Vandaag had ik een studiedag op het werk. Dan mag je van alles doen aan je studie en je opdrachten. Dan ben je dus niet in de zorg ingedeeld. Aangezien ik dan ook best iets later aan zou kunnen komen, ben ik met de trein gegaan. Stom, want hierdoor had ik niet aan mijn LUMC- pas gedacht die standaard in mijn auto ligt... Ik had wel mijn eigen laptop meegenomen, dus dat was een stuk makkelijker. Ik wilde alleen wel de enquêtes en evaluatieformulieren inscannen, maar dat gaat niet zonder je pasje... Romy, Indra, Ingrid en Moniek stonden ook allemaal niet in de zorg, dus ik kon het pasje lenen van Romy voor het inscannen. Romy en ik zaten bij elkaar, wat zo'n lange dag toch wel lekkerder maakt. Indra en ik maakten nog even een e- learning over de uitzuigapparatuur. Het was best een irritante e- learning, maar na meerdere pogingen behaalde ik hem als eerste en later heb ik Indra nog geholpen om die van haar ook te kunnen behalen.

 

Daarna was het tijd om naar de bedrijfsarts te gaan. Zoals het nu gaat, is het prima. Het blijft vrij stabiel sinds januari, maar ik heb nu wel weer een beetje ritmeproblemen, dus wellicht begint het nu toch weer een beetje te rommelen... Verder mag ik incidenteel een avonddienst doen, maar liever niet, terwijl deze juist soms ook wel lekker zijn. Ze gaat stukken op maken voor het UWV (voor de zekerheid), omdat ik de 2 jaar ziek zijn bijna ga bereiken. Stel dat ik om wat voor reden dan ook uitval, kan ik in aanmerking komen voor een uitkering, omdat ik er wel alles aan gedaan heb om terug te komen op de arbeidsvloer. 

 

Daarna verder gegaan met mijn verbetervoorstel. Ik ging mijn 1- meting in diagrammen verwerken. Daarna heb ik de 0- en de 1- meting naast elkaar gezet om daarin de verschillen aan te kunnen tonen. Gelukkig is het stukje kennis in de 1- meting aanzienlijk verbeterd. Met een conclusie onder de vraag heb ik de verschillen benoemd. Ik had de evaluatieformulieren naar aanleiding van mijn klinische les eveneens geanalyseerd. Daarna was het tijd om de enquêtes en evaluatieformulieren in te scannen, maar dat moest ik met behulp van Romy haar pasje doen. Na meerdere (mislukte) pogingen, lukte het uiteindelijk en kon ik de ingescande formulieren aan mijn verslag toevoegen. Inmiddels was het alweer tijd om naar de leerwerkplaats bijeenkomst te gaan. Daar werd weer een casus besproken en daarna zat het er weer op. Gezien het feit dat ik met de trein was, kon ik onderweg nog even verder aan mijn verbetervoorstel. Vaak werkt het bij mij wel als ik na mijn studiedag nog verder ga. Na het avondeten ging ik ook nog door en rond 19.30 uur was ik echt helemaal klaar. Ik had hem naar mijn werkbegeleiders en praktijkopleider gemaild. Daarna ging ik nog even in bad. Eenmaal in bed kon ik nog steeds niet rusten, want ik wilde nog even aan mijn verslag zitten van het symposium. Ik wilde alles netjes hebben in plaats van overal en nergens zwarte omlijningen en tekst die buiten de lijntjes gaat. Nee, ik kan geen half/ slordig werk inleveren, dus heb ik het aangepast naar mijn eigen maatstaven... Daarna kon ik pas echt gaan slapen. 

Vandaag moest ik al om 7.30 uur op school aanwezig zijn. Dat betekende dat ik zelfs voor werk nog later op kan staan, want nu moest ik ook het stuk wandelen van de parkeergarage naar mijn school incalculeren qua tijd. Aangezien ik van ver kom, is het altijd lastig in te schatten hoe laat je dus weg moet van huis. Ook nu was ik toch wel wat aan de vroege kant. Voordat ik mij al bijna kruipend naar school had kunnen verplaatsen, ging ik eerst even naar het toilet in het ziekenhuis. Ik was ruim op tijd zoals gewoonlijk. Lekker rustig gelopen en genoten van het lekkere weer. Ja, zo in de vroege ochtend was het toch al best wel aangenaam.

 

Op school waren er al een paar aanwezig. De stoelen in de aula en de beeldschermen waren al klaargehangen, dus dat was super relaxed. We zorgden nog voor een leuke entourage door middel van hartjesballonnen en slingers. De lokalen werden verbouwd. In ons lokaal voor de workshop hadden we alle tafels tegen de muren geschoven, de stoelen in rijen neergezet en de laptop op de beamer aangesloten. Op iedere deur van een lokaal werd een A4- tje gehangen om te laten zien welke workshop er gegeven werd. Met mijn workshop groepje bekeken we het filmpje van Rosa die haar vader (een bewegingsagoog van de hartrevalidatie) had geïnterviewd. Na de voorbereidingen ging ik naar beneden om bij het intekenen te gaan staan. Alle uitgenodigde leerlingen moesten hun aanwezigheid melden en dat werd gedaan door achter hun naam de tijd van aankomst en handtekening te zetten. Er waren er best wel een hoop afwezig... Wel waren er heel veel praktijkopleiders en het hoofd van de opleiding aanwezig vanuit het LUMC. Het was best wel leuk! Daarna vond de opening plaats, maar moest er nog 1 iemand blijven staan om eventueel verlate leerlingen alsnog aan te laten melden. Ik bood aan om te blijven staan, maar ik kon alsnog de zaal zien en horen, dus ik miste eigenlijk niets.

 

Daarna gingen we naar boven (3e etage) om te starten met ronde 1 van de workshop. Ik kon de eerste ronde nog even spieken hoe Sanne en Marlou de ronde vorm gaven. In ronde 2 was het mijn beurt. Die ronde deed ik zelfstandig. De eerste 2 rondes werden beoordeeld (toen waren we allemaal aan het woord geweest). De vader van Marlou en de moeder van Sanne waren onze gastsprekers. Het was best wel indrukwekkend om hun verhaal te horen en dat vonden de aanwezigen ook. Bij het theoriegedeelte waren slechts een paar aanwezigen geïnteresseerd, maar bij de gastsprekers waren ze vol aandacht. Het presenteren ging prima en ik vond het best wel leuk juist omdat ik er zelf ook zoveel vanaf weet. Af en toe vulde ik bijvoorbeeld nog wat aan of beantwoordde ik de vragen vanuit het publiek. Echt ruimte voor mijn ervaringen of wat dan ook, was er niet, doordat met name de moeder van Sanne veel vertelde en lang aan het woord was. Al met al verliepen de rondes prima op af en toe een doezelende/ slapende leerling na. 1 jongen hadden we aangesproken, omdat hij met zijn telefoon zat te klooien en/ of muziek luisterde. Hij vond het absoluut niet leuk, maar durfde het niet nog een keer. Dat was immers het doel. In de laatste ronde zorgde ik ervoor dat we de evaluatieformulieren in lieten vullen door de aanwezigen. We moesten voor de opdracht weten wat het publiek van de dag gevonden hadden. Daarna inde ik alle formulieren weer en gingen we naar de aula voor de afsluiting. De afsluiting werd door Bonnie & Chris verzorgd. Ze bedankten de sprekers door ze naar voren te halen en een VVV- cadeaubon te geven en daarna werd er een kennisquiz gedaan door middel van over de streep of blijven staan. Daarna moesten de nog aanwezige leerlingen zich weer uit gaan schrijven en was de dag voor hun in ieder geval afgelopen.

 

Wij gingen als klas zijnde en met de sprekers erbij lunchen (ook door een paar klasgenootjes geregeld). We hadden namelijk €130 gekregen voor de dag vanuit school en daar moesten we alles van regelen. Daar viel dus de lunch onder, de cadeaubonnen/ presentjes, de versiering, koekjes voor de koffiepauze, de shapenharten etc. onder. We hadden gedurende de dag 4 verschillende workshops die door iedere klas bijgewoond werden: hartinfarct, anatomie + soort katheterisatie van een schapenhart door Piet, ECG lezen door een PA'er van het LUMC en reanimatie door de vader van Sanne (werkzaam als docent op de hoge school). Piet was mijn anatomieleraar die helaas met pensioen moest/ ging. Het was echt een super leuke, goede en bedreven leraar. Hij had schijnbaar mijn huidige klas als laatste les gegeven en iedereen dacht al voordat het onderwerp goed en wel vaststond aan Piet met zijn schapenharten. Tja, dat is bij iedereen wel bijgebleven! Piet vond het super leuk dat hij door ons uitgenodigd was, was super enthousiast en kletste ondertussen met enkele oud collega's en de gastsprekers. Tijdens de lunch evalueerden we het symposium, maar het waren vooral positieve geluiden. Helaas heeft 1 groepje te weinig/ slecht gepresenteerd al verschillen de meningen daarover binnen het groepje. Dat groepje moet in zijn totaliteit volgende week nog een presentatie geven om hun onvoldoende beoordeling weg te kunnen werken. 2 van de 4 leden zegt wel goed gepresenteerd te hebben en vinden het oneerlijk dat ook zij opnieuw moeten. Ik ben er niet bij geweest, dus ik kan er ook niet over oordelen, maar voor eentje vind ik het wel vervelend... 

 

Daarna zat de dag er weer op. We kunnen weer een puntje afvinken! Wat gaat het nu ineens snel! De afgelopen weken slinkt mijn to do- list aanzienlijk. Het einde komt in zicht (of in ieder geval het einde van de theorielessen en opdrachten). Ik weet namelijk nog steeds niet hoe of wat qua praktijkuren. 

 

Rond 17 uur kwam ook Jamilla thuis, maar gezien het feit dat het zonnetje zo lekker scheen en het heel warm was, stelde ze voor om een ijsje te eten op een terrasje op het dorp. Oke, let's go! Jamilla wilde per sé een groot ijsje. Ik had liever een kleine besteld, maar ze vond dan het contrast te groot, dus liet ik mij overhalen om een normale te nemen. Had ik dat maar niet gedaan, want normaal was al groot en groot was extreem groot, haha. Om kwart voor 6 ging ik richting de sportschool, omdat ik weer een afspraak had. Ik werd uiteraard weer gewogen en er was wederom verbetering zichtbaar al ben ik qua spiermassa wel wat achteruit gegaan. Ik ben nu wel voor het eerst weer in de categorie "normaal" qua BMI (weliswaar net aan, maar dat maakt niet uit). Ik kom van een BMI van 27; nu 24,9. Ik heb weer een veel zwaarder schema gekregen. Dat wordt de komende week/ weken even afzien... Het wordt niet rustig uitgebreid, maar iedere oefening wordt zwaarder gezet qua gewicht. Ook het hardlopen is nu veel zwaarder geworden door mij en 2 minuten te laten rennen in plaats van 1 en de rustigere stukken van 6km/ uur met een helling te doen van 2%. Het steppen is ook zwaarder geworden, want voorheen deed ik niveau 2-4-5-7-5-4-2 en nu moet ik niveau 4-6-7-9-7-6-4. Daarnaast nog 2 oefeningen met losse gewichten erbij gekregen. We gaan zien hoe het gaat bevallen! 

Vandaag was ik vrij. Ik had natuurlijk de dag ervoor avond gehad, maar om 8 uur was ik alweer fris en fruitig. Ik ging in de ochtend naar de sportschool. Het was lekker rustig en ik heb mijn gehele trainingsschema afgewerkt. Zelfs het hardlopen heb ik gedaan. Ik ben trots dat ik inmiddels op heb gebouwd naar 3x 2 minuten hardlopen op 9 km/ uur en tussendoor wandel op 6 km/ uur. Het is voor mij echt heel moeilijk, omdat ik het ook nooit heb gekund. Ik ben dus nog minder dan een beginner, haha. Toch lukt het me nu dus al om 6 minuten in totaal te rennen. Op naar meer! Ik wil gaan leren om 5km te gaan rennen, maar dan heb ik nog een lange weg te gaan, haha. Toch doe ik nu al bijna 900m (met tussenpauzes). Hoeven we nog maar 5x zoveel... Ik merk wel dat mijn schema flink verzwaard is, maar toch heb ik alles gedaan wat er op stond. Knap! Al weet ik wel heel zeker dat ik enorm veel spierpijn ga krijgen... 

 

Na de sportschool ging ik weer naar huis en ging ik bij mijn moeder achterop de scooter een rondje rijden. We reden richting Woerden, Harmelen, Kockengen en Wilnis. In Kockengen en Wilnis stopten we nog voor een ijsje. Daarna gingen we richting huis om eten te gaan maken. Wederom had ik een recept opgezocht om te gaan maken, dus dat recept voerden we uit. Mijn moeder had de boodschappen gehaald toen ik aan het sporten was. Ik had ditmaal couscous, shoarmavlees, gebakken tomaat, sla met tuinkruiden, komkommer, tomaat, appel en yoghurtdressing uitgekozen. Ik vond het wel heel lekker! Ook de torentjes van couscous waren goed gelukt; ze stonden immers allemaal overeind.

 

Na het eten, wat iedereen lekker vond, gingen Jamilla en ik zwemmen. Het zwemmen ging vrij zwaar, maar dat kwam ook door het feit dat ik al spierpijn had. Na het zwemmen nog wat televisie gekeken en een ontwerp gemaakt voor mijn eigen gemaakte (en goed bevonden) recepten. 

Vandaag was ik al om 5 uur wakker en om 5.45 uur ging ik mijn bed uit. Ik wilde toch, ondanks de enorme spierpijn, gaan zwemmen. Ik mocht kiezen welk programma ik deed, omdat er voor de zaterdagochtend geen apart programma is. Ik koos die van de donderdag. Ik moest 300m eigen slag, 4x 25m sprint, 100m eigen slag, 8x 100m met zoomers 90% in vlinder/ rug of borstcrawl (à 2 minuten), 200m techniek, 8x 50m heen onderwaterfase zo ver mogelijk en terug rustig met zoomers (à 1 min- 1.15 min), 4x 50m rugslag met 2x 12,5m onderwaterfase (of in ieder geval zo ver mogelijk) en 300m borstcrawlbenen uitzwemmen met zoomers. Uiteindelijk 2500m gezwommen. 

 

Eenmaal thuis wilde ik wel wat doen, maar ik wist niet goed wat. Mijn zus ging met een vriendin naar het strand, mijn vader was met een collega weg en mijn moeder was ziek. Tja, het was wel heel mooi weer, dus ik wilde eigenlijk wel even genieten... Eerst mijn opa en oma gebeld, want ik dacht anders neem ik hen mee met een stukje rijden, maar ze hadden al plannen... Daarna mijn oom een smsje gestuurd, maar die reageerde niet, dus toen maar besloten om een stukje te gaan fietsen. Het zadel moest eerst nog omlaag, maar Jamilla wist gelukkig welke attributen ik daarvoor nodig had, daarna de banden opgepompt met hulp van mijn moeder (fietspomp is een beetje lek, waardoor de slang vastgehouden moet worden) en spullen gepakt. Ik wist absoluut niet hoe lang ik het vol zou houden, maar ergens een ijsje eten moest toch wel lukken! 

 

Ik vertrok richting Harmelen en reed vervolgens naar de "Kersenboer." Daar nam ik een ijsje met 2 bolletjes aarbeienijs, omdat de citroen helaas op was. Daarna verder gefietst richting Vleuten, Leidsche Rijn en de Meern. Daar wederom een ijsje met 1 bolletje gegeten (de citroensmaak). Vanaf daar reed ik weer terug naar Harmelen en ging ik richting Cattenbroekerdijk en de plas. Aan de andere kant van de plas ging ik wat drinken bij een tentje vlak bij het strandje/ de plas. Daarna met een grote omweg naar de stad in Woerden gereden. Daar nog wat gekocht voor het baby'tje van Stephanie. Ze is pas bevallen van een jongetje genaamd Mason. Vanaf de stad ben ik uiteindelijk naar huis gefietst. Natuurlijk wil ik wel weten hoeveel kilometer ik gefietst heb en dus had ik mijn gps aan staan en een app geopend om dit bij te houden. Halverwege het dorp realiseerde ik mij pas dat het wellicht leuker zou zijn, dus toen had ik hem pas aangezet. Ik heb de afstand van een marathon al fietsend afgelegd! Wow, lang geleden dat ik dat heb gekund! Nu had ik 42,37 km gefietst in de zon. Niet zo gek dus dat ik daardoor ook flink verbrand ben... Oeps! Ik lijk wel een kreeft. Ik ben wel heel trots op mezelf dat ik alweer zo ver kan fietsen. In de sportschool kwam ik niet verder dan 12/ 13 km (al moet ik er wel bijzeggen dat ik dan wellicht verder gekund had, maar ik meer toestellen had dan alleen de hometrainer). 

 

Eenmaal thuis aangekomen even gauw wat gedronken om direct erna langs de Plus te lopen voor het avondeten. Mijn moeder wilde dat ik nog iets zou maken waar bleekselderij in zou gaan, omdat we nog erg veel over hadden. Zo gezegd, zo gedaan. Ik had een recept gevonden voor een goed gevulde groentensoep en voor pizzabroodjes (een ander recept). Beiden ging ik maken als avondeten. Mijn moeder hielp me met klaarmaken. Het was zeker een goed gevulde soep! De broodjes waren ook lekker. 

 

Na het avondeten ben ik nog even langs mijn oom gegaan, want toen ik aan het fietsen was, had ik een reactie gekregen op mijn sms. We hebben lekker gekletst en nog even in de tuin gezeten. Nee, ik ging niet meer in de zon; ik had de schaduw opgezocht.