helaas waren ze niet thuis. Toen in de Meern een sundae ijsje gegeten, maar net als de vorige keer had ik veel moeite met het eten. Ik dacht dat het wel lekker voor mijn keel zou zijn, maar waarschijnlijk speelt die schimmelinfectie weer op (met name in mijn slokdarm). Daarna naar huis gegaan en uitgerust. Ook nog spelletjes met mijn vader gespeeld. Mijn moeder gaf mij weer de griepprik. Normaal probeer ik het zo lang mogelijk uit te stellen op de dag dat hij in huis is, omdat ik een hekel heb/ had aan prikken, maar dit keer niet. Ik ben inmiddels zo vaak geprikt. Wat hadden we van tevoren gelachen om een stomme actie. Ieder jaar zit de naald er al standaard op en dan verwijder je alleen het beschermdopje. Nu deed mijn moeder dat ook, maar we zagen helemaal geen naald... Wat raar! Hoe kon dat nu? Achteraf bleek de naald in het bijgeleverde zakje te zitten, maar ik had niet verder gekeken dan mijn neus lang was. Heb je twee verpleegkundigen (nou ja, 1 bijna verpleegkundige) in huis, moet mijn zus zeggen dat ik in het bijgeleverde zakje moest kijken, haha. In de avond nog een paar spelletjes gespeeld en Perudo (het nieuwe spel) uitgeprobeerd. Ik ging om 20 uur al naar bed, want ik was zo moe en voelde mij verre van lekker. Ik had weer verhoging en mijn zuurstof was ook 94%. 

Op dinsdag 1 november moest ik vroeg op. Ik voelde mij absoluut niet lekker. Nog steeds veel last van mijn holtes, longen en hoofdpijn. Ook word ik weer behoorlijk benauwd, kortademig en ben ik snel moe. Mijn longen zijn weer aan het piepen... Waarschijnlijk doordat mijn holte problemen ook op mijn longen slaan en het weer is nu ook irritant voor mij (mist en vochtig). De reden dat ik vroeg op moest, was omdat ik weer een afspraak bij de psycholoog had. Dit keer deden we weer EMDR, dus dat was weer vermoeiend. Vlak voordat ik terug naar huis ging, had ik vast het geluid van mijn mobiel hard gezet, aangezien ik nog gebeld zou worden door het hoofd van de praktijkopleiding. Op de terugweg ging ineens mijn mobiel over, dus gauw de auto langs de kant gezet en de telefoon opgenomen. Het was een medewerker van de Heideheuvel die belde dat ik 7 november opgenomen ga worden in plaats van 14 november, omdat mijn longarts het zo snel mogelijk wilde gezien al mijn klachten. Wel fijn dat het toch wat sneller kan, want momenteel gaat het verre van goed. Ik had al enkele dingen gepland staan volgende week, dus die allemaal afgezegd en/ of verplaatst. In de middag even een broodje gezond gegeten met mijn vader bij de Bosrand en een mini koelkastje besteld van het geld van mijn ouders voor de revalidatieperiode. Dan heb ik tenminste wat koel drinken op mijn kamer staan, aangezien ik geen koffie en thee drink. Ik heb nog een kaartje gekregen van een collega van mij. Echt lief! Aan het eind van de middag werd ik alsnog gebeld door het hoofd van de praktijkopleiding. Aanvankelijk zou ik 's morgens gebeld worden, maar er was wat tussen gekomen, dus belde zij mij wat later. Besproken wat er in de tussentijd allemaal gebeurt was... En dat was veel! Ze was tot de tweede opname op de hoogte, maar van daarna niet meer. Op 15 december word ik weer gebeld om te bespreken hoe het dan gaat en/ of er meer duidelijkheid is (waarschijnlijk niet, maar pas op 4 januari). Ook nog een spelletje tri-ominos gespeeld en gegeten. Al vrij snel was ik behoorlijk op en lag ik uitgeteld op de bank. Ik voelde mij echt niet lekker, maar toch probeerde ik het nog even vol te houden. Om 19.15 uur kon ik niet meer en was ik op. Toen maar mijn bedje ingedoken.  

Het slapen ging nauwelijks. Om 22.30 uur zat ik alweer beneden om te vernevelen. Daarna weer naar mijn bed gegaan en uiteindelijk viel ik om half 2 in slaap. Uiteindelijk heb ik hooguit 3,5 uur geslapen. In de ochtend heel erg zitten twijfelen of en wie ik moest bellen om te vertellen dat het niet goed gaat. Ik wist niet zeker of mijn longarts inderdaad mijn aanspreekpunt is of dat ik toch weer naar de huisarts moest gaan. Uiteindelijk heb ik de poli maar gebeld en aan het einde van de middag word ik teruggebeld door mijn longarts, zodat ik kan overleggen. Mijn vader had mijn dekbed van boven gepakt, zodat ik lekker beneden op de bank kon liggen. Ik had verder nergens de puf voor. Mijn vader vertroetelde mij door eten en drinken te brengen enz. Rond half 1 werd ik gebeld door mijn longarts. Hij had gezien dat hij mij 's middags terug moest bellen, maar besloot het nu vast te doen. Besproken wat er speelde (hoofdpijn, volle holtes, geen energie, erg benauwd, heel veel vernevelen en schimmelinfectie mond en slokdarm). De longarts stelde nog wat vragen en besloot mij toch weer antibiotica en een antischimmelmiddel voor te schrijven. Hopelijk knap ik daarvan weer wat op, zodat ik nog wel iets waard ben in de Heideheuvel. Het was wel een heel fijn gesprek en hij begreep mij gelukkig goed. Hij snapte dat ik het liever niet tot maandag aan wilde kijken en dat ik het moeilijk vond om te bellen. Ook kijken we nu aan wat ik doe op de Nystatine. Ik heb nu een langere kuur en ik moet 3-4 dagen langer doorgaan als ik geen klachten meer heb. Als dat niet of onvoldoende werkt, krijg ik zwaarder geschut. Hij stuurt in ieder geval een e-mail naar de Heideheuvel met zijn advies met betrekking tot de schimmelinfectie. Dan wordt het daar, indien noodzakelijk, verder opgepakt. 

In de middag kwam eerst de apotheek langs met mijn, al eerder bestelde, medicatie. Gelukkig had ik het afgelopen maandag al besteld, want de vernevel ampullen gingen wel heel snel en naar de Heideheuvel moet je in ieder geval de eerste week voldoende medicatie meenemen. Als ik het niet al besteld had, zou ik volgende week tekort komen. De 2 nieuwe middelen werden later vandaag bezorgd. Daarna kwam een pakketbezorger het koelkastje en de Ministeck brengen. Ik probeerde de doos te openen van de Ministeck, maar ik had niet eens genoeg kracht om hem, gewapend met een bestek mes, te openen... Vlak daarna kwam mijn oom nog op bezoek bij ons. Even gezellig gekletst. Aan het einde van de middag kwam er weer een pakketbezorger voor de gutsdingen. Mijn vader had lekker soep met broodjes gemaakt. 

De nacht van woensdag op donderdag was ronduit slecht. Ik heb het plafond en mijn vernevelapparaat veel gezien, maar slapen, nee, dat ging helaas niet. In de ochtend een briefje neergelegd voor mijn zus om haar succes te wensen met haar tussentijdse toets van het autorijden. Hopelijk krijgt ze vandaag een vrijstelling van de bijzondere verrichtingen, zodat ze op haar examen alleen maar hoeft te rijden. 's Morgens weer een lekker lang bad genomen en heel rustig aangedaan. Jamilla is helaas gezakt voor haar tussentijdse toets. Op zich is er geen enkel probleem, maar nu moet ze op het examen alsnog de bijzondere verrichtingen uitvoeren. Ze heeft in ieder geval al geoefend met een examenroute en feedback gekregen. Toen ik mijn zus aan de lijn had, belde de professor uit het UMC. Mijn moeder nam de telefoon aan en de cardioloog gaf door dat hij hard zijn best doet om zowel de hartkatheterisatie als de slokdarmecho in deze maand te plannen onder een roesje. Ik ben besproken in het GUCH- team (Grown ups with congenital heartdiseas) en het gehele team is van mening dat de vervolgonderzoeken nodig zijn en dat ze wel iets gaan vinden met de onderzoeken (waarschijnlijk die shunt waar ik het eerder over had). De gewone echo is later dan de hartkatheterisatie en slokdarmecho, maar ze zijn van mening dat alles toch gedaan moet worden, dus in welke volgorde maakt dan ook niet uit. Aangezien dit ineens zo snel gaat, heb ik toch mijn afspraak om de uitslagen te bespreken naar voren laten halen. Nu scheelt het bijna een maand en aangezien het cardiologische team denkt dat ze iets gaan vinden, is het wel fijn, want dan blijft er tijd over voor de behandeling. De gewone hart echo is nu naar 30 november verplaatst en de uitslagen worden in principe 2 december besproken. Hopelijk gaat het allemaal lukken. Volgens mijn moeder klonk het toch wel een beetje alsof het toch wat sneller uitgezocht moet worden... Ben benieuwd. 

Om half 1 had ik een ontspannende wellness afspraak staan in Nieuwkoop. Gelukkig had ik bij het afspreken gezegd dat ik het liefst zo snel mogelijk wilde, want nu kon het nog precies. Het was wel heel lekker én ontspannend! In de middag heb ik alvast gekeken naar de spullen die ik mee moet/ ga nemen naar de Heideheuvel. Eerst had ik een sporttas, maar die was veel te klein. Wat moet ik een hoop spullen meenemen... Ook nemen de warme truien en joggingsbroeken natuurlijk veel ruimte in. Daarnaast moet je badslippers, pantoffels, sportschoenen, gewone schoenen enz. meenemen. Ook dat neemt veel ruimte in. Nu heb ik een grote koffer en die zit al helemaal vol. Alleen mijn medicatie, toilettas (die staat, op mijn tandenborstel na, klaar), vernevelapparaat en Ministeck doos moet ik nog inpakken en verder heb ik volgens mij alles al gepakt. Mijn oma heeft nog een nachtkastje gekocht voor mijn kamer. Echt lief! In de avond aten we sla en de rest van de avond heel rustig aangedaan; ik was kapot... 

Op vrijdag 4 november wederom rustig aangedaan. Veel op de bank gezeten en wat gepuzzeld. Mijn zus zwemt momenteel de Nederlandse Kampioenschappen in Hoofddorp en daar is een live verbinding van via YouTube. Toen zij de 50m rugslag zwom, was ik net samen met mijn vader aan het ontbijten, maar de 200m vrije slag heb ik wel samen met mijn vader via YouTube bekeken. Al met al heeft ze heel goed gezwommen; beide keren net iets boven haar ooit gezwommen tijd. Mijn moeder was op de scooter afgereisd naar het zwembad. Mijn zus zit bij een ploeggenootje in het huisje. Aan het einde van de middag een paar spelletjes gespeeld met mijn vader. Daarna gingen we eten om vervolgens na het eten weer een spelletje te spelen. Met mijn moeder heb ik nog "Perudo" gespeeld. In de avond even naar "The voice of Holland" gekeken, maar ik was zo moe, dat ik het geen eens heb afgekeken.

Zaterdag 5 november had ik iets beter geslapen. 's Morgens weer ontbeten met mijn vader met geroosterd brood. Mijn moeder was weer op de scooter naar Hoofddorp gereden om te kijken bij het NK van mijn zus. De ochtend deed ik erg rustig aan. In de middag mijn opa en oma gebeld of ik langs kon komen, maar ze hadden al iets gepland staan, dus helaas. Ik ben toen nog maar even naar de Action en de Jumbo in Woerden gereden. Nog een paar spulletjes gekocht en toen weer terug naar huis gegaan. Pff, wat kostte dat weer veel moeite. Ik ben hooguit een half uur weggeweest... Ik was weer behoorlijk rood en warm, maar ja ik had ook nog steeds verhoging. In de middag was ik weer flink aan het piekeren. Het gaat nu ineens zo snel en eigenlijk kijk je er al heel lang naar uit om te starten met de revalidatie, maar ik vind het tegelijkertijd ook wel erg spannend. Ik weet wel een beetje waar ik terecht ga komen, maar ik wil het liefst zelf de touwtjes in handen hebben. Zo piekerde ik over wat voor programma ik ga volgen (kan ik dat wel volhouden? Zeker in deze conditie?), gaat de antibiotica aanslaan, raak ik die schimmelinfectie kwijt, kan ik aansluiting vinden bij andere patiënten, zal ik niet teveel heimwee krijgen naar thuis, zijn er leeftijdsgenootjes, wat kan/ gaat de revalidatie mij opleveren? Heb ik wel voldoende spullen mee? Enz. Ik vind het moeilijk om mij over te geven aan het onbekende en voor zo'n lange periode. Aan de andere kant heb ik er toch ook wel vertrouwen in dat het mij een heel stuk gaat helpen. Als ik verhalen van anderen lees, zijn ze eigenlijk allemaal enthousiast. Aan het einde van de middag was ik zo moe dat ik met mijn dekbed op de bank lag en nog even in slaap viel. In de avond keken we nog naar de finales van het zwemmen in Hoofddorp en ik keek naar een serie op Netflix. Nu ben ik, op aanraden van een klasgenootje, "Life unexpected" aan het kijken. Rond 20.30 uur ging ik weer naar boven. 

Zondag 6 november was mijn laatste dag thuis... Vanaf morgen ben ik 3 maanden bezig om te herstellen en zal ik, afgezien van de eerste week, iedere zondag en vrijdag op en neer naar Hilversum rijden. Wow, wat een lang traject staat mij te wachten... Dat besef ik mij nu eigenlijk pas, omdat het ineens gaat beginnen... Tegelijkertijd kijk ik er ook wel weer naar uit. Nou ja, eigenlijk vooral naar week 12, omdat ik dan waarschijnlijk veel geleerd heb, handvaten heb gekregen, meer conditie heb enz. Ik weet dat het een lange weg zal zijn met de nodige tegenslagen, maar uiteindelijk kom ik er (hopelijk) sterker uit. 

Vandaag heb ik, ook al was ik allang wakker, nog lekker een tijd in mijn bed gelegen en een serie gekeken. Nu kon ik er nog even van genieten, haha. Daarna wat ontbeten en mij omgekleed. Ook keken we via YouTube op de televisie naar mijn zus op het NK. Ze had de B- finale behaald op de 200m rug! Knap van haar! In de middag ben ik naar mijn opa en oma gegaan. Mijn moeder had een zwemwedstrijd in Alphen en mijn vader ging kijken. Eigenlijk zou ik er aanvankelijk ook aan meedoen, maar gezien de afgelopen week en de huidige situatie is dat onverstandig. Bovendien ben ik nu sowieso nog véél te slecht om mee te doen. Nadat ik bij mijn opa en oma was geweest, thuis even bijgekomen en toen nog wat foto's opgezocht om mee te nemen. Ik heb wat collages gemaakt, zodat ik er af en toe even naar kan kijken. In de avond heb ik eten gekookt, omdat mijn ouders erg laat thuis zouden zijn. Na het eten helemaal kapot en lekker met mijn dekbed op de bank gaan liggen. Pff, dat was het wel voor vandaag!