Op zaterdag 24 juni hadden we eerst een uitnodiging voor de bruiloft van Mitchell en Pauline. We waren uitgenodigd voor de kerkelijke inzegening en de receptie. Ik was als enige van ons gezinnetje niet naar de kerkelijke inzegening gegaan. Dat zou voor mij teveel worden. Ik ging 's morgens op zoek naar een leuke outfit en ik maakte mijn zwemtas voor de wedstrijd. Daarna wat gerust en nog even 1 uurtje geslapen. Om een uur of 14 gingen we richting mijn oma met 2 auto's; mijn moeder & ik en Jamilla, Nils & mijn vader. Daarna gingen we zelfs met 3 auto's. Ik zou vermoedelijk eerder naar huis terug gaan, dus dan kon ik ook gewoon weg als het teveel zou worden. 

De receptie werd gehouden in Kameryck in Kamerik, dus dat was bij ons om de hoek. Het bruidspaar zag er heel mooi, stralend en gelukkig uit. Ik feliciteerde hen daar met hun huwelijk. Verder veel familieleden gezien en gesproken en enkele familieleden gezien vanaf Pauline haar kant. De meeste kende ik overigens niet. Om kwart over 4 vond ik het mooi geweest en ging ik samen met mijn moeder, zus en Nils weer terug naar huis. Ik ging vernevelen en daarna was het ook algauw tijd om naar Montfoort te gaan voor de wedstrijd. Het was echt slecht weer en het was een buitenwedstrijd. Genieten dus! Not... Ik zwom de 100m vrij en de 50m vlinderslag persoonlijk en ik was opgesteld in de 8x 50m vrije slag estafette. Het was ook best koud en het zwemmen lukte niet echt. Het was tevens een 50m bad, wat ook niet helemaal mijn ding is. Ik zwom de 100m vrije slag in 1.28 en dat had ik toen op het NK in mei ook gedaan, dus dat viel mee. De vlinderslag ging in 40 seconden, terwijl ik die in mei nog in 36 seconden deed. Dan moet ik wel zeggen dat dat een super goed bad is, er goede startblokken en kanten zijn en het een binnenbad is. Ach, het viel mee. In de estafette kwam ik ook al niet heel erg vooruit; 37 seconden. Nou volgende week kan het alleen maar beter, haha. 

Op zondag hield ik een rustdag. Mijn tante vierde haar verjaardag, maar ik trok het niet om daar nog heen te gaan. De hele week staat al behoorlijk vol, dus ik moest even om mijzelf denken. Mijn opa en oma zijn ook weer thuis van hun cruise naar Noorwegen. Ze hebben het gelukkig heel erg leuk en fijn gehad! Ben benieuwd naar hun verhalen! 

Op maandag 26 juni was ik alweer vroeg op, want ik ging weer naar mijn werk toe. Ik begon wederom om half 8 en ik werkte slechts 2 uurtjes. Ik stond nu op 2 kamers samen met Ria en Alex (een andere leerling die bijna klaar is). We hadden maar 2 patiënten waarvan er 1 al voor eerste OK ging. Die patiënt was dus al opgenomen en de ander ging om 8.40 uur, dus ook daar was het opnamegesprek al gedaan. Ik had me wel verdiept in beide patiënten, maar ik heb er slechts 1 hooguit 10 minuten gezien... Balen! Als ik er ben, wil ik ook voor patiënten kunnen zorgen, dingen kunnen zien en dingen kunnen leren... Nu had ik wel een informatieboekje en inwerkchecklist ontvangen van mijn praktijkopleidster, dus dat was wel fijn. Daar konden we nu, na de algemene en de leerwerkplaats dagstart, mee aan de gang. Julita had mij al een rondleiding gegeven over de afdeling, maar met de inwerkchecklist kom je toch weer dingen tegen die je dan nog niet gezien hebt. Denk bijvoorbeeld aan de acute kar, de zandzakken, de cytostatica kar, het rampenplan enz. Ook heb ik mijn gegevens doorgegeven aan de teamleidster, zodat zij mijn e-mail, telefoonnummer, adres e.d. hebben. Verder had ik geregeld dat ik ook op Teamwerk van de afdeling kan, zodat ik ook bij de leefregels na ontslag e.d. kan komen. Fijn! Al met al toch bezig geweest, maar het is lastig dat ik niet zo goed weet wat ik nou wel en niet kan/ mag doen op de afdeling tijdens het re- integreren. 

Zelf had ik ook bedacht om deze week op vrijdag het werken 1 uurtje uit te breiden, maar dat was niet helemaal de bedoeling. Ook die glucose training was niet helemaal de bedoeling... Tja, wanneer moet het anders? Ik wil graag de niet zorgzware taken binnenkort wel uit gaan voeren. Een bloedsuikertje controleren moet ik dus makkelijk kunnen. Het is alleen een training in verband met een nieuw apparaat. Daarna ben ik weer geauthoriseerd om het uit te voeren. Toch moest ik dan maar op donderdag van 13-15 uur komen werken en dan van 15-16 uur de training gaan volgen. Het mocht eigenlijk niet, want dan heb ik ook 3 uur achter elkaar, maar ja met de training zit ik erbij en 2 dagen achter elkaar naar Leiden was sowieso geen optie...  Helaas betekent het nu dat ik dus op mijn moeders verjaardag moet werken... Ik wil gewoon zelf zo graag meer uurtjes gaan werken! Ik voel me vrij goed, ik kan steeds weer wat meer en ik wil uitbreiden. Laat me maar wat extra proberen. Hoe eerder ik op in ieder geval 24 uur per week kom, hoe beter. Ik wil mijn opleiding vervolgen in september! 

Eenmaal thuis was mijn vader nog niet helemaal wakker, dus smeerde ik de afbakbroodjes en aten we samen. Daarna moest ik een boodschappenlijstje maken, zodat hij het kon halen. Echter stond ik ook alles uit de kar te halen en op te ruimen... Ik wilde juist nog even uitrusten voordat ik weer naar Utrecht op en neer moest... Dat uitrusten kwam er dus helaas niet meer van. 

Om 13.30 uur ging ik weg van huis, omdat ik een afspraak had om half 3 in het UMC bij de internist/ endocrinoloog. Daar had ik me gemeld en daarna kon ik de klachten vertellen. Ik vertelde dat ik extreem vaak en veel transpireer en dat ik mij vaak moet verkleden. Ik durf geen andere kleur dan zwart te dragen, maar dan nog zie je hele plekken. Daarna een hoop vragen moeten beantwoorden. Ook werd ik lichamelijk onderzocht. De arts vond het wel goed om dingen uit te gaan sluiten. Het kan inderdaad goed van de prednison komen, maar het kan ook van infecties zijn. Ik ben toch heel erg vatbaar voor infecties en dat gaat ook gepaard met verhoging/ koorts. Toch kan het, zeker gezien mijn voorgeschiedenis, ook iets ergers zijn. Dat willen ze nu toch uitsluiten. Bij mij is alles al zeldzaam en/ of complex, dus willen ze het voor de zekerheid uit gaan zoeken. Dat houdt in dat ik wel een aantal onderzoeken moet krijgen. Zo moest er een hele reeks aan lab- waarden geprikt gaan worden, enkele virussen werden geprikt, bloedkweken werden afgenomen, er moet een echo van mijn buik gemaakt worden (om te kijken naar bijnieren?), een longfoto, urineportie en 24 uurs urine. Over 2 weken heb ik weer een afspraak om de uitslagen te bespreken. 

Het bloedprikken kon ik direct doen. Er werden 12 buisjes en 2 flesjes afgenomen. Best veel; ik kon wel weer een bloedtransfusie gebruiken, haha. Daarna moest ik me bij een ander loketje melden om een urinepotje te krijgen. Dat kon ik ook gelijk doen en die kon ik meteen weer inleveren. Daarna kreeg ik ook een 3L bokaal mee, omdat ik 24- uurs urine moest gaan verzamelen. Dat zal wel wat lastig zijn, maar goed, kijken hoe ik dat ga doen... Daarna bij de radiologie een afspraak in laten plannen voor de echo van mijn buik. Volgende week maandag heb ik die echo. Daarna had ik alles gehad en kon ik richting huis. Het was inmiddels al half 5, dus dat was al behoorlijk laat. Uiteraard stond ik vol in de file... 

Op dinsdagochtend moest ik mij weer melden bij de huisartsenpost om bloed te laten prikken voor de trombosedienst. Vorige week was mijn INR veel te hoog, dus werd het nu opnieuw gecontroleerd. De wachtkamer zat al best vol, dus duurde het even voor ik aan de beurt was. Daarna had ik nog een aardig blokje om gelopen; 1,38 km (volgens mijn mobiel). Daarna mijn spullen bij elkaar geraapt voor de ziekenhuisafspraken en het lunchen met Shayna. Om kwart voor 11 reed ik richting het station om Shayna op te pikken en samen richting de stad te rijden. Mijn auto had ik iets verder neergezet, zodat het vrij parkeren was. Bij Bistro Lokaal gingen we lunchen. Althans dat was de bedoeling. De keuken ging pas om 12 uur open werd ons gezegd(?). Toen hebben we eerst maar wat gedronken en gekletst. Om 12 uur bestelden we ons eten. Ik nam een uitsmijter met Woerdense reypenaer en Shayna nam een gegrilde kip sandwich. Die zag er ook heel lekker uit. Daarna gingen we ook nog op een terrasje op het plein wat drinken. 

Om kwart voor 2 gingen we weer richting de auto en zette ik Shayna weer af bij het station. Ik moest weer door naar het UMC voor enkele afspraken. Eerst moest ik naar de röntgenafdeling waar ik 7 foto's moest laten maken voor de klinische geneticus. De foto's waren van mijn schedel, holtes, nek, handen, voeten enz. 1 nekwervel kregen ze er niet goed op, maar verder was het gelukt. Ik transpireerde enorm veel en dat viel ook degene op van de radiologie, maar ja, het was ook moeilijk om het niet te zien. Ik schaam me ervoor, maar hopelijk kan het snel verholpen worden. Daarna nog wat urine verzameld, want de 24 uur zat er bijna op. Vervolgens meldde ik mij aan bij de longpoli en wachtte ik tot ik aan de beurt was. Het was wel een aardige longarts. We bespraken veel dingen. Het was niet helemaal duidelijk voor hem of ik alleen kwam voor een second opinion of dat ik helemaal over zou gaan. Hij liet de keuze aan mij over. Ik zei dat ik wel weet wat ik aan mijn longarts heb op het moment, maar dat het mijn inziens toch ook wel handig is als alles in 1 ziekenhuis bekend is, want dan kan er ook sneller overlegd worden met andere specialisten. Alles is bij mij toch al complex, moeilijk te behandelen enz. Ik wil natuurlijk de beste kwaliteit van zorg hebben, zodat ik zo snel en goed mogelijk mijn leven kan vervolgen. De longarts had al een heel pakket van Woerden gekregen van onderzoeken, longfuncties, bloeduitslagen, verslagen, foto's e.d. Er werd gekeken naar mijn medicijnen, mogelijke uitlokkende factoren, mogelijkheden voor de korte termijn en voor de lange termijn enz. Uiteindelijk vond hij het een goed idee om de prednison van 5mg te continueren als onderhoudsdosering. Ook ga ik starten met een maagbeschermer, omdat ik wel regelmatig last heb van zuurbranden, wat ook een uitlokkende factor zou kunnen zijn. Later zag hij dat ik een bloedverdunner en prednison gebruik, dus eigenlijk had ik sowieso al een maagbeschermer moeten hebben, omdat je met beide medicijnen een verhoogd risico hebt op maag-/darmbloedingen. Ik vertelde dat mijn longarts antibiotica onderhoud wilde geven, maar dat dat lastig was in verband met 2 andere QT- tijd verlengende medicijnen. Morgen heb ik een telefonisch consult staan met de cardioloog om dat te bespreken. Deze longarts vindt dat ook wel een goed idee, dus als de cardioloog het er ook mee eens is, kan ik de longarts mailen en dan schrijft hij het recept voor. Ook keken we nog naar de schimmelinfectie en een medicijn ervoor. Aanvankelijk bespraken we dat het misschien slim was om te starten met fluconazol in verband met steeds terugkerende schimmelinfecties. Met het voorschrijven kwam er een pop- up dat ook dat een QT- tijd verlengend medicijn is, dus dat hebben we maar niet gedaan, haha. Nu heb ik Nystatine in een ruimere hoeveelheid, zodat het echt helemaal over is. Verder bespraken we nog dat we de bij de volgende poli afspraak gaan kijken of ik over kan op 2 andere inhalatiemedicijnen; Alvesco en Atimos. Nu is er een leveringsprobleem met de Alvesco, dus dan kunnen we beter over een aantal weken kijken, want in principe is het vanaf juli weer opgelost. Ook komen er nog een heleboel nieuwe medicijnen aan, dus wie weet is er straks iets wat nog beter werkt. Daar gaan we ter zijner tijd dus naar kijken! Tot slot heb ik nog een antibiotica- en prednisonkuur in eigen beheer gekregen, zodat ik daarmee kan starten als het foute boel is. Nu moest ik steeds eerst langs de longarts of huisarts, terwijl ik al zoveel exacerbaties gehad heb van mijn astma dat ik nu wel weet wanneer ik het niet alleen red. Dat is wel fijn, zeker met het oog op de zomervakantie. Het is toch vaak op een moment dat het niet goed uitkomt. In september heb ik weer een vervolgafspraak om te kijken hoe het dan gaat en wat we verder gaan doen. Voor immunotherapie moet mijn astma eerst rustig zijn, dus daar kunnen we nu nog niet mee starten. 

Daarna kon ik mijn bokaal met de 24- uurs urine inleveren op het laboratorium om vervolgens door te lopen naar de apotheek. Daar duurde het allemaal best wel lang. Ik moest natuurlijk een aantal recepten ophalen, dus duurde het een tijd voor ik alles had. De maagbeschermers moest ik nu nog zelf betalen, maar na 6 maanden is het chronisch en dan krijg je het wel vergoed. Daarna stond ik flink in de file op de terugweg, waar ik dan ook flink van baalde, want ik had mij opgegeven voor de zwem4daagse, dus dat zag ik alweer in duigen vallen... Gelukkig maakt het niet uit hoe laat je daar aankomt als je maar tussen 18.30 en 20.30 uur in het water ligt. Ik had nog gauw een sandwichh gehaald bij de pomp en toen in het zwembad opgegeten. Toen mijzelf aangemeld en het water ingedoken. Ik had 1250m gezwommen, terwijl ik mij opgegeven had voor de 1000m. Het was wel mega druk, dus dat maakte het zwemmen wel lastig. 

Op woensdag 28 juni had ik een afspraak bij de fysiotherapie staan, maar dat was pas om kwart over 1, dus kon ik eerst een beetje uitslapen. Bij de fysio ging ik nu proberen om 10 minuten per cardio- onderdeel te doen, maar dat was bij het 2e onderdeel toch nog wat teveel. Het lukte, maar ik kreeg de trappers bijna niet meer rond. Volgende week blijven we gewoon op de 10 minuten. Misschien dat het dan makkelijker gaat! Daarna nog een klein ciruitje gedaan. Zo moest ik in de trampoline beenheffen, met een zak met gewicht squats doen, een bal in een liggende positie omhoog en naar beneden bewegen, op een hoog houten blok stappen enz. Daarna ging ik nog 3 krachtsonderdeeltjes zelfstandig doen. Ik deed 2 arm- en 1 beenoefening. Daarna was ik klaar en kon ik weer richting huis. Thuis direct een koel bad genomen en andere kleding aangetrokken. Om een uur of half 5 werd ik gebeld door de cardioloog. We bespraken dat de longartsen antibiotica onderhoud wilden geven, maar het niet durfden vanwege de 2 andere QT- tijd verlengende medicijnen. Nu moet er eerst een ECG gemaakt worden en als ook daar de QT- tijd goed is, mag het gestart worden. Van een voorgaand ECG was het namelijk ook goed. Dan is er in ieder geval een uitgangs ECG en dan kan dat eventueel weer vergeleken worden met een later ECG als ik wel alle 3 de middelen gebruik. Ook had ik gevraagd of het allemaal goed doorgekomen was dat ik nog een keer geopereerd moet worden om de staaldraden te verwijderen. Hij zou het nog een keer na laten vragen. Ik heb namelijk maar een korte periode waarin ik geopereerd zou kunnen worden, dus is het wel belangrijk dat het in werking gezet is/ wordt. Anders zit ik te wachten in de veronderstelling dat ik wel een bericht ontvang en dan zou ik het wellicht niet ontvangen... Zou een beetje zonde zijn... 

Om 17 uur ging mijn teen spontaan bloeden. Ik had gisteren wel een rondje gelopen en ik had er een soort blaar van gekregen op mijn grote teen. Op de een of andere manier ging het blaardakje open en bloedde het dus heel erg. Het bleef maar stromen. Toen het al langer dan 10 minuten bloedde had ik toch de trombosedienst maar even gebeld met de vraag of ik wel of niet de bloedverdunners in moest nemen en ik kon direct mijn nieuw gestarte medicijnen doorgeven. Ik moest ze toch gewoon innemen, omdat ik gister een INR van 2,0 had. Het bleef tot 18 uur non stop bloeden. Wat ik ook probeerde het stopte niet. Pleisters die ik er op plakte, moest ik na 1-2 minuten al verwijderen, omdat ze zo snel doorgebloed waren. Ik had er een drukverbandje omheen gedaan, maar ook dat was al vrij snel dooorgebloed. Daarna maar een pak gazen dubbelgevouwen en erop gedaan en met pleister/ tape vastgeplakt. Dat bood iets langer bescherming. Ik ging richting het zwembad, omdat ik hoopte dat het dan wel dicht zou zijn, maar dat was het verre van. Zwemmen werd hem dus niet. Aangezien het al 2 uur bloedde en ik eigenlijk ook niet meer zo goed wist hoe en wat toch maar de huisartsenpost gebeld. Toen ik er uiteindelijik heen mocht, 2 en een half uur na het starten, was het natuurlijk zo goed als gestopt. Toen werd het maar weer ingepakt en kon ik weer gaan. Jamilla had een stempel geregeld voor mij voor de zwem4daagse. Morgen ga ik 2 km zwemmen, zodat ik uiteindelijk toch min of meer mijn medaille verdiend heb. Ik kon het helaas ook niet helpen; ik had het geprobeerd. 

Op donderdag was mijn moeders verjaardag. Ze werd 48 jaar. Helaas moest ik werken en naar de training voor glucose meten. Toch had ik bedacht om 's morgens met mijn moeder ergens wat te gaan eten en drinken. Om half 9 ging ik naar beneden en maakte ik mij klaar voor de rest van de dag. Toen we allebei klaar waren, gingen we naar de Bosrand om daar een lekker broodje te gaan eten. Ik nam een broodje beenham en mijn moeder gezond. Daarna namen we ook nog een appeltaartje om haar verjaardag te vieren. Daarna ging ik met de auto richting het station. Helaas waren er helemaal geen parkeerplaatsen meer vrij, dus ging ik uiteindelijk maar met de auto richting mijn werk. Dat was niet helemaal wat ik ingecalculeerd had, dus dat was balen. Uiteindelijk kwam ik ruim op tijd aan op mijn werk en kon ik rustig aan doen met het omkleden en naar de afdeling gaan. Mijn collega's waren nog aan het lunchen, dus ging ik er ook maar bij zitten. Mijn praktijkopleidster kwam ook nog even naar de afdeling en dus had ik gelijk gevraagd wat nou wel en niet mag qua zorg. Ik kan best wel snel een opnamegesprek voeren, maar mag dat ook van hun? Dat soort dingen mag ik dus. Ik mag de basiszorg in principe uitvoeren als dat gaat, maar dingen als eigen patiënten verplegen, medicatie delen enz. is nog niet de bedoeling. Nou, dan weet ik tenminste ook waar ik aan toe ben! Daarna ging ik mij inlezen in de patiënten die ik samen met Julita had. Er was 1 urologische patiënt met enorm veel afkortingen en onbekende termen. Ik had wel wat dingen gegoogeld, maar ik kwam er alsnog niet achter wat de patiënt nou allemaal mankeerde. Daarom vroeg ik het na bij Julita, maar zij vroeg een echte urologische zuster erbij om het uit te leggen. Dat helderde wel een hoop op, dus dat was wel heel interessant! Van de 2 andere patiënten begreep ik tenminste wel wat er aan de hand was. Julita vertelde mij nog wat dingen over een rutheniumschildje en een speciaal kokertje wat gebruikt wordt als het bijvoorbeeld uitgevallen is. Het is natuurlijk toch kankerdodend materiaal. Het kan geen kwaad voor de omgeving, mits het op het oog van de patiënt zit, maar als het uitgevallen is, is er een heel protocol voor. Verder kon ik er niet veel aan zien, omdat er verband aangebracht was. Een andere patiënt ging met ontslag en dus keek ik mee hoe Julita dat deed. Daarna moest Julita weg, dus had ik het laatste uurtje nog wat begeleiding van een andere collega. De andere patiënt konden we ophalen van OK, dus ging ik samen met een collega mee naar de verkoever. Ik had mij al verdiept in de patiënt, dus vond ik het wel interessant om te zien hoe dat gaat. Daarna de patiënt geïnstalleerd, de bel in de buurt gehangen, een urinaal aan het bed gehangen, aan de keuken doorgegeven dat de patiënt weer mocht eten en drinken enz. De controles worden, in tegenstelling tot wat ik gewend ben, een half uur tot 1 uur na het ophalen van de verkoever gedaan. Ik was gewend dat dat direct moest na het ophalen, dus dat was ook wel iets wat handig is om te weten. Ik had ook gelezen dat het kluisje niet meer open wilde van de patiënt, dus daar ging ik ook achteraan. Heb ik dat ook maar vast een keer gedaan, want dat zal ongetwijfeld vaker voorkomen. Ik hoorde dat het ook bij 2 andere patiënten het geval was... Ik had zelf gerapporteerd en daarna met de collega gekeken naar de medicijnen. Zo gingen we kijken wanneer de fraxiparine gegeven mocht worden. Dat is standaard 6 uur na de OK, dus dan wordt dat erbij gezet in de registratielijst. Daarna had de collega gekeken naar mijn rapportage en die was prima. Ik had nog niet gekeken naar het actiiviteitenplan, maar we hadden wel besproken wat ik daarin had kunnen zetten. Daarna moest ik gauw naar de training toe. Ik ging heel laat van de afdeling, maar gelukkig was ik nog op tijd. Het was ook nog eens in een ander gebouw, dus dat  betekende dat ik moest zoeken naar de locatie. De training zelf stelde niet veel voor, maar goed, nu kan ik in ieder geval geauthoriseerd worden. (Al weet ik nog niet precies hoe ik uiteindelijk aan de barcode kom). Daarna ging ik mij omkleden en kon ik met de auto terug naar huis. Ik stond helaas 45 minuten in Leiden vast in de file, maar daarna kon ik redelijk doorrijden totdat ik in moest voegen op de A12. Toen stond ik weer een tijd in de file. Uiteindelijk was ik 75 minuten onderweg, maar goed, toen was ik thuis. Thuis ging ik eten en gaven Jamilla en ik de kaart aan onze moeder. Het cadeautje (een cadeaubon bij sport winkel Bartels Sport) zou op de e- mail komen, maar hij was nog niet verwerkt. Dat komt dus later. Na het eten ging ik weer richting het zwembad voor de zwem4daagse. Dit keer zwom ik al direct bij de start mee. Nu mochten 2 kinderen die beweerden dat zij 110 en 120 banen gezwomen hadden als eerste starten en daarna waren er nog een aantal anderen die voor mij het water in gingen. Uiteindelijk haalde ik iedereen in en kon ik in een rap tempo de eerste 250m zwemmen. De tweede ging ook nog redelijk snel, maar daarna werd het al een stuk drukker. Toch had ik al 1 km in een half uur gezwommen. De tweede kilometer duurde een stuk langer, maar het was gelukt. Ik kreeg zelfs 8 stippen op mijn aanwezigheidskaart, omdat ik dus 8x 250m (=10 banen) gezwommen had. 

Op vrijdag had ik helemaal geen afspraken en heb ik vooral gerust. Ik was 4 dagen behoorlijk druk geweest, dus nu was ik best wel een beetje moe. Tot 9 uur lag ik op bed. Daarna had Jamilla haar CGI- gesprek op school. Dat was haar laatste gesprek en als dat goed gegaan was, zou ze geslaagd zijn. Best spannend, dus! Uiteindelijk hoorde ik dat ze GESLAAGD is en dus afgestudeerd is. Ze mag zich nu officieel "Juf Jamilla" noemen. Ik ben super trots op haar! Volgende week donderdag krijgt ze haar diploma. Bij thuiskomst werd uiteraard de vlag uitgehangen met een tas eraan en aten we een tompouce om het te vieren. Nils was ook al naar ons huis gekomen. Mijn vader kwam iets later naar beneden en ook hij was blij dat ze geslaagd is. Mijn moeder was met haar meegeweest naar de Marnix Academie. Jamilla en Nils gingen 's middags nog samen lunchen bij El Rey in Breukelen. In de avond was het mijn laatste avond van de zwem4daagse. Ook nu was ik weer vroeg aanwezig in het zwembad en kon ik als 1 van de eersten het water in. Na 2 banen had ik iedereen die eerder gestart was ingehaald en kon ik de resterende banen op een snel tempo zwemmen. De tweede 250m kon ik ook op een redelijk tempo zwemmen. Ik had al 500m in 13 minuten gezwommen. Daarna de overige 500m gezwommen. Degene die bij de startbaan stond, was verbaasd dat hij mij zo snel weer zag. Tja, ik zwem wel tussen iedereen door, haha. Daarna naar huis gegaan, na het ophalen van de oorkonde en medaille, om te eten. Laura was inmiddels ook bij ons thuis gekomen. Ze was vanuit haar stage naar ons toegekomen, omdat zij samen met Jamilla een huurauto in Spanje wilden regelen.