Een tijdje terug had ik een spontane actie; ik wilde graag een paar dagen weg en vakantie vieren. Ik ben al zo lang ziek (geweest) en ik heb al zolang geen échte vakantie gehad. De zomer van 2015 was mijn laatste echte vakantie. Nu vond ik dus dat het hoog tijd was om een paar daagjes weg te gaan. Even genieten, ontspannen en geen medische dingen. Na veel kijken, vergelijken, twijfels en beslissen wanneer ik het zou kunnen doen, heb ik uiteindelijk besloten om van 25 mei tot en met 29 mei 2017 naar Preston Palace te gaan in Almelo. Toen het bijna zover was, vond ik het wel spannend worden. Ik had het al zo lang niet gedaan en ik zou er helemaal in mijn eentje naar toe gaan. Zou ik het wel kunnen? Zou het wel goed gaan? Hoe houdt mijn gezondheid zich? Enz. Maar bovenal had ik er vooral veel zin in en keek ik er echt naar uit. Het was ook fijn dat het all-inclusive was, want dan had ik verder geen omkijken naar boodschappen doen, eten koken, afwassen enz. Dat scheelt uiteraard ook een hoop.

Op woensdag 24 mei stond er een polibezoek gepland bij mijn longarts. Dit keer kon ik eindelijk positief nieuws brengen. Het gaat zoveel beter dan in vergelijking met april. Ik begin wel te merken dat ik krachtiger word, meer zuurstof heb, makkelijker inspanning kan leveren, ik vooruit ga, steeds meer kan en het opbouwschema goed vol kan houden enz. Ik kan zelfs alweer trainingen zwemmen (soms met wat kortere afstanden, maar de afstanden worden alweer langer). Het enige is dat ik heel snel overprikkeld ben qua allergieën. Ik hoef maar langs gras te rijden, met verf in aanraking te komen, een rooklucht in de buurt te hebben en ik piep en zaag alweer. Het trekt dan ook wel weer bij, maar toch is het moeilijk om echt naar buiten te gaan. De klachten nemen dan direct toe, maar goed als het ook weer verdwijnt... De longarts vertelde dat mijn botten nog prima zijn en dat alle prednison nog niet voor broze botten gezorgd heeft. Mijn allergiewaardes zijn ook wel wat gedaald. Ik zit nu op iets meer dan 23x te hoge waarde (mag 0-100 zijn en is 2300 en een beetje). Ooit is het ook wel eens 3600 geweest, maar alsnog is het torenhoog. Dat is ook een van de redenen dat mijn longarts contact opneemt met een collega uit het UMC. Misschien dat er wat gedaan kan worden aan de allergieën en dat ik daardoor minder klachten heb en stabieler ben. Ik ga een keer opgeroepen worden voor een second opinion, maar daar zit nu niet echt spoed achter, dus dat kan nog wel even gaan duren. De longarts luisterde nog even naar mijn longen en, zoals ik zelf al goed aanvoelde, piepte ik op dit moment niet. Vooral 's avonds nemen de klachten toe, maar nu was er niets te horen. De longarts zei nog: "Het is ook wel eens goed om te horen hoe het wél kan zijn." Ja, het is inderdaad al een behoorlijk lange tijd geleden dat het zo klonk... 

Aan het einde van de middag belde de cardioloog van het UMC. We hadden een telefonische afspraak gepland staan om te evalueren hoe het op dit moment ging. Verteld dat ik na een aantal prednisonkuren eindelijk verschil begon te merken en dat ik merkte wat ik al die tijd niet heb gekunt. Ik had gevraagd of het normaal was dat ik nu nog steeds geen beha kan dragen. In het begin accepteer je het, omdat je pas geopereerd bent, maar we zijn nu al iets minder dan een half jaar verder en ik kan het nog steeds niet. Ik probeer het regelmatig met een stapeltje gazen tussen mijn huid en mijn beha, maar hoe dan ook doet het best wel pijn en na een tijdje móet de beha echt uit. Dat vond de cardioloog wel apart, want het is toch al weer een tijdje geleden, dus adviseerde hij mij om het te laten beoordelen bij de huisarts. Er moest gekeken worden of de pijnklachten van het litteken zelf, die nog steeds best wel bol/ breed is en op mijn huid ligt, of van mijn borstbeen af komen. Ook gemeld dat ik erg snel en veel transpireer bij weinig/ geen inspanning. Het is zelfs zo erg dat ik me er echt voor schaam als ik bijvoorbeeld fitness. Oké, een beetje is logisch, maar zo erg? Nee, dat is niet normaal. Ik moet veel moeite doen om, zeker met het mooie weer, voldoende te drinken om het tekort weer aan te vullen. De cardioloog vermoed dat het komt doordat ik nog weinig conditie heb, maar waarom kan ik dan toch alweer 4 uur (en soms wat meer) sporten in de week? Dat kan toch niet als je geen conditie hebt? Nou ja, ik vraag het ook nog wel even aan de huisarts als ik er toch langs ga voor mijn borstbeen. Met mijn ritmemedicijnen en mijn bloedverdunners ga ik sowieso nog een half jaar door. Bij mijn volgende polibezoek gaan we kijken of ik er nog langer mee moet doorgaan of dat we het wellicht af kunnen bouwen. Ik heb nu nog in april flinke ritmestoornissen gehad en ik voel hem regelmatig wat uit de pas gaan, dus van mij hoeft het nu ook nog niet gestopt te worden. De bloedverdunners moet ik toch blijven slikken totdat alle ritmeproblemen over zijn, dus daar zit ik voorlopig dus nog wel even aan vast. 

Op 25 mei 2017 was het zover. Ik ging om 10 uur weg van huis en richting Almelo. Toen ik nog maar net op de snelweg was, stond ik al flink in de file. Ik had er niet bij nagedacht dat ik precies op Hemelvaartsdag vertrok en dat er dan meer vakantiegangers zijn dan alleen ik. Uiteindelijk kwam ik rond kwart over 12/ half 1 aan in het hotel, na 1 tussenstop. Daarna gelijk ingecheckt bij de receptie van het hotel. Ik had ervoor gezorgd dat ik vroeger kon arriveren (tegen bijbetaling), zodat ik om 12 uur in plaats van 15 uur aan kon komen. Vanaf 15 uur zou ik in principe pas naar mijn kamer kunnen, maar toen ik incheckte, was mijn kamer al schoongemaakt en kon ik er gelijk in. Chill! De tassen had ik uitgepakt, mijn bed opgemaakt en de kamer ingericht. Uiteraard hadden zij het bed al opgemaakt, maar als ik ergens anders ga slapen, moet ik altijd mijn eigen dekbed en kussen met speciale hoezen meenemen in verband met mijn astma. Daarna ging ik lekker naar het hotelrestaurant om te lunchen en lekker te drinken. Wat hadden ze veel keuze! Wat hadden ze een hoop lekkere dingen! Ik keek echt mijn ogen uit. Na een uitgebreide lunch, ging ik terug naar mijn kamer om mijn bikini te halen. Tja, als zwemster wil je toch het zwembad als eerste uitproberen, haha. Het was een super mooi subtropisch zwemparadijs. Heerlijk genoten van het zwemmen. Na het zwemmen vroeg ik of ik een massage in kon plannen voor in de avond, omdat ik had gelezen dat dat ook kon. Er was nog volop plek en dus besloot ik om een hotstonemassage in te plannen om 19 uur dezelfde avond. Na het zwemmen ging ik het hotel en het uitgaanscentrum verder verkennen. Wat was het groot! Wat was er veel te doen en wat kon je op veel verschillende plaatsen lekker eten en drinken! Ik had ook een dagprogramma gekregen bij het inchecken en dus wist ik wat er allemaal te doen was. In de avond was er live muziek, bufetten in het uitgaanscentrum, café's die open gingen enz. Ik hoefde mij dus niet te vervelen. Om half 6 ging ik kijken in het hotelrestaurant voor het avondeten. Om kwart voor 7 ging ik richting het zwembad voor de massage. Ik meldde mij bij de badmeesterspost en daar wachtte ik tot het tijd was. Het was echt volop genieten en de massage was heerlijk! In de avond, om 22 uur, ging ik naar de bioscoop. Ik had voor de zekerheid gereserveerd, maar dat was achteraf helemaal niet nodig. Het was wel een leuke film; Why him? Daarna was ik helemaal kapot, maar ja, dat was natuurlijk niet gek. Ik viel dan ook als een blok in slaap. 

De volgende dag was ik rond 7 uur wakker, dus ik had een vrij goede nacht gehad. Ik ging lekker een aflevering kijken van mijn serie, onder de douche en tot slot omkleden en klaarmaken voor het ontbijt. Vooraf haalde ik weer een dagprogramma op. Ik had thuis al bedacht dat ik óf naar Hengelo óf naar Nordhorn in Duitsland wilde om te shoppen. In mijn geval wil ik volop profiteren van de goede dagen, dus hup! Zo gezegd, zo gedaan. Ik had bij de toeristen informatiebalie een toeristische route gekregen naar Nordhorn toe en ik moet zeggen het was een prachtige route. Opeens zag ik Duitse verkeersborden en was ik dus al over de grens! Ja, nu kan ik zelfs zeggen dat ik in 2 landen geweest ben tijdens mijn vakantie. In Nordhorn had ik mijn auto op een goedkoop parkeerterreintje neergezet (4 euro per dag). Dat vind je nergens in Nederland, haha. Daarna zocht ik de stad. In mijn inmiddels steenkolen Duits vroeg ik de weg naar de stad aan andere mensen. Ik had op de middelbare wel wat Duits gehad, maar dat vak had ik al vrij snel laten vallen, dus ja, de Duitste taal was al aardig weggezakt... Toch kreeg ik het voor elkaar en vond ik algauw de stad. Een hoop winkeltjes ingeweest en nog een aantal zomer shirtjes/ hemdjes gekocht. Dat had ik ook wel nodig, dus fijn dat ik weer wat leuke dingen had gevonden. Tussendoor af en toe even gerust en vooral genoten van het feit dat ik dat weer kon doen. Toen ik uitgewinkeld was, ging ik weer terug naar Preston Palace. Ik ging weer lekker wat eten en drinken in het uitgaansgebied. Zo kwam ik erachter dat bij de midgetgolfbaan heerlijke kipfilet, patatjes, sla en shoarmastokjes te halen waren. Hmm! Daarna verplaatste ik naar een ander deel waar ik soep kon halen en wederom kon drinken. Daarna ging ik lekker even naar mijn kamer toe om even bij te komen. Ik had nog even gekeken op de kermis. Ik kon in 2 attracties, maar de andere dingen (botsautootjes, over de kop dingen met beugels nabij het borstbeen enz.) heb ik maar overgeslagen. Daar kon ik ook ijs tappen en drinken halen, dus lekker gesmuld. In de avond at ik weer warm in het restaurant en had ik een gezichtsbehandeling gepland staan. Bij de gezichtsbehandeling zat ook een voet- en hoofdhuidmassage inbegrepen. Ook dit was heerlijk! Daarna nog wat muziek geluisterd, gegeten/ gedronken en de kermis bezocht. Daarna was ik erg moe, dus ging ik lekker naar mijn hotelkamer om mij klaar te maken voor de nacht. 

Op zaterdag 27 mei had ik gepland om op de E- bike ergens naar toe te fietsen. Ik had gister al een E- bike gereserveerd. In principe ben ik, voor de buitenwereld althans, nog erg jong om op een E- bike te fietsen, maar ja, dan kan ik tenminste nog ergens komen zonder de auto te gebruiken. Ik had aanvankelijk bedacht om in Hengelo nog wat winkeltjes te gaan bekijken, maar aangezien het zulk mooi weer werd, had ik besloten om naar het buiten zwembad in Hengelo te gaan. Bij de toeristen informatiebalie had ik fietsroutes gekregen met fietsknooppunten, zodat ik mooie routes naar en van Hengelo zou kunnen fietsen. Leek me leuk! De vrouw van de toeristenbalie liep mee naar het fietsenhok, legde uit hoe een E- bike werkt, stelde de fiets op mijn hoogte af enz. Daarna moest ik eerst even op het terrein oefenen, want het is toch heel anders dan een gewone fiets. Vooral met de bochten en het wegrijden, is hij erg krachtig en schiet je snel vooruit. Na een aantal rondjes over de parkeerplaats gereden te hebben, zag ik het wel zitten om te gaan fietsen. Het was eigenlijk nauwelijks fietsen te noemen, want ik kon de trapondersteuning van 0 t/m 9 zetten. Uiteraard deed ik op de rechte stukken de trapondersteuning maximaal aan. Hoe minder ik zelf hoefde te doen, hoe beter. Al met al was het toch 14 km, dus al ver zat. Door de trapondersteuning kon ik, met niet al teveel moeite, lekker door de natuur fietsen. 

Ik probeerde het eerste knooppuntenbordje te vinden op de heenweg, maar natuurlijk kon ik die nergens vinden. Lag het nou echt aan mij? Oké, ik ben niet zo goed in de weg en routes volgen, maar dit had toch moeten lukken...? Nou ja, ik gaf het op een gegeven moment maar op en ik volgde de auto- en fietsborden naar Hengelo. Uiteindelijk, na af en toe even zoeken, kwam ik aan in Hengelo. Ik reed eerst maar richting het centrum. Vanaf daar zag ik geen enkel bordje dat mij naar het zwembad kon leiden, dus met mijn google maps aan op mijn telefoon, zocht ik uiteindelijk de weg naar het zwembad. Algauw was ik daar gearriveerd en betaalde ik de entreeprijs van het zwembad. Daarna zocht ik een plekje op in het gras om mijn handdoek neer te leggen in de zon. Het water voelde lekker koel aan en daarna ging ik lekker in de zon liggen om uit te rusten. Na enkele uurtjes fietste ik weer terug naar het hotel. Daar weer lekker wat gegeten en veel gedronken. In de avond wederom gegeten in het restaurant. Ik was behoorlijk verbrand vandaag door de hete zon. Ik had het niet in de gaten, maar ik was echt heel erg verkleurd en ik zag er uit als een kreeft... Oeps! In de avond lekker muziek geluisterd en en ik genoot volop in het uitgaanscentrum. Om 21.30 uur was ik erg moe en speelde de benauwdheid steeds meer op, dus trok ik me terug op mijn hotelkamer. Ik keek nog wat tv en pas rond half 1 viel ik in slaap. 

Op zondag 28 mei 2017 voelde ik mij niet goed. Ik had slecht geslapen vanwege de benauwdheid en mijn holtes die volzaten. Ik had veel slijmvorming enz. Nee, dat ging niet helemaal goed. Met alle extra medicatie (gister ook al) verbeterde het niet. Toch probeerde ik ondanks dat nog te genieten van de dag. Ik zie het maandagmiddag wel weer. Nu even niet. Ik ging mijn kleding en wat andere dingen inpakken en daarna ging ik lekker veel afleveringen van mijn serie bekijken, af en toe wat eten/ drinken en ijs halen enz. Rond 14 uur ging ik even naar een supermarkt in de buurt, omdat ik aftersun nodig had. Ik had zelfs blaren in mijn gezicht en enkele op mijn rug. Ik had wel wat meer nodig dan alleen bodylotion, haha. Na een zoektocht, vond ik een supermarkt die nog wat aftersun verkocht (bij een aantal supermarkten was het al uitverkocht). Toen ik geparkeerd had bij een supermarkt, wilde ik weer wegrijden, maar toen bleek dat mijn knipperlichten het niet deden. Dan voel je je toch wel gehandicapt... Ook is het rijden dan wel erg gevaarlijk. Ik stond op het punt om de ANWB te bellen, maar plotseling zat er toch weer leven in, dus gauw weer opgehangen. Daarna deed hij het nog een paar keer niet, maar na meerdere keren starten, lukte het uiteindelijk toch weer. Vreemd! Even in de gaten houden. In de avond had ik weer een rug- en nekmassage afgesproken. Toen wist ik nog niet dat ik zo erg verbrand was, dus enerzijds zag ik er nog een soort tegen op ook. In het begin was het even wat gevoelig, maar daarna was het toch wel heel lekker! Zoals jullie dus kunnen lezen, heb ik volop leuke dingen gedaan en genoten van het feit dat ik daar kon zijn. In de avond nog lekker uitgebreid gedoucht. Ik nam wel een lauwe douche en liet de badkamerdeur open, want anders was het te zwaar/ benauwd voor mij door de stoomvorming. 

Op mijn helaas alweer laatste dag in preston palace, maandag, was ik na een onrustige nacht (benauwdheid) vroeg wakker. Ook nu keek ik weer even mijn serie, ging ik mijn resterende spullen in pakken en ging ik douchen. Nu kon het nog net qua gezondheid, maar ik denk dat het de komende dagen niet/ nauwelijks haalbaar zal zijn als ik merk hoe snel mijn gezondheid verslechterd. Bovendien is douchen makkelijker dan badderen én is mijn haar dus iets minder vet. Als het dan echt nodig is, doe ik het wel. Daarna ging ik 2 tassen in de auto zetten om daarna de resterende spullen te halen. Nadat alles in de auto stond, leverde ik alvast mijn kamersleutel (nou ja, kamerpasje) in en ging ik ontbijten. Wat vond ik het jammer dat het alweer mijn laatste ontbijtje was... Ik had het echt zo naar mijn zin. Om een uur of 10 was ik helemaal klaar en hoewel ik pas om 11 uur weg moest zijn, vertrok ik al om 10 uur. Het zou ook heel warm worden, dus dan kon ik beter al wat vroeger gaan rijden, want dan had ik daar wat minder last van. Op de terugweg reed ik wel in 1x naar huis, want ik had geen zin om te stoppen. Ik merkte wel dat het nu, zeker omdat ik weer flink piep/ zaag en benauwd ben, véél meer moeite kostte dan op de heenweg, maar ik heb het toch maar mooi gedaan. Ik wilde daarom ook geen tussenstop, want dat zou het alleen maar moeilijker maken. Daarna even bijgekomen op de bank en toen de stomste klus gedaan; het uitpakken en opruimen van mijn spullen, haha. We, mijn moeder en ik, gingen nog even een ijsje halen en verder nauwelijks iets gedaan. Zelfs naar de Plus lopen, leek alweer erg zwaar. Ik had nog gebeld naar de huisarts, omdat ik sowieso al wist dat ik hoe dan ook weer aan de prednison moest. Ik dacht: Ik wil zo snel mogelijk weer opgeknapt zijn om zo min mogelijk achterop te raken, maar toen ik belde was het lunchpauze. Toen was het inmiddels kwart voor 2 en toen dacht ik: Tja, morgen heb ik al een afspraak staan voor 2 andere klachten, dus kan ik net zo goed toch nog even wachten. Het scheelt dat ik nu wel benauwd ben, maar als ik het vergelijk met het referentiekader van vlak voor de hartoperatie, valt het mee. Oké, ieder ander zou allang niks meer doen en kunnen, maar ja, ik ben echt hele extreme benauwdheid gewend en het hartprobleem + astma, dus "alleen astma" valt voor mij dus enigszins mee. Natuurlijk word ik wel flink beperkt in een hoop dingen, dus het moet alsnog verholpen worden, maar die paar uur meer of minder maakt dan ook niet zoveel uit. Ik laat de huisarts morgen wel even luisteren. 

In de avond ging ik nog even naar Jamilla toe. Ze woont nu op zichzelf. Op zichzelf? Ja, tijdelijk maar, hoor. Onze neef (Terence) heeft een eigen huisje sinds kort en ging een week op vakantie. Hij vroeg of wij het misschien leuk vonden om in zijn huisje te wonen in die tijd. Aangezien ik net zelf terugkwam van vakantie en ik mij niet super voelde, had ik het aanbod afgeslagen, maar Jamilla maakte er gretig gebruik van. Misschien dat ik nog wel een nachtje of 2 nachtjes blijf slapen, maar eerst maar even een beetje herstellen en in mijn eigen bed proberen te slapen. Zo doende bezocht ik Jamilla dus. We hadden wat gekletst, gegeten en gingen een ijsje halen. Zelfs zijn auto mocht Jamilla lenen. Ik vind het wel bijzonder dat hij alles uitleent, maar voor Jamilla wel heel fijn. Daarna ging ik weer op huis aan. Woensdag heeft Jamilla enkele zwemmers en haar vriendje uitgenodigd voor een BBQ. Ja, ook daar had ze toestemming voor gekregen. Ik ga er misschien ook (even) heen.