Vandaag voelde ik mij gelukkig weer wat aan de beterende hand. De antibiotica heeft mij er wel even doorheen moeten helpen, maar nu gaat het steeds beter. Ik heb vandaag voor het eerst weer wat kunnen doen. De dagen ervoor moest ik de diensten echt doorkomen en was ik erg moe). Nu heb ik ook mijn auto eens met de hand gewassen of eigenlijk schoongeboend. Ook had ik mijn auto uitgezogen en ben ik naar de sportschool gegaan. Met het sporten merkte ik wel dat ik er nog niet helemaal ben, maar goed, we zijn er weer zullen we maar zeggen. Ik was ook nog even langs de Action gereden. Zowel Jamilla als mijn vader waren niet thuis voor het avondeten. Mijn moeder was werken, maar ik stelde voor om uiteten te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. We gingen naar Waddinxveen om te eten bij een sushi restaurant. We hebben heerlijk gegeten, gekletst en genoten. Leuk onverwachtse en spontane acties! 

 

In de ochtend werd ik opgeschrikt door Jamilla vanwege slecht nieuws omtrent mijn omaatje. Ze is namelijk gisteravond/ nacht meegenomen naar het ziekenhuis en ze blijkt een herseninfarct te hebben. Ze had al wat klachten, maar besteedde er weinig aandacht aan. Het lopen met de rollato naar de slaapkamer de dag ervoor ging al moeizaam, maar gisteravond dus helemaal niet meer. Ze kon overdag toen opa haar voortduwde in de rolstoel niet haar linkerarm omhoog brengen om terug te zwaaien of een flesje opendraaien. Pas in de avond, toen ze naar bed geholpen moest worden, werd echt duidelijk dat er iets niet goed zat. Het lukte niet om passen te zetten, maar opa kreeg haar daardoor natuurlijk met geen mogelijkheid naar bed vanaf de traplift. Uiteindelijk heeft hij haar al ondersteunend naar de grond gebracht en de ambulance gebeld. Die hebben haar uiteraard meegenomen en zodoende belandde ze enkele uren later op de Stroke afdeling/ Neurologie afdeling van Nieuwegein. Het is wel heel erg balen, want met haar prothesebeen kan ze al amper uit de voeten, maar nu heeft ze het infarct over haar "goede" kant gekregen... Nu kan ze dus helemaal niets zelf meer, geen transfers maken, niet draaien in bed etc. Als geluk bij een ongeluk is haar spraak gelukkig niet aangetast. Dat zou mij echt vreselijk lijken... Als je je niet meer kan uiten en/of dingen kan begrijpen enz. Wel jammer dat de verschijnselen niet sneller (h)erkend zijn, want dan had ze een betere prognose gehad. Dan had ze meer kans op herstel. Hmm, ik had me een iets ander weekend voorgesteld, maar goed, jammer dan. 

 

Ik ging wel gewoon trainen in Amersfoort, maar van daaruit reed ik door naar opa. Samen met opa ging ik uiteindelijk richting oma in het ziekenhuis. Het was natuurlijk niet fijn om te zien, maar voor haar is het wel echt weer een klap die ze te boven moet komen. Wederom een stukje verliesverwerking en een rouwproces. Arme oma! Mama kwam vanuit haar werk door naar het ziekenhuis. Er werkte ook nog een bekende uit Woerden, die mij ook verzorgd heeft (Carla). Ze herkende mij ook vrijwel meteen. Heel aardige verpleegkundige. Na een tijdje gingen we weer naar huis. Na het avondeten gingen mama en ik nog een klein blokje om en aten we nog een ijsje bij de Herberg.

 

Deze dagen had ik allemaal een dagdienst. De eerste 2 diensten stond ik samen met Kim en de laatste 2 diensten met Ingrid. Alle avonden ging ik zwemmen in Harmelen, omdat ik mee deed met de zwem4daagse. Uiteraard de eerste dag weer veel getwijfeld of ik mee zou doen, maar ja, ik kon het ook niet aan mij voorbij laten gaan. Het was eigenlijk juist ook heel lekker. Het was een stuk minder druk dan in Woerden en wel even ontspannend. Binnen no- time had ik iedere avond tenminste 1500m gezwommen. Lekker! Er was ook nog een televisieploeg op 1 van de avonden aanwezig. Van RTV Utrecht waren ze. Ze zijn op zomertour door de omgeving en filmden dus ook tijdens de zwem4daagse. Ik kom ook heel kort in beeld met mijn vlinderslag. De laatste avond kreeg ik natuurlijk mijn oorkonde en medaille. Ditmaal de gouden medaille met nummer 4 erop.

 

Op donderdag hadden we ook een drukke dienst. Het was mijn laatste dag voor de vakantie, maar man, wat was het een verschrikkelijk drukke dienst. Er was 1 gediplomeerde ziek, waardoor we die patiënten onderling moesten verdelen. Nu we actie aan het voeren zijn voor een betere CAO mogen we alleen stipt de dingen doen die vermeld staan in de CAO. Daarbij mogen diensten in een tijdsbestek van 10 dagen of korter niet opgevuld worden (maakt niet uit of het wel of niet vrijwillig is). Daarom hadden we 7 patiënten. Op zich kan dat wel, maar we hadden 1 hele zieke patiënt en 1 patiënt na een borstamputatie die nog niet uit bed geweest was.  Hadden verder 3 mensen die opgenomen werden en voor OK moesten en 1 die terugkwam van de PACU. Pff, het was pittig, maar we hebben het toch voor elkaar gekregen. Toch was het jammer dat dat mijn laatste dienst voor de vakantie was, maar hé, ik kon nu de deur achter mij dichttrekken en de boel de boel laten. Tot over 5,5 week! 

 

Vandaag was mijn eerste vakantiedag. Ik ging weer lekker trainen in Amersfoort. Na het trainen ging ik weer naar huis. In de avond gingen mama en ik opnieuw naar oma toe. Nu waren Kees en Riek er ook. Jammer, want ik had juist een plannetje bedacht; oma het bed uithelpen met de tillift en even van de kamer afhalen. Uiteindelijk hebben we dat alsnog gedaan. Eerst was het wat tegenstribbelen, maar dat kwam niet omdat ze het niet wilde, maar meer omdat ze vond dat het teveel moeite kostte en ze niet lastig wil zijn. Nou, dat is natuurlijk geen excuus, haha. Daarna zei ze: "Ja, maar het is al half 8." Dat was niet zo, want het was pas half 7, dus tijd zat! Zo gezegd, zo gedaan. Wij een verpleegkundige opgezocht, omdat we wel een tillift nodig hadden. De verpleegkundige geloofde niet helemaal dat ze er uit wilde (en wilde waarschijnlijk net eten), maar toch kwam ze direct met de tillift terug. Met zijn drietjes hadden we haar binnen no-time in de rolstoel gezet. Tja, wij weten wel hoe dat moet. De verpleegkundige wilde eerst hulptroepen halen, maar wij konden prima helpen, haha. Ze was helemaal verbaasd. Oma genoot er ook van, want nu kwam ze weer even van haar kamer af. We namen haar mee naar het restaurant en gingen daar zitten. Ze nam nog een kroketje en wat drinken. Mijn moeder en ik namen ook drinken. Opa wilde niets, want hij ging nog naar de Chinees. Daarna namen we ook nog een ijsje en reden we haar even de buitenlucht in. Ze had volgens mij echt genoten. Het is ook een stap om toch weer een stukje zelfstandigheid in te moeten leveren, maar we doen het graag voor haar. Als ze in ziet dat ze, ook al gaat het dan met de tillift, meer vrijheid terugkrijgt, zal ze langzaam weer aan het idee wennen. Ze voelt zich al snel teveel, maar eigenlijk is het super makkelijk. Hup de mat eronder leggen, vastmaken en je kan haar zo in de stoel laten zakken. Geen enkel probleem (voor ons). Terug in bed deden mama en ik het samen. We gingen haar helemaal lekker neerleggen tussen de kussens, totdat wij het er allemaal over eens waren dat ze wel lekker moest liggen. We hadden wat gestoeid met de kussens, maar uiteindelijk hadden we haar ene arm gestut met een stevigere kussen en de hak vrijgelegd met behulp van een kussen. Ik had een goed gevoel na ons bezoek. Oma was ons heel dankbaar. Opa vond het zichtbaar ook fijn. Dan leek het weer even of er niets gebeurd was...

 

Ik had zelf nog geen idee wat ik voor mijn verjaardag wilde. Ja, ik had al vaker genoemd dat ik een andere fiets wilde, want ik gebruikte nu het oude barrel (witte opoefiets) als racefiets. Tja, ik ging er alsnog vrij hard mee, maar ik wil toch wel een betere fiets om langere afstanden mee te kunnen toeren. We gingen nu bij de Decathlon in Amsterdam kijken. Ik heb zowel een mountainbike als een racefiets uitgeprobeerd. De mountainbike leek meer op de fiets die ik gewend was. Met andere woorden: ik stapte er makkelijker op en fietste er veel sneller op weg. De racefiets probeerde ik uiteraard ook uit. Die fietste veel lekkerder, maar in het begin was het wel eng. De remmen zitten vrij ver weg en op een vreemde plaats, het stuur en je houding is anders enz. Toch fietste het veel lekkerder qua snelheid. Na veel twijfelen heb ik uiteindelijk, in tegenstelling tot Jamilla, gekozen voor de racefiets. Ik denk dat ik daar toch meer plezier van ga hebben. Onder het mom van: Nu we er toch zijn, kon ik natuurlijk niet anders dan nog wat sportkleding meenemen. Ik nam nog 2 korte fitnessbroekjes mee, maar wel die broekjes die niet opkruipen. Daar horen natuurlijk ook sporthemdjes bij en ook die nam ik mee. Verder moest ik voor het fietsen natuurlijk een fietssetje hebben. Mijn bips deed nu al pijn van die paar rondes fietsen op het plein voor de Decathlon. Een broek met een zeem erin, was dus geen overbodige luxe. Helaas hadden ze maar 1 compleet outfitje hangen... Ook werd er bij de racefiets een standaard en een bidonhouder gekocht. De fiets werd rijklaar gemaakt en zo gingen we dan, na een paar uur, naar de kassa. Mijn ouders betaalden een groot gedeelte mee aan de fiets. Het andere deel en de sportoutfitjes betaalde ik zelf. Ik was wel blij, want nu kan ik nog meer doen. Ooit wil ik, het liefst dit jaar of volgend jaar, meedoen met een hardloopwedstrijd (voor een goed doel), een fietswedstrijd of triatlon meedoen. Ik wil echt 1 van die dingen kunnen. Ik wil dan eigenlijk iets uitkiezen met een herinnering/ prestatiemedaille om terug te kijken op die inspanning. Wat lijkt het mij gaaf om met een dam tot dam classic fietstocht mee te doen of met een 5km hardloopwedstrijd. Niet om te winnen, maar puur om mijzelf iets te bewijzen! 

 

Daarna werd de fiets ingeladen. De banken werden naar voren geklapt en de fiets werd er ingelegd. Doordat ik op de ingeklapte bank moest zitten, zat ik behoorlijk dubbel gevouwen. Ik kon niet rechtop zitten, mijn wiel ontnam mij mijn beenruimte en als we door de bochten gingen, moest ik mij met alle macht tegenhouden. Ik kon natuurlijk ook de gordel niet om, omdat die tussen de ingeklapte bank zat. Dat maakte het extra moeilijk, maar ik moet niet klagen, want ik heb wel een super mooi verjaardagscadeau! 

 

In de avond ging ik met Jamilla naar de bioscoop in Woerden. We gingen naar de film: "Mamma Mia." Helaas ging er wat fout in de reservering met de bioscoopbonnen. Op de een of andere manier was het saldo wel afgeschreven, maar de reservering niet gelukt. Bij de bioscoop zelf werd het uiteindelijk toch geregeld. Tja, wij gaan uiteraard niet nog een keer betalen. Het was wel een leuke film met heel veel muziek/ zang. Een gezellige avond gehad met Jamilla! 

 

Vandaag ging ik mee met Jamilla naar haar kamer in Nijkerk. Ik had het nog niet eerder gezien, dus nu was het de hoogste tijd om mee te gaan. We gingen wat maten opmeten van de kamer, omdat ze het zo optimaal mogelijk wil indelen. Daarnaast moest ze weten hoeveel cm het matras moest zijn, want die moest ze nog aanschaffen. Het bleek een 90cm matras te zijn, dus bestelde ze die ook gelijk, want anders kan ze er natuurlijk nooit intrekken. We namen ook wat spulletjes mee daar naar toe. 

 

Daarna gingen we weer terug. We namen nog een ijsje bij het tankstation, omdat het heel warm weer was en we vermoedelijk de file in zouden rijden. Die zagen we namelijk al op de heenweg ontstaan als gevolg van een spoedreparatie van een deel van de vangrail. We werden door de navigatie anders gestuurd. Het eerste deel ging binnendoor, waardoor we langs de Ikea kwamen en waar vroeger de turnhal was. Ja, daar ben ik toch heel wat keertjes geweest! Daarna namen we de andere snelweg. Jamilla voelde zich niet helemaal lekker en had toch wel wat moeite met het autorijden. Je merkte aan haar dat ze minder goed oplette als normaal. Ze had veel last van een van zijn plek geschoven wervel in haar nek. Na meerdere malen: pas op, stop, kijk uit, fietser etc. geroepen te hebben, werd de auto op de vluchtstrook gezet van de snelweg en was ik degene die verder ging rijden. Helaas was het net bij wegwerkzaamheden, waardoor ik wel een heel kort invoegstrookje had, maar ik kwam er weer op! Normaal rijd ik altijd met schoenen aan, maar aangezien Jamilla reed, had ik mijn slippers aangetrokken. Dat werd met blote voeten rijden, want met slippers kan ik helemaal niet voelen wat ik doe. 

 

In Loosdrecht haalden we nog wat boodschappen bij de supermarkt en kwamen we Jeroen ook tegen (die net als ons op dat moment boodschappen haalde). De tas namen wij vervolgens in de auto mee richting de camping. Aldaar werden wat spullen uitgepakt en gingen we bepakt en bezakt richting de boot. Je kon wel zien dat Jamilla al vaker meegeweest is, want die wist wel al veel dingen. Ik keek natuurlijk meer toe. Daarna zaten we heerlijk op het water. We hebben allemaal gevaren en gestuurd. Ook zijn we nog een paar keer in het water geweest. Het was heerlijk! In de avond maakten we kip tandoori met meer groenten. Het faalde een beetje, want het ontbrak aan wat handig keukengerei, ruimte, allesbinder etc. Toch hebben we wel lekker gegeten. 

 

Vandaag ging ik eerst het cadeautje van Jamilla in elkaar flansen. Ik kreeg het helaas niet voor elkaar om al clubkleding te bestellen voor haar en badmutsen met het oude logo lukten ook niet. Daarom heb ik er maar een cadeaubon van gemaakt en dan doe ik er wel geld bij. Na een hoop gestoei kreeg ik het uiteindelijk wel voor elkaar. 

 

Ik ging daana naar de sportschool, maar wat was het warm! Ik werd op een gegeven moment niet helemaal lekker. Ik transpireerde natuurlijk als een malle en ik kon het amper voor drinken. Ik was ook de enige die mee ging doen met het buikspierplezier. Had ik dan bij mezelf te raden moeten gaan waarom ik de enige was die mee ging doen? Tja, misschien wel, haha. Nu gingen we in plaats van de standaard oefeningen met een bal oefeningen doen. Dan moet je echt wel je balans opzoeken. Daarbij was het ook wel leuk om eens iets anders te doen dan normaal. Na een tijdje hield ik het voor gezien en ging ik weer omkleden na een lauwe douche. Ik ging nog even in de Meern tanken en langs de Action. Bij de Action kocht ik nog wat sportbeha's, 2 handdoeken en een fietsslot. Daarna ging ik lekker naar huis. Jamilla en papa gingen nog naar Noordwijk ondertussen. Ik ging de kip snijden voor de tandoori, maakte de rijst en de saus klaar. Dit keer was het beter gelukt dan gisteren, haha. Lang leve de allesbinder. Papa was boos geworden, omdat wij onze tante uitgenodigd hadden en hem dat niet zinde. Ik wilde eigenlijk niet mee om boodschappen te doen, maar deed dat toen alsnog. We gingen naar de Lidl en de Jumbo. We haalden best wel veel drinken, omdat het heel erg warm weer is en wordt. Toen we thuis waren, was papa weg. We gingen ondertussen alles opruimen, het extra koelkastje van de zolder halen etc. Om een uur of 23 kwam hij pas weer thuis. Met Jamilla had hij veel app- verkeer. Hij vond het raar dat we onze tante boven hem verkozen. Hij zei dat hij er niet zou zijn als zij zou komen en dat wij haar maar af moesten bellen enz. 

 

Vandaag werden Jamilla en ik 22 jaar. Alweer een hele leeftijd, haha. Jamilla had voor mij een super leuk en vooral ook handig rugzakje gekocht voor het fietsen. Die kan ik dan meenemen met wat spulletjes erin, want je moet het toch ergens in kwijt. Ook had ze een leuk armbandje gekocht en een fotolijstje met 2 hartjes. Op de voet van het fotolijstje had ze een quote gezet. In de ochtend maakten we wat wraps, maakte mama de soep klaar, werd de tuin ingericht, werd de voet van de parasol van Jos ingeladen in de kruiwagen etc. Zo die voet van de parasol was echt enorm zwaar! Jamilla en ik tilden hem uiteindelijk samen in de kruiwagen. Daarna moest de kruiwagen natuurlijk nog wel door de grindbak heen richting ons huis. Jamilla deed het eerst 2 meter, maar gaf het al vrijsnel op. Daarna heb ik hem verder gereden naar ons huis. Het lukte wel, maar het was wel heel zwaar en zeker in de hitte. Er werden nog wat ballonnen opgehangen en toen waren we wel klaar om het bezoek te ontvangen. Opa werd door papa opgehaald. Hij wilde natuurlijk tijdens het bezoekuur wel bij oma zijn, maar ook naar onze verjaardag. Hij wilde dan, logisch, wel opgehaald worden en teruggebracht worden, omdat het met het OV geen doen is. Ja, duh! Waarom zouden we daar überhaupt over na moeten denken? Er zijn 3 mensen die kunnen rijden, dus tuurlijk. Het was wel heel gezellig dat opa er toch bij was, al was het natuurlijk jammer dat oma niet kon komen. Verder kwamen er nog een aantal vriendinnen van Jamilla van de PABO en familieleden. Wel zijn er dit jaar enorm veel mensen op vakantie, waardoor er van mij eigenlijk niemand kon komen. Michelle kon wel, maar die stuurde een berichtje dat ze zich niet lekker voelde. Nu gaan we donderdag samen wat doen. Shayna is nog in Azië aan het rondreizen en komt pas eind juli terug. Papa bracht opa om half 5 weer terug naar het ziekenhuis. Daarna bleef hij al die tijd weg tot een uur of 23 's avonds. Jammer! Ik heb van Jos wat douchespulletjes gekregen en van Els en Lisa kregen we een Rituals pakketje. Super leuk! Jamilla had nog een vriendenboekje voor volwassenen gekregen. Nou dat hebben de meesten geweten, want het was voor 1 iemand 5 pagina's die je moet invullen. Daarnaast zijn het geen simpele vragen. Iedereen deed er tenminste 40 minuten over om hem in te vullen (of nog langer). 

 

Vandaag moest ik naar het UMC in Utrecht. Ik zou de uitslagen krijgen van de MRI en botscans. Iets voor de klok van 1 uur moesten we weg. Mijn moeder ging met mij mee. Gelukkig waren de uitslagen goed! Huh, kan dat bij mij ook?! Ja, ditmaal wel. Normaal is alles ingewikkeld, onbekend, zeldzaam en/ of is er wel weer iets nodig qua onderzoeken/ medicatie of behandeling. Gelukkig is er nu geen sprake dat een wervel ingeschoven is, waardoor het op mijn hersenstam zou kunnen drukken met neurologische klachten tot gevolg. Er is wel sprake van afplatting van de schedelbasis, maar niet zodanig dat er iets mee gedaan moet worden. De botdichtheidsmeting was ook goed. Er wordt dan met name naar het kalkgehalte gekeken van de botten, maar dat was dus prima. Hoe de rest van het bot is, is niet bekend, maar voor nu dus ook niet heel belangrijk. Pas als ik weer iets breek, moeten we misschien toch gaan kijken voor botgroei stimulerende/ modulerende medicatie. Er is nu nog niet echt bewezen dat het helpt tegen het hajdu cheney syndroom en het kan wel schadelijke/ negatieve gevolgen geven in de toekomst. Het is voor de internist de overweging om nu niets te geven en over 1 jaar weer eens te kijken hoe we er dan voorstaan. Ik vind het prima. Heb ik op dat gebied tenminste 1 jaar rust (als het goed is). Dan heb ik alleen in december mijn jaarlijkse controles voor mijn hart in de vorm van echo's, een ECG en bij de cardioloog zelf. De longarts mail/ bel ik om de zoveel tijd. Dat wordt dan gewoon bijgestuurd en nu natuurlijk al een lange tijd aan het afbouwen met de prednison onderhoudsdosering. Wel zijn er bij de MRI- scans hersencysten gevonden aan beide kanten. Voor nu kan dat waarschijnlijk geen kwaad. Heel veel mensen schijnen het wel te hebben, maar het ook niet te weten, dus ach. Ik heb wel regelmatig wat oogprobleempjes en hoofdpijn, maar of dat daarbij hoort...? 

 

Na het goede nieuws gingen we nog een kerriesoepje eten in het personeelsrestaurant. Daar belde ik ook naar de neurologie verpleegafdeling van het St. Antonius om te vragen of we vóór het bezoekuur langs mochten komen. Dat mocht, dus dat scheelde weer een ritje heen en weer. Oma was natuurlijk verbaasd dat we er zo vroeg waren. We hebben een hele tijd gekletst. Ze was goed te spreken en reëel over het feit dat ze op deze manier niet naar huis kan. Ook kan ze echt wel meer dan eerder. Oké, nog steeds zijn het maar minimale vooruitgangen, maar wel veranderingen. Voor oma valt het tegen, maar wij vergelijken het met een voorgaand bezoek. Ze kan nu iets meer heen en weer bewegen en de hand intrekken, maar weer strekken lukt dan niet. Optillen kan ze de arm ook niet, maar wel een klein beetje van links naar rechts bewegen. Ben benieuwd wat ze wellicht terugkrijgt met het oefenen. Toen wij weer weggingen, kwamen we opa, Jacky en Bianca buiten tegen. Thuis aten we couscous met een sausje en gehakt. Het was best lekker, maar er hadden wat meer kruiden in gekund.

 

In de avond gingen Jamilla en mama nog een rondje lopen. We hadden wat woordenwisseling, omdat ik eigenlijk ook wel met hun mee wilde wandelen, maar ik de indruk kreeg dat ik niet mee mocht van Jamilla. Uiteindelijk gingen hun alsnog samenlopen en liep ik alleen. Mama wilde haar stappendoel nog halen, maar ik moest hem ook nog halen. Daarom dacht ik: dat kan ik vast beter dan hun. Ik ging bij ons de straat uit, richting de Waterstoep, langs de voetbalvelden, richting de kanis, voorbij de houthandelaar tot een wit bruggetje ver achter in de Kanis. Daar draaide ik weer om om aan de andere kant van het water terug te wandelen. Ik had behoorlijk snel gewandeld, want binnen 1 uur en 19 minuten had ik 7,8km gewandeld. Binnen 50 minuten had ik al 5 km afgelegd en na 1 uur 6 km. Ik liep dan ook gemiddeld 5,9km/ uur. Nee, ik heb niet gerend; alleen maar gelopen. Het was eerlijk gezegd best wel lekker, al was het nog wel erg warm. Daarna nam ik een lauw badje om weer even op te frissen. Nou, zo ver hebben mama en Jamilla niet gelopen, haha.

 

Vandaag was ik al vroeg wakker. Ik had heel weinig geslapen, want ik sliep pas laat (na half 2). In de ochtend ging ik mijn medicatie voor de vakantie bij elkaar zoeken en in de doosjes stoppen. Dan weet ik tenminste zeker dat ik overal voldoende van heb en dat scheelt een hoop tijd! Daarna begon ik ook mijn kledingkast op te ruimen. Dat was al een lange tijd een doorn in mijn oog, maar het begin is gemaakt. Uiteraard niet mijn gehele kast gedaan, maar dat komt wel. Het was ook veel te warm, dus überhaupt al goed dat ik ermee begonnen ben. Daarna zat ik nog een tijdje uit te puffen op de bank om vervolgens om te kleden, mijn spullen te pakken en te vertrekken. Ik had namelijk met Michelle afgesproken om te lunchen. Ze kwam mij ophalen met de auto met airco. We besloten om in Mijdrecht te lunchen op een terrasje in de schaduw. Het was véél te warm om in de zon te zitten. We bestelden beiden een 12- uurtje en 2x drinken. Het 12- uurtje was heerlijk! Allemaal kleine dingetjes. Michelle gaf mij het als cadeau voor mijn verjaardag. Leuk! Daarna liepen we nog even naar de Hunkemöller. Michelle had nog een kortingsbon die niet heel lang meer geldig was, dus wilde ze even kijken of ze hem nog in kon wisselen. Ze had een super leuke bikini gekocht, een ander bikinitopje en wat onderbroekjes. Daarna gingen we zo snel mogelijk richting de Vinkeveense Plassen. We hadden het zo warm, dus wilden we graag even een verfrissende duik nemen. Dat was heerlijk. Ik had mijn bikini al aangetrokken (thuis). Ja, ik was al voorbereid, haha. Daarna nog lekker een tijdje in de schaduw gelegen en genoten van de warmte, de natuur en heel veel (bij)gekletst. Bij het water was ook sanitair, dus konden we regelmatig onze flesjes bijvullen met heel koel water.

 

Om een uur of 18 gingen we richting huis. Dit keer namen we een veel makkelijkere route dan op de heenweg. Nu namen we de A2 en gingen we er bij Breukelen af. Heen namen we een binnendoorweg met veel wegversmallingen en openstaande bruggen. Daarbij was het sowieso allemaal smal en druk. Ik had vandaag echt een vakantiegevoel! 

 

Afgelopen nacht is het echt enorm warm geweest; iets van 23 graden. Pff! Je kan je wel voorstellen dat dat niet heel bevorderlijk was voor de nachtrust. Ik dreef mijn bed meerdere malen uit. Ik had op een gegeven moment een washandje ook koel gemaakt en die regelmatig over mij heen gehaald, zodat ik wat kon afkoelen met behulp van de ventilator. In de ochtend ging ik eerst ontbijten en daarna was het tijd om mijn tanden goed te poetsen, omdat ik een afspraak had bij de mondhygiënist. Ik had niet heel erg mijn best gedaan de afgelopen maanden, dus ik schaamde mij wel wat. De afgelopen maanden zijn zo druk geweest dat ik afgezien van het poetsen niet zoveel mijn tandenstokers en ragers gebruikt had... Toch vond ze het best wel meevallen, maar ze zal natuuurlijk niet zeggen dat het niet beter zou kunnen. Ik had voorafgaand aan de afspraak nog een leerboek van Jamilla op de brievenbus gedaan, want Jamilla is nu in Nijkerk en kan dat dus niet doen. Sinds gisteren is ze naar Nijkerk gegaan en heeft ze ook haar nieuwe matras uitgeprobeerd. Ze moet er natuurlijk toch een keer in! Daarna liep ik ook nog langs de Plus om wat boodschappen te halen, want we hadden helemaal geen brood meer en de melk was ook op. Verder moest er nog iets van avondeten komen, dus besloot ik uiteindelijk om risotto te maken van Knorr. Ik had een courgette, broccolirijst, champignons en kipfilet bijgekocht. Papa sneed dit keer de kip, dus dat was voor mij wel erg lekker. Zelf sneed ik de courgette en de champignons in kleine stukjes/ reepjes. Alles uiteindellijk gebakken en daarna in de wokpan verder laten garen en indikken. Het ziet er wel lekker uit, dus ik ben benieuwd. Verder heb ik vandaag niet veel gedaan, want het is echt te warm. Ik wil best mijn kledingkast verder opruimen, maar niet met dit weer...

 

Vannacht was het weer erg warm, waardoor ik weer veel wakker gelegen heb. Vandaag had ik wel een opruimdrang. Het was iets koeler dan gisteren en dus ging ik mij er toch aan wagen. Ik heb mijn kledingkast heel anders ingedeeld. Ik heb namelijk een ladenkastje in mijn kledingkast staan. 1 la was helemaal gevuld met beha's, maar die kan ik op het moment toch niet aan. Waarom zou ik het dan toch erin laten liggen? Al zo'n 1,5 jaar heb ik het niet meer aangehad, omdat het niet gaat met mijn litteken... Die zijn er nu dus uitgehaald en op zolder gestald. De laadjes heb ik nu als volgt ingedeeld:

Die dingen liggen nu dus verstopt in een laadje in plaats van los in de kast. Daarnaast is nu de stang om kleding op te hangen in de kast 1 gaatje omhoog verplaatst. Voorheen was dat loze ruimte, maar nu heb ik iets minder last van de mouwen van de vesten die tussen de kastdeuren komen of tussen mijn bovenste laadje gaan zitten. Nu kan ik het wat naar achter duwen en heb ik er helemaal geen last van. Aan de andere kant heb ik de stang en het ophanggedeelte helemaal weggehaald. Die zat daar voor niets, want ik heb aan die kant planken. Verder heb ik alle spijkerbroeken gepast en de broeken die ik niet meer paste, zijn weggegooid. Hetzelfde gold voor de korte broeken en sweaters. Het was natuurlijk veel te warm om dingen te passen; laat staan met lange mouwen of pijpen. Toch moest het wel gebeuren, want ik wil wel zeker weten dat hetgeen ik terug doe in mijn kast ook past. Met mijn tassen heb ik ook alles er uitgehaald. Met een schone lei beginnen. Zo viste ik uit sommige tassen nog wat (uit het oog verloren) geld, vergeten etenswaren, papieren, enorm veel schrijfgerei enz. Ik wilde ook per sé 2 planken vrij hebben in de kledingkast, zodat ik iets meer ruimte over heb. De tassen lagen eerst op de onderste plank, maar vaak paste dat niet en stonden ze naast mijn kast of elders in mijn kamer. Nu wilde ik de tassen 1 plank hoger hebben, omdat de ruimte daar wat hoger is en ik het dus makkelijker kwijt zou moeten kunnen. Verder heb ik ook nog gestoeid met mijn zomer en winterdekbed. Ik had zowel het zomer als het winterdeel nog op mijn bed liggen, maar met deze temperaturen is dat natuurlijk veel te warm. Ook dat had ik al veel eerder willen doen, maar het kwam er niet van. Ik heb om mijn dekbed nog een allergiehoes zitten, maar toen ik 1 deel verwijderde, ging gelijk mijn hele dekbed van zijn plaats. Het gevolg was dat ik aan het worstelen was om hem weer op de goede plaats te krijgen. Daarna moest natuurlijk mijn dekbedovertrek ook nog om de allergiehoes heen, maar ik was al zo verhit, dat het wel lastig ging. Ik moest mijn mega zware matras nog omkeren. Het schijnt dat je matras dan langer mee gaat. Nou ik heb mijn bed nu ongeveer 1 jaar en absoluut geen spijt van het opnieuw inrichten van mijn kamer. Vervolgens wilde mijn onderlaken ook niet meewerken. Had ik hem eindelijk om 2 hoeken heen gedaan van mijn matras, schoot het weer los als ik hem ook om de andere 2 hoeken wilde doen. Het moet er vast komisch uitgezien hebben, maar wat was ik blij toen ik het toch voor elkaar gekregen had. Verder heb ik met papa nog een spelletje gedaan. Jamilla was vandaag thuisgekomen, maar vertrok na het avondeten weer naar een verjaardag van een oma van Jeroen. Later op de avond kwam ze wel weer thuis.