Sinds mijn laatste blog is er natuurlijk nog een hoop gebeurd. Ik heb alleen niet helemaal de tijd gehad om alles op te schrijven... Ik ben de laatste tijd zo druk met van alles en nog wat! Een goed teken op zich. 

• Mijn kamer wordt steeds mooier. Eerst stond er slechts 1 kast, daarna kwam de schuifdeurenkast en mijn bed erbij enz. Echt mooi om te zien dat het steeds meer vorm begint te krijgen! Nu moet het alleen nog ingericht worden, maar de meubels staan er al!
• Ik ben op school gestart in een nieuwe klas. Het was erg spannend om te starten, vond ik, maar gelukkig viel het achteraf gezien wel mee. 1 klasgenootje had mij herkend vanuit het LUMC, waardoor we al snel aan de praat raakten en erachter kwamen dat we in dezelfde klas terecht zouden komen. Daarna kwamen er steeds meer nieuwe klasgenootjes binnen en stelde ik mij aan iedereen voor (of hun eerst aan mij). Het was wel fijn dat dat ene klasgenootje mij al herkende, want dat maakt het begin een stuk makkelijer. We waren beiden erg vroeg, dus kletsten we al over van alles en nog wat. Zij is ook ziek geweest en loopt mogelijk ook vertraging op. Dat is voor haar nog niet helemaal duidelijk. Monique kwam wat later en haar kende ik als een van de weinigen uit de klas. Wij zitten nu nog op dezelfde afdeling, maar per 1 oktober gaat zij naar de Oncologie. Dat is wel jammer, haha. De schooldag hield ik vol, maar de terugweg naar de trein toe (ongeveer 15-20 minuten lopen), was best pittig, omdat ik toch ook al wel moe was. Thuis was ik behoorlijk moe en dat viel mijn zus en mijn moeder ook op. Ze vonden dat ik er erg bleek uit zag. Tja, de eerste keer, de spanningen, niet zo goed slapen, veel moeten luisteren enz... 
• Ik had een gesprek met school en werk over het voortzetten van mijn studie. Op mijn eerste schooldag kwam ik erachter dat er nog het een en het ander geregeld moest gaan worden voor mij. Heel veel dingen die ik nog niet heb, 1 examen die ik nog moet maken en 1 examen die mogelijk niet langer dan 2 jaar geldig is (en dus over zal moeten). Alles heb ik aangegeven en mijn oude studieloopbaanbegeleider gaat daar achteraan. De school weet ook weer hoe of wat en het hoofd van de opleiding wilde graag dat er een individueel leerplan zou gaan komen voor mij. Over 2 weken moet dat bekend zijn en zal ik dat met mijn praktijkopleidster, mijn SLB'er en mijn oude SLB'er bespreken. Ben benieuwd! 
• Ik ben uit eten geweest met Shayna bij "Proeflokaal Bregje." Nu nam ik weer andere dingen dan de vorige keer. Het liefst houd ik het vaak bij hetgeen ik vaker neem, maar nu moest ik van Shayna andere dingen proberen, haha. Dat beviel mij eigenlijk erg goed! Ik nam een ceasarsalade, een varkenshaasje en een appeltaartje met een bolletje vanille ijs. Het vlees hadden we gedeeld. Shayna nam ossenhaas en dus konden we van allebei de helft eten. Allebei was het erg lekker. Daarnaast hadden we natuurlijk frietjes en ook nog weer salade. Hmm! Een gezellige avond gehad.
• Op 9 september 2017 waren de clubkampioenschappen van ZPC Woerden. Het is wel erg snel in het seizoen, moet ik eerlijk zeggen. Ik had pas 3 zwemtrainingen gevolgd, aangezien ik pas vanaf maandag weer kon zwemmen, omdat ik eerder met de wond op mijn borst zat. Die is inmiddels weer dicht, dus dat is fijn. Ik ging dus met heel weinig trainingsarbeid de wedstrijd in, maar eigenlijk ging het best wel goed. Ik moest 4x 50m zwemmen (alle wedstrijdslagen op de wisselslag na). Gelukkig waren het ook maar korte nummertjes, want anders had het nog niet echt gelukt. Voor het inzwemmen had ik al mijn wedstrijdpak aangetrokken en dat is maar goed ook, want ik moest me aardig in mijn pak worstelen. Ik ben echt best wel aangekomen in het hele afgelopen jaar, maar ik ben nu gelukkig weer aan het afvallen. Als eerste afstand stond de 50m vlinderslag op het programma. We lagen met zijn vieren in een serie, waarvan 3 met dezelfde achternaam: "van Veen." Ja, Jamilla, mijn moeder en ik lagen in dezelfde serie; iets wat niet heel vaak voorkomt. Ik zwom 38,11 en dat is nog geen 2 seconden boven mijn echte persoonlijke record. Daarna de 50m rugslag, die wat tegenviel, in een tijd van 42,76 gezwommen. Voor de schoolslag had ik extra hard getraind afgelopen week. In plaats van hooguit 50m schoolslag per training, zwom ik nu tig meter schoolslag. Gisteren had ik ook met mijn moeder geoefend en het werd steeds beter. Ik deed er nu 55 seconden over om 2 banen te zwemmen. Mijn persoonlijke record staat op 52 seconden, dus dat viel mij ook niet tegen. Tot slot moest ik nog 1x het water induiken voor de 50m vrije slag. Ik tikte aan in een tijd van 34,47 seconden, terwijl ik ooit 33,14 als snelste tijd gezwommen heb. Bij de vrije slag lag ik een lange tijd voor op mijn moeder, maar helaas heb ik nog te weinig conditie om er niet op het laatste moment alsnog uitgezwommen te worden... Komende tijd dus maar flink aan mijn conditie werken (hopelijk). Al met al best wel tevreden met de tijden die ik zwom, want ik ben niet helemaal fit en ik heb de afgelopen zomer ook weinig/ niets kunnen doen qua conditie e.d. Het was wel grappig, want bij de prijsuitreiking was het een triootje voor de 'van Veentjes." Jamilla was namelijk 1e geworden, mijn moeder 2e en ik 3e. 
• Op 10 september voelde ik mij echt niet lekker. Ik heb veel last van mijn holtes en daardoor ook mijn longen. Het slapen gaat daardoor ook moeizaam, want zodra ik ga liggen, zit mijn neus dicht. Veel (groen) slijm, dus maar goed in de gaten houden en anders op tijd mijn longarts mailen om te starten met antibiotica (denk ik). Verder ook mijn temperatuur maar even in de gaten houden de komende dagen. Toch ging ik nog samen met mijn moeder aan de slag met mijn bureautje. Eigenlijk is het een van de weinige momenten dat we allebei vrij zijn, dus ja, dan toch maar vandaag. Eerst begon ik met overal een blaadje op te plakken met de letter van het onderdeel erop. Zo konden we precies zien welk onderdeel een plank was, wat een stuk makkelijker werkte. Daarna gingen we aan de slag. Als je veel klust, zie je het ook een stuk sneller en herken je soms dingen die je eerder ook al gedaan hebt. De laadjes hadden we zo in elkaar, net als de handvatten van de laadjes. Daarna begonnen we met de planken in elkaar te zetten met behulp van houtlijm, houtjes en wat kracht. Ook timmerde ik de achterwand er weer achter en had ik geen enkele spijker vekeerd erin gemept. Alles ging goed, totdat we erachter kwamen dat de laadjes niet goed bevestigt konden worden. Wat bleek? We hadden de railsjes er verkeerd om opgezet, waardoor het schroefje niet goed vastgedraaid kon worden op het railsje. Dat was wel balen, want het kostte heel veel moeite om die fout weer te herstellen (7x). Slechts 1 zat er wel goed. Uiteindelijk is het, met name mama, gelukt om het ongedaan te maken en de fout te herstellen. Nu is mijn bureautje ook af!
• Op 11 september ging ik voor het eerst 6,5 uur werken. Ik mocht weer gaan uitbreiden qua uren en gezien het feit dat er een pauze van 30 minuten in zit, moet ik dus 6,5 uur op de afdeling zijn. Het ging op zich wel goed, maar doordat ik niet helemaal fit ben, was het ook nog wel een beetje zwaar. Ik moest ook nog om 9 uur naar de bedrijfsarts. Wederom had ik het idee dat ik weer voor mezelf op moest komen, maar ze begreep me uiteindelijk wel. Nu mag ik in principe per 2 à 3 weken uit gaan breiden qua uren, maar ik moet wel goed letten op mijn eigen lichaam en anders iets langer over het uitbreiden doen. We gaan het dus zien. Toen ik thuis kwam, ging ik even op de bank liggen, een appel eten en televisie kijken. Daarna viel mijn oog op de doos met mijn bureaustoel erin, die in de woonkamer geparkeerd stond. Ik wilde die, zeker nu mijn bureau ook in elkaar staat, ook maar gaan monteren. Het is een hele goede stoel, waardoor die ook aardig wat kilo weegt. Het vergerde dan ook enige moeite om überhaupt alle losse onderdelen uit de doos en de verpakking te krijgen. Daarna ging ik aan de slag met de gebruiksaanwijzing naast me. Het was op zich niet moeiljk om hem in elkaar te zetten, afgezien van het feit dat ik in mijn eentje soms 2 delen tegelijkertijd moest optillen om ze aan elkaar te kunnen bevestigen. Uiteindelijk stond de stoel op zijn wieltjes. Toen moesten alleen de armleuningen er nog op. Dat was ook nog een kunst op zich, maar ik moest schijnbaar iets minder voorzichtig te werk gaan... Toen lukte het namelijk wel. Nou, ik kan zeggen: "Ik heb de stoel helemaal zelf in elkaar gezet!" Daarna ging ik ook maar beginnnen met het eten maken, want het was inmiddels al kwart voor 5 geweest en beiden waren nog niet thuis. Toen ze thuis kwamen, was het al klaar en konden we zo eten.
• De 2 weken waren voorbij, dus werd het tijd om het individuele leerplan te bespreken. Wat wel lastig is, is dat iedereen zegt dat ik om mezelf moet denken, dat ik niet te hard wil gaan en dat ik mijn grenzen moet aangeven. Dat klinkt allemaal goed, maar juist als je om 14 uur uit bent en je dan tot half 4 moet gaan wachten tot het gesprek plaats zal vinden... Dat breekt me op. Nu ben ik in de tussentijd wel met klasgenootjes naar een chocolaterie winkeltje geweest, aangezien het wereld chocolade dag was, dus ja, dan moet je toch iets van chocolade proeven, vonden ze. Ik nam een red velvet cupcake. Ik had geen flauw idee wat het zou zijn, maar het zag er mooi en lekker uit, dus proberen maar! Om half 4 had ik dus het gesprek en op zich lijkt het mee te vallen. Oké, het is jammer dat ik mijn Engels examen over moet doen en een Nederlands examen nog moet inhalen, maar dat is niet onoverkomelijk. Daarnaast loop ik met 1 praktijkboekje juist voor op de klas. Ik heb al 4 van de 5 verpleegplannen gemaakt en de klas moet er nog aan beginnen. Het enige nadeel is dat ik niet het verpleegplan waar de rest (inclusief ik) nu in tweetallen mee bezig is, mag gebruiken. Ik moet in februari ongeveer een nieuwe maken. Dan kan ik, volgens hun, alles in mijn verpleegplan verwerken. Ik zou niet weten hoe mijn verpleegplan nog meer de diepte in zal kunnen, want ik ben al heel uitgebreid en daarnaast was de hematologie een stuk ingewikkelder dan het kort verblijf nu... Prima, als ze daar gelukkig van worden... Praktijkboekje 3.2 kan ik nu in principe al bijna mee beginnen, want dat is immers het werk dat ik nu ook al doe: plannen en coördineren van de zorg. Het is nog wel wennen op deze afdeling, vind ik, want ik voel me nog wat onzeker. Hoe moet ik het straks allemaal zelf kunnen?! Het verbetervoorstel mag ook pas vanaf februari opgestart worden, dus ook dat duurt nog even. Dan valt het relatief gezien mee en dus kan ik nog wel even gaan wennen aan het werken en verder met het opbouwen qua uren.
• Ik heb mijn praktijkleerplan met planning ook gemaild naar mijn praktijkopleidster. Ik had een afspraak ingepland om het te bespreken, omdat ik dacht dat er heus wel iets was wat ik moest verbeteren. Mijn praktijkopleidster was juist heel verbaasd dat het zo uitgebreid was en vond het prima als ik het op die manier aan wilde pakken. Fijn! Ik zei ook nog dat ik een mailtje voorbij zag komen over de leerwerkplaats en scholing. Om de 2 weken komt iemand van school van 13-16 uur op de afdeling en dan moet iemand een casus bespreken van 15-16 uur. Diegene is dan vanaf 13 uur bezig met het voorbereiden van de casus met de docent van school ofzo. Ik snap het principe nog niet helemaal, maar ik ben gelukkig als laatste aan de beurt (dus 12 februari en 18 juni). Kan ik tenminste even afkijken bij de andere leerlingen, haha. Ook zei ik dat ik nog geen werkbegeleiders had, dus vroeg mijn praktijkopleidster wie ik dan als werkbegeleiders zou willen. Uhm, die vraag had ik niet verwacht. Vorige week had ik wel lekker gewerkt met Moniek. Ik begreep dat zij 32 uur per week werkt, dus de kans dat ik haar zie, is dan heel groot. Dat is fijn. Daarnaast wilde ik Ingrid wel. Aangezien Moniek ook werkzaam was, gingen we direct vragen of zij mij wilde gaan begeleiden. Mijn praktijkopleidster bracht het aanvankelijk niet heel tactvol, want op een soort ernstige toon zei ze of we even met zijn drietjes in gesprek konden. Zoals ik al schreef, had ik die week ervoor 2x met haar gewerkt en gezien de toon kwam het over alsof ik iets met mijn praktijkopleidster besproken had over toen wat ik als niet prettig ervaren zou hebben. Dat was het juist helemaal niet, want ik had haar juist uitgekozen. Het is een verpleegkundige die vrij streng is, de richtlijnen streng hanteert (en naleeft) en veel kennis heeft. Ze is in mijn ogen iemand waar ik ontzettend veel van zou kunnen leren en dat is nu juist mijn doel. Zoveel mogelijk kennis vergaren mijn laatste jaar als student. Ik heb niets aan een werkbegeleider die alleen maar zegt: "Het gaat goed. Geen op-/ aanmerkingen." Dat is wel makkelijk, maar daar leer ik niets van.