Vandaag was ik al vrij vroeg opgestaan. Ik wilde namelijk zowel sporten als aan mijn verbetervoorstel werken. Het sporten neemt altijd best wel wat tijd in beslag, omdat ik nou eenmaal erg fanatiek ben als ik daar bezig ben... De sportschool was van 8.30- 17 uur open, dus al zou ik eerst gaan werken aan mijn verbetervoorstel, zou het er wellicht niet meer van komen. Ik had net mijn tosti in het tosti- ijzer zitten toen de rest allemaal naar beneden kwam. Hun gingen alsnog ontbijten, maar ik niet meer. Daarna nog op wat eieren getekend, haha. 

 

Vlak daarna ging ik naar de sportschool. Ik wilde weer hard trainen, want ik had er eerlijk gezegd vorige week een beetje een potje van gemaakt. Ik had slechts 1x gefitnesst en 1x gezwommen. Beetje weinig dus. Niet dat het te merken was tijdens de wedstrijd, maar goed. Ik wilde de extra gourmet kilo's er weer aftrainen. Ik had alleen niet zoveel zin in het step- apparaat, dus ging ik fietsen. Ik fietste 6,6 km en daarna ging ik mijn schema vervolgen. Het was behoorlijk druk in de sportschool, waardoor het soms wel even wat tijd kost om naar het volgende onderdeel te gaan. Ik had soms een extra keer meegepakt. Even wat meer herhalingen doen. Daarna ook meegedaan met de buikspieren en nog 20 minuten geroeid (met tussenpauze na 5 minuten, 3 minuten, 4 minuten, 4 minuten en 4 minuten). Al met al dus 20 minuten geroeid. Best zwaar! Daarna nog met wat gewichten in de weer geweest en tot slot nog 2 minuten, 1.5 minuut en 1 minuut gerend op de loopband op 9km/ uur. De tussenliggende rustpauzes deed ik op 6 km per uur. Er zit wel verbetering in, maar het blijft heel pittig voor mij!

 

Nadat ik thuiskwam, ging ik paaseieren verstoppen voor Laura en Jamilla. Laura was door Jamilla uitgenodigd. Daarna deed ik een ronde mee door samen met Laura op zoek te gaan en tot slot verstopte ik ze nog een keer (ik had geen zin om te zoeken). Daarna nog wat gegeten, gedronken en mijn eiwitshakes genomen. Toen was het helaas alweer tijd om mij op te sluiten met mijn laptop. Ik moet 12 april al mijn klinische les houden en daarvoor moest er nog een hoop gebeuren. Ik heb nu mijn literatuurstudie gedaan, mijn gewenste situatie is af, mijn klinische les is in elkaar gezet, ik heb de tekst voor de les geschreven en ik heb een aankondiging gemaakt voor mijn les. 

 

Vandaag had ik weer een dagdienst. Ik stond nu samen met Margot. Ik had zelf 4 patiënten en dat ging prima. Ik had een 7- uurs dienst, dus dat betekende dat ik extra vroeg mijn bedje uit moest, maar daarentegen ben je dan ook weer om half 4 klaar. Ik had nog samen met Tom evaluatieformulieren gemaakt voor net na de klinische les. Hoeft dat in ieder geval niet meer te gebeuren... 

 

De hele dag zat ik te wachten op een telefoontje van mijn longarts, omdat er een telefonisch consult gepland stond. Echter werd er pas rond 16 uur gebeld; uiteraard toen ik net in de auto zat. We hadden best wel een lang gesprek. Het ging natuurlijk over het stoppen met de prednison, omdat het niet goed is voor mijn botten, maar ja, ik ben er toch ook wel een beetje bang voor. Ik ben juist zo blij dat het nu best wel aardig gaat. Ik heb sinds januari geen prednison stootkuur meer gehad, maar wat als ik stop met de prednison onderhoud? Ik wil wel kunnen blijven leven en ik wil wel de dingen kunnen doen die ik nu eindelijk wel (weer) kan... Kwaliteit van leven is voor mij wel heel belangrijk. De rest zie ik dan wel weer, maar als het eraf kan, vind ik het ook prima. Juist alleen maar beter, maar wel duidelijk aangegeven dat ik, als ik het toch wel nodig blijk te hebben, wel wil hebben. Natuurlijk weet ik dat het voor mijn botten niet goed is, maar dan heb ik misschien nog vaker een stootkuur nodig en heb je ook geen winst. Ik heb ook geen zin om als 21- jarige alleen maar op de bank en in bed te liggen, omdat je longen het niet toestaan... Nu hebben we afgesproken dat we vanaf 1 mei de ene dag 5 mg slikken en de andere dag 2,5mg. Het wordt dan heel langzaam afgebouwd en eventueel krijg ik er dan nog een ander pufje bij (Alvesco). Al heb ik ook de Spiriva (ik weet alleen niet of hij dat ook gezien heeft?). Met hydrocortison afbouwen heb je niet heel veel meer voordelen. Ook best. In juni evalueren we het weer en desnoods eerder als blijkt dat het niet lukt. Het was wel een fijn gesprek waarin ik in ieder geval me goed kon uiten en kon vertellen wat ik wilde. Het is ook geen wet van meden en perzen, dus dat is wel fijn. Het is momenteel nog zo'n wankel evenwicht wat longen betreft... De ene dag gaat het prima, de andere dag niet (en moet ik extra medicatie gebruiken). 

 

In de avond nog gezwommen. Mijn moeder zwom veel te hard. Bij mij wilde het niet zo, omdat ik moe was en enorm veel spierpijn had van het sporten in de sportschool gister. 

 

Vandaag weer een schooldag gehad. Ik ben zo blij als ik straks klaar ben met school... Nu waren we nog bezig met de voorbereidingen van het symposium. 2 van de 4 leden van het workshop groepje waren er niet. Eentje is al 3x niet geweest. Maakt het wel lastig om dingen door te spreken, maar goed, we zien het wel. Ik heb de tekst om te presenteren toch zelf geschreven, dus het moet voor mij denk ik wel goed komen. Ook tegen Noor gezegd dat ik mijn beroepsprestatieboekje niet meer durfde in te leveren. Ook al heb ik de feedback aangepast, ben ik toch bang dat hij straks weer niet goed is... Ook kort over het onderzoek gehad,  maar bij mij gaat het wel prima en ik ben (zeker in vergelijking met anderen) al best wel heel ver. Anderen lopen zo enorm te klagen dat het veel is, dat ze nog een hoop opdrachten moeten doen enz., maar ik heb en mijn studie én mijn urenproblematiek én mijn gezondheid én de nodige tegenslagen. Toch ben ik al een stuk verder. Ook met Noor nog een gesprek gehad. He was een soort studie voortgangsgesprek. Ze was tevreden, maar vindt mij ook wel te ijverig en dat ik me teveel vastbijt in bepaalde dingen. Ik kom wel voor mijn mening om, maar ze merkt dat ik de laatste tijd negatief ben/ weinig vertrouwen heb. Het klopt misschien wel een beetje, maar ik heb nu zoveel dingen aan mijn hoofd en heb de laatste weken zoveel tegenslagen te verduren gehad. Het houdt voor mij ook wel een keer op. Ik wil gewoon een doel hebben. Ik wil weten wanneer ik diplomeer. Ik wil weten waar ik straks kan gaan werken. Kan ik straks een vervolgopleiding gaan doen? Etc. Alles is nu nog steeds zo onzeker. Ik wil wel op mijzelf gaan wonen, maar waar kom ik straks te werken? Als ik in Leiden en omstreken ga wonen en uiteindelijk een baan vind in Utrecht en omstreken, is het een beetje zonde van de moeite. De teamleiding denkt dat ik wellicht deze zomer nog kan afstuderen of in ieder geval december dit jaar. Wat dan? Iedereen heeft dan al gesolliciteerd... Allemaal dingen waar ik mij naast de studie nog mee bezig houd... Het luchte wel op en ik merkte nu in ieder geval wel dat ze mij begreep en dat was wel fijn. Daarna ook mijn boekje opnieuw ingeleverd en nog een tijdje met een klasgenootje gepraat. Ook in het symposiumgroepje en de klas heb ik het niet zo heel erg naar mijn zin. Ik ben en blijf een beetje de buitenstaander, omdat ik zo laat ingestroomd ben, maar gelukkig ben ik bijna klaar met school! Ik wil gewoon verder! Ik kan niet wachten om me te gaan specialiseren in, zoals ik er nu over denk, de cardiologie/ CCU of oncologie/ hematologie. Ik denk dat dat nu mijn 2 grootste peilers zijn, maar als ze een vacature hebben op de kort verblijf zal ik zeker mee solliciteren. Ik vind het team heel leuk en om nog wat ervaring op te doen, kan geen kwaad.

 

Toen ik weer in Woerden was, ging ik lekker sporten in de sportschool. Dit keer niet mijn schema gedaan, omdat ik nog teveel spierpijn had en anders wellicht blessures krijg. Daarom nu vooral gefocust op cardio/ duurtraining in plaats van beetje cardio en veel kracht. Ik had nu 14 minuten op het step- apparaat gestept, 10 minuten geroeid, 14 minuten op de loopband (+ rennen) en 24 minuten op de hometrainer gedaan (10 km). Ook nog meegedaan met de buikspieren trainen. Daarna vond ik het wel welletjes en ging ik omkleden. Ik had nog even gevraagd voor een nieuw evaluatiemoment. Dat is over 2 weken. Eigenlijk had het volgende week alweer gemoeten/ gekund, maar van mij mocht het wel 1 weekje later, haha. Na het sporten was ik wel weer een beetje vrolijker. 

 

Vandaag had ik ook niet een hele fijne dag. Ik had het wel prima. Ik had 4 patiënten, waarvan er al 3 opgenomen lagen en 2 uiteindelijk met ontslag mochten. De andere patiënt werd later op de dag ontslagen, omdat hij een infuus had met een medicijn erin voor 3 dagen en 1 opname die pas rond 14 uur voor zijn operatie mocht. Ik had overal wel wat geholpen en nog een maaghevel ingebracht bij een patiënt van een andere student. Dat was alweer even geleden, dus wilde ik het gewoon weer eens een keer doen. Van mijn begeleider werd ik best wel onzeker, maar gelukkig durfde ik het te evalueren en hebben we het besproken. Dat was wel fijn. Ze vond het ook prima gaan, maar mijn gevoel was anders. Ik voelde mij niet heel veilig/ op mijn gemak en dan is het best wel vervelend werken. Ze snapte het wel, dus dat was fijn. 

 

Op de terugweg stond ik flink in de file. Ik wilde via Nieuwerbrug terug, maar daar mag je tussen 16 en 18 uur niet rijden, dus kon ik weer terug. Toen wilde ik terug via Oudewater, maar dat ging ook niet door een afsluiting van een tussendoor weg. Uiteindelijk via de A12 alsnog terug gegaan en na 105 minuten in de auto was ik eindelijk thuis. Ook stond ik bij Bodegraven te wachten om te kunnen tanken, maar die man voor mij was enorm traag. Uiteindelijk zag ik hem lopen en ging hij op zijn gemak een broodje eten. Hallo?! Je ziet dat ik achter je sta en dan ga je in het tankstation een broodje eten? Met zijn auto werd de pomp geblokkeerd en er zijn maar 2 pompen voor de linkerkant. Ik snap dan echt niet dat je op je gemak een brodje gaat eten. Zet die auto dan even op de parkeerplaats! Grr! Thuis lekker gegeten en daarna nog even in bad gegaan. Daarna best wel vroeg gaan liggen.

 

Ik had mij voor vandaag opgegeven om de heuvelrug in Veenendaal te zwemmen. Het bleek alleen dat niemand anders van de club mee ging. Ik wist dat van tevoren, maar toch wilde ik wel graag deelnemen. Dat mocht gelukkig ook, maar het is toch wel vreemd om ergens helemaal in je eentje naar toe te gaan... Ik zag op een gegeven moment de ploegleider van "De Vuursche" en vroeg of ze mij voor vandaag wilde adopteren, haha. Ik legde uit wat ik bedoelde en ze vond het prima. Van die ploeg waren er ook maar 7 die deelnamen, dus al met al nog een klein ploegje. Ik kende er 4 van, dus dat scheelde. Ik had mij voor de 100m schoolslag afgemeld. Gek, he? Ik deed mee op de 100m wisselslag en de 400m vrije slag. De 100m wisselslag was als eerste. Ik lag in dezelfde serie als Karen Splint van de Vuursche. We waren met ongeveer dezelfde tijd ingeschreven, al was mijn tijd wel een seizoenstijd en geen persoonlijk record. Ik had mij voorgenomen om keihard weg te gaan op de eerste 2 slagen en hard terug te komen op de 4e slag. Nou, dat lukte. Ik was al aan de overkant en had al minstens 8m rugslag gezwommen toen ik de anderen weer tegenkwam. Ik dacht dat iemand mij nog wel zou kloppen op de schoolslag, maar dat gebeurde niet. Met de borstcrawl sprintte ik nog wat en ik kwam ruimschoots als eerste aan. Ik had dan ook een persoonlijk record gezwommen van 3 seconden (en 5 sec ten opzichte van mijn beste seizoenstijd). Ik kreeg 1.26,53! Mijn oude tijd was 1.29,76. Yes! 

 

Op de 400m vrije slag zwom ik helaas geen PR. Ik had hem al bijna 2 jaar niet meer gezwommen, doordat ik ziek was, herstellende was van mijn hartoperatie en/ of nog niet in staat was om langere afstanden dan 100 of 200m te zwemmen. Nu was het moment aangebroken waarop ik het weer wilde proberen. Het voelde best wel zwaar, ik moest wennen aan de lange afstand en hoe ik het in moest delen en kwam niet heel lekker in mijn slag. Al met al tikte ik slechts 4 seconden later aan dan mijn beste tijd ooit. Valt dus heel niet tegen. Ik had 6.19 gezwommen. Het was wel jammer, want er was weinig tegenstand in mijn serie. Ik had er 1 in liggen die rond de 10 minuten zwom, 1 die er bijna 9 minuten over deed en 1 van bijn 7 minuten. De rest had geen tijd staan (net als ik). Ik lag in baan 1 en haalde de een na de ander in en lapte er ook een aantal. Toch bleek er 1 aan de andere kant van het bad als eerste aangekomen te zijn. Die zwom 6.12 en de rest een stuk langzamer. Er moest er nog 1 sowieso 150m zwemmen toen ik al klaar was, haha.

 

Na de wedstrijd ging ik door naar Shayna haar afscheidsfeestje. Ze gaat 11 april naar Bangkok voor haar stage in het buitenland. Daar zal ze zo'n 3 maanden blijven. 25 juli komt ze weer terug om vervolgens in augustus naar Duitsland te vertrekken. Jammer! Blijf hier! Tevens vierde ze ook alvast haar verjaardag, omdat ze dan weg is. Ze had heel lekker gekookt. Een zelfgemaakte groentensoepje, kip met kruiden, aardappelpurree met appelcompôte en groenten en thaise curry met tomaat, doperwten en rijst. Allemaal heerlijk! Ook had ze nog taart gebakken en omdat ik eerder weg moest, kreeg ik een stukje mee naar huis. Ik had maar geld en een kaartje gegeven, omdat ze natuurlijk toch niet zoveel mee mag nemen in haar koffer(s).

 

Ook vandaag heb ik mij absoluut niet bezig gehouden met school, mijn verbetervoorstel of de komende presentaties. Ik had nu wederom een wedstrijd. Dit was echt de allerlaatste wedstrijd in Amersfoort in het "oude zwembad." Vanaf 16 april gaat de Amarena open, maar voor nu hoef ik nog niet echt gedag te zeggen tegen het bad, want ik train de komende week toch nog in het bad. Ik had nu de 50m vrije slag, 50m vlinderslag en de 100m vlinderslag op het programma. Gelukkig begon ik met de 50m vrije slag. Ruud gaf nog wat informatie en tips wat betreft het inzwemmen. Ik deed ook een sprintje en zwom 14,4 (ondanks het feit dat ik niet voluit mocht sprinten). Ik was dus in vorm, al had ik nog best wel wat spierpijn van gisteren. De 50m vrije slag had ik 2 weken terug ook al aangescherpt. Toen zwom ik tegen mijn moeder en tikte ik haar eruit. Mijn tijd was toen 33,50. Nu zwom ik de eerste 25m een 14,7 en daarna zakte mijn slagfrequentie wat in en tikte ik aan in 33,06. Wel weer een PR! Zo heb ik er toch alweer wat van afgesnoept! Daarna was het ook wel een beetje op. Ik had de 100m vlinderslag. De vorige keer ging ik vrij hard af en kwam ik langzaam terug. Nu ging ik letten op 1 op 2 ademhalen en dan door zwemmen. Het ging zwaar en ik kwam na 1.38,5 aan. De vorige keer zwom ik 1.37,10 (maar toen kwam ik ook van 1.42,98). Nu had ik dus mijn 2e beste tijd gezwommen, dus eigenlijk prima. De 50m vlinderslag verpestte ik door te vroeg weg te gaan. Al vanaf het moment dat ik van het startblok wegging, wist ik al dat ik te vroeg was... Tja, dan ga je ook (onbewust) niet zo heel hard je best doen, want het maakt dan toch niet meer uit. Ik tikte dan ook in een 38'er aan, dus niet goed. Toch was ik wel blij met die 50m vrije slag! Ruud was iets minder tevreden, want ik zwom in de lijn, doordat ik mijn ogen dicht heb om door te rammen, haha. Nee, hoor, hij was wel heel tevreden, maar het kan toch echt nog wel beter!