Vandaag waren zowel ik als mijn moeder vrij. Ik wilde eigenlijk nog nieuwe schoenen kopen, dus wilde ik een kijkje nemen bij de Nike store op Overvecht. Ook had ik mijn opa en oma al een tijdje niet meer gezien, dus daar wilde ik ook heen. Ik had een soort voorgevoel en wilde om die reden per sé eerst naar mijn opa en oma. Al bij binnenkomst viel het mij op dat mijn oma er niet super goed uit zag. Ze scheen al een keertje niet zo goed bij bewustzijn geweest te zijn. Ze kon niet goed eten en drinken, had het warm en koud en aan de diarree. Ze viel steeds een beetje weg, maar reageerde wel op aanspreken. Op een gegeven moment had mijn opa haar op het toilet geholpen. We waren even met zijn drietjes aan het kletsen, totdat mijn moeder vroeg: "Gaat het wel goed met oma? Ik hoor helemaal niets." Opa riep haar, maar geen reactie. Toen gingen mijn opa en moeder daarheen. Ik vond zelf dat het wat ongepast was als ik naar mijn oma toe zou gaan, terwijl ze op het toilet zat... Door mijn hoofd flitste de gedachte dat haar vader op het toilet overleden was. Het zou toch niet dat ze ertussen uitgepiept was? Uiteindelijk kwam ze weer een beetje bij. Ze was heel bleek en slap. Ze zakte steeds door haar ene been heen en kon het kunstbeen ook niet goed gebruiken. Met veel moeite hadden ze haar weer in de rolstoel gekregen. Daarna overgegaan in de sta- op stoel. Later moest ze nog een keer, maar toen hadden we (mijn moeder en ik) haar op de po- stoel geholpen. Dan blijft er iets meer ruimte over dan wanneer ze op het toilet zat. In de tussenliggende periode was ze al meerdere malen weggezakt en het opstaan voor de 2e keer ging dan ook heel moeizaam. Na de nodige moeite ging ze weer in de sta- op stoel. We probeerden haar te overtuigen dat de dokter even langs moest komen, maar dat wilde ze niet. Uiteindelijk moest ze braken en viel ze wel helemaal weg. Mijn moeder en ik keken elkaar aan. Klopte het dat we geen ademhaling meer constateerden? Ja, we zagen het allebei. Daarna/ tijdens de constatering grepen we beiden naar de pols aan een kant. Nee, geen polsslag meer. Ik had na de 1e keer op het toilet al 112 ingetikt. Ik vertrouwde het absoluut niet en was al voorbereid. Ik riep direct: "Ik bel 112!" Ik nam een sprint naar mijn telefoon tegenover haar en rende al bellend weer terug. Mijn moeder was ondertussen bezig om de stoel plat te krijgen om te kunnen starten met de reanimatie. Ik schudde een paar keer flink aan haar en na een tijdje kwam ze toch weer bij. De laatste ademhaling was ook echt zo'n onheilspellende. Ik was zo blij dat we niet daadwerkelijk hoefden te starten met de reanimatie. Het flitste al door mijn hoofd dat mijn moeder dan haar moeder aan het reanimeren zou zijn. Ik moest hulp hebben. Ik moest professionele hulp gaan krijgen (met apparatuur en mogelijkheden). Voordat ik het aan mijn opa duidelijk gemaakt zou hebben, kon ik net zo goed zelf even bellen. Mijn opa had de ernst niet in de gaten. Mijn moeder en ik keken elkaar alleen maar aan en we begrepen duidelijk wat de ernst was. Gelukkig kwam ze dus toch weer bij en de ambulance was al onderweg. De alarmcentrale vroeg enorm veel en het leek een eeuwigheid te duren, maar eigenlijk waren ze er al heel snel. Uiteraard werd ze wel meegenomen naar het ziekenhuis. Toch werd het niet goed ingeschat, omdat ze alleen maar aan een vasovagale reactie dachten, terwijl ze dat op dat moment echt niet had. Ze had echt een hartstilstand. Opa had het niet goed gezien en als het aan oma ligt, is ze liever niet in het ziekenhuis. Om deze reden en het tekort aan bedden, werd ze naar huis gestuurd dezelfde avond. Ze had wel antibiotica gekregen vanwege een urineweginfectie.

 

Mijn moeder en ik besloten om na het incident toch nog even naar Overvecht te gaan, want we konden immers toch niet zoveel uur in het ziekenhuis zitten. We belden nog de anderen en spraken in de auto de gebeurtenis door. We waren beiden best wel ontdaan van deze onvoorziene acute situatie. Wat voel je je dan machteloos. Heb je dit in het ziekenhuis, druk je op de noodbel en je hebt gelijk alle mankracht. Je krijgt de acute tas of koffer en kan beginnen. Daarnaast weet je dat dan het reanimatieteam gebeld wordt, heb je medicatie, heb je een defibrillator, heb je zuurstof e.d. Nu niets. Alleen mijn moeder en ik die kunnen reanimeren en verder kan je niets. Hoe krijg je haar uit de stoel? Hoe naar is het om dat te doen bij een familielid? Er komen natuurlijk ook veel emoties bij kijken en dat heb je normaal minder. Je handelt dan op professionele wijze, maar nu vanuit emotie... Tja, dan zijn we toch wel verwend... Het was wel heel leerzaam en nu weet ik in ieder geval ook hoe het werkt als je 112 belt. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Pff! 

 

Na wat bijgekomen te zijn, gingen we alsnog naar Overvecht. Ik had nog 2 paar schoenen gekocht en belde later nog een keer met opa. Toen was er nog niets bekend.

 

Vandaag had ik na mijn schooldag weer een dag waarbij alle metingen plaats vonden in de sportschool. Ik ben nu ongeveer 14 weken aan het sporten en de verschillen zijn dit keer best wel groot! Ook is mijn conditie best wel wat vooruit gegaan. Nu heb ik een weer iets meer aangepast schema gekregen, zodat ik daar de komende weken weer mee vooruit kan. 

 

Gezien het feit dat Shayna binnenkort naar Thailand gaat voor een buitenlandse stage, gingen we nu nog afspreken met elkaar. We gingen eten bij Bregje in Woerden. Ik had eerst een dagdienst, maar daarna konden we erheen. Als voorgerecht nam ik uiensoep. Shayna en ik namen allebei nog een extra voorgerechtje erbij die we vervolgens door de helft deden, zodat we nog meer konden proeven. Als hoofdgerecht nam ik een hamburger en als nagerecht een appeltaartje met een bolletje ijs. Heerlijk! 

 

Mijn moeder en ik hadden van de week het plan gevat om maar eens een keer naar de sauna te gaan. Uiteraard was dit weer een spontaan plan, waardoor we even moesten kijken waar nog plek was, wat we wilden enz. Uiteindelijk kozen we voor een speciaal arrangement. We kozen namelijk voor de intree, koffie of thee met iets lekkers, een broodje van de kaart en 25 minuten ontspanningsmassage. Heerlijk genoten! Daarnaast was het ook een wellnessdag en dus waren er veel meer opgietingen dan normaal. Ik heb enkele voortijdig verlaten, omdat het mij (en mijn hart) iets te werd. Het was wel heel lekker. Ook de massage was genieten. Ik nam een uitsmijter ham en kaas tussen de middag. Jammie! Al met al zijn we tot half 8 gebleven. Zo laat blijven we anders nooit. Het was echt een wellness dag. 

 

Mijn moeder, ik en 2 andere clubgenootjes zwommen de masterwedstrijd in Amersfoort. Dat is een 50m bad, dus kunnen we een beetje wennen. Ik zwom de 100m vlinderslag, de 50m vrije slag en de 100m vrije slag. Met de 50m vrije slag scheelde het qua inschrijftijd nagenoeg niets met mijn moeder: 0.33,66 en 0.33,69. Uiteraard werden we zo ingedeeld dat wij naast elkaar lagen, terwijl er nog iemand met mijn moeders tijd ingeschreven was. Toch werden wij naast elkaar ingedeeld. Ik vind het altijd een stuk vervelende zwemmen, omdat je natuurlijk harder wil dan je moeder, maar mijn moeder mij er vaak uittikt op het allerlaatste moment. Maakt niet uit of je ruim 1 seconde voor ligt. Toch won ik dit keer van haar. Ik zwom een PR en tikte ditmaal aan in 33,50. Mijn moeder tikte in de 34,53 seconden aan. Yeah! Op de 100m vlinder tikte ik aan na 1.37,10 minuten. Mijn beste tijd stond nog op 1.42,98, dus ook een nieuw persoonlijk record! Tot slot probeerde ik nog te stunten op de 100m vrije slag. Ik wilde een hoge slagfrequentie uitproberen. Ik wilde per se hard door het water gaan de eerste 50m en daarna zou ik het wel gaan zien. En of ik dat deed? Nou zeker! Ik ging in 33,98 af. Dat was dus slechts 0.48 seconden van mijn net gezwommen PR af... Oké, de terugbaan werd wat zwaarder, maar de laatste baan ging ik toch weer aanzetten. Nou het resulteerde in een goede tijd: 1.17,3! In kort bad ben ik de afgelopen 2 wedstrijden niet aan deze tijd gekomen... Kun je nagaan? Ik wil dan ook eigenlijk nogmaals de 100m vrij zwemmen in een kort bad. Even uitproberen wat ik dan kan. Dan zou ik toch wel een keer die 1.16 moeten kunnen verbeteren, lijkt me zo. Nu alleen nog even leren om het 2e stuk beter door te trekken. Die is nu nog echt te langzaam.